• Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξης Αρβανίτης - Πιστοποιημένος Διαμεσολαβητής' | 28 Απριλίου 2010, 17:53

    Είναι αδιανόητο σε μία εποχή που θέλουμε να ανοίξουν τα επαγγέλματα, να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο κλειστό επάγγελμα. Με άλλα λόγια, είναι αδιανόητο οι διαμεσολαβητές να είναι κατ'αποκλειστικότητα δικηγόροι. Άλλωστε, όπου υπάρχει ο θεσμός της διαμεσολάβησης, δεν υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί. Αυτή η διάταξη είναι προφανώς συνέπεια της προσπάθειας των Ελλήνων δικηγόρων να περιχαρακώσουν και να διευρύνουν τον επαγγελματικό τους χώρο. Αλλά θα είναι πραγματικά μία καταστρεπτική διάταξη. Προσθέτω μάλιστα ότι είναι αντίθετη προς την ίδια την έννοια του θεσμού. Οι διαμεσολαβητές αλλά και οι φορείς πιστοποίησης πρέπει να είναι απεγκλωβισμένοι από το νομικό σύστημα. Ο διαμεσολαβητής είναι ένας ειδικός διαπραγματευτής και κάλλιστα μπορεί να είναι οικονομολόγος, κοινωνιολόγος, ψυχολόγος, πολιτικός επιστήμων κτλ. Η εμπειρία συχνά δείχνει ότι οι δικηγόροι (και ιδίως οι δικαστές) δεν μπορούν να αποφύγουν το φαύλο τρόπο σκέψης που οδηγεί μέρη που μπορούν να ωφεληθούν αμοιβαία σε δικαστικές διαμάχες με καταστρεπτικές συνέπειες. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι πιο σωστό να υπάρχει ασυμβίβαστο δικηγόρου-διαμεσολαβητή παρά να μπορούν μόνο δικηγόροι να είναι διαμεσολαβητές (τίποτα από τα δύο δεν είναι ορθό κατά την άποψή μου). Το συγκεκριμένο άρθρο του νομοσχεδίου αποτελεί θεμελιώδες σφάλμα που δυστυχώς θα κόψει τα φτερά σε ένα υποσχόμενο θεσμό. Οι πολίτες έχουν ανάγκη από ένα ευέλικτο θεσμό που θα μπορεί να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις μακριά από τις αγκυλώσεις του δικαστικού συστήματος. Για να συμβεί αυτό πρέπει οι διαμεσολαβητές να είναι πιστοποιημένοι από ανεξάρτητους θεσμούς (μακριά από δικηγορικούς συλλόγους, όπως ακριβώς υπάρχουν και σε ξένες χώρες) και να συγκροτούν ένα ανεξάρτητο επάγγελμα τα εφόδια του οποίου μπορούν να αντλούν από πλήθος επιστημών (και όχι απαραίτητα από τη νομική επιστήμη). Στο κάτω κάτω ας έχει την επιλογή ο πολίτης τι είδους διαμεσολαβητή θα επιλέξει.