Αρχική Θέματα Διαμεσολάβησης σε Αστικές και Εμπορικές ΥποθέσειςΆρθρο 3 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Αλέξης Αρβανίτης | 30 Απριλίου 2010, 21:10
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξης Αρβανίτης' | 30 Απριλίου 2010, 21:10

    Είναι σαφές ότι υπάρχει η άποψη ότι οι δικηγόροι μπορούν να συνεισφέρουν στο θεσμό της διαμεσολάβησης και μπορούν να είναι και καλύτεροι από μη-δικηγόρους (κάτι βέβαια που πιστεύουν κυρίως οι δικηγόροι και αντιμάχονται οι μη-δικηγόροι). Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι μπορούν να σημάνουν και το "τέλος της καλής διαμεσολάβησης" (Δυστυχώς τα πνευματικά δικαιώματα δεν επιτρέπουν στο ευρύ κοινό να δει ολόκληρο το άρθρο): http://heinonline.org/HOL/LandingPage?collection=journals&handle=hein.journals/flsulr19&div=9&id=&page= Υπάρχουν άρθρα που δείχνουν ότι η παρουσία των δικηγόρων στο τραπέζι της διαμεσολάβησης μειώνει τo επίπεδο της πιθανής συμφιλίωσης αλλά και το επίπεδο ικανοποίησης των συμμετεχόντων: http://www3.interscience.wiley.com/cgi-bin/fulltext/123237329/PDFSTART Ειδικοί του χώρου ανησυχούν ότι δικηγόροι-διαμεσολαβητές κρίνουν και αξιολογούν αντί να διαμεσολαβούν: http://www.mediate.com/mediaplayer/mediaplayer.cfm?snid=2000331 Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ και κατά του δικηγόρου-διαμεσολαβητή, όπως υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ και κατά του μη-δικηγόρου διαμεσολαβητή. Παράδειγμα άρθρου που αναφέρει τα υπέρ και τα κατά του μη-δικηγόρου διαμεσολαβητή είναι το ακόλουθο: http://www.allbusiness.com/legal/mediation/907653-1.html Αυτά τα επιχειρήματα δεν πρέπει να μπαίνουν στη ζυγαριά των νομοθετών αλλά των ανθρώπων που θα προσφύγουν στη διαμεσολάβηση. Ο νομοθέτης εδώ οφείλει να αφήσει το επάγγελμα ελεύθερο και ανοιχτό. Ας επιλέξουν τα άτομα που θα προσφύγουν στη διαμεσολάβηση τι είδους διαμεσολαβητή επιθυμούν. Η πραγματικότητα είναι ότι στην πλειοψηφία των χωρών δεν υπάρχει περιορισμός στην ταυτότητα του διαμεσολαβητή. Και όπου υπάρχει, είναι συνήθως σε συγκεκριμένου τύπου διαφορές. Το δίκαιο, το σωστό και το ωφέλιμο είναι το επάγγελμα του διαμεσολαβητή να είναι ανοιχτό. Πέρα από τις βασικές αρχές που οφείλουμε να τηρήσουμε ως χώρα στη θεμελίωση αυτού του νέου θεσμού, θα αποφύγουμε βέβαια να γελοιοποιηθούμε μία ακόμα φορά ως χώρα και να πληρώσουμε πρόστιμα που θα επιβληθούν από την ΕΕ για τη δημιουργία ενός ακόμα κλειστού επαγγέλματος. Ας κάνουμε όμως το σωστό όχι επειδή μας το λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά επειδή είναι απλά το σωστό. Αυτό κι αν θα είναι έκπληξη για την ελληνική νομοθεσία. Και σε ό,τι αφορά τους δικηγόρους: αν θέλετε να διεκδικήσετε ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας της διαμεσολάβησης αποδείξτε ότι είστε καλύτεροι με το να προσφέρετε έργο και σταματήστε να προστατεύετε τα δικαιώματα σας συνδικαλιστικά (ας πούμε με την ελάχιστη ωριαία αμοιβή των 200 Ευρώ για το διαμεσολαβητή). Κρίμα πια είναι να αλλοιώνονται οι θεσμοί με τέτοιες λογικές ακόμα κι αν αποβλέπουν στο να δελεάσουν τους δικηγόρους-διαμεσολαβητές για να ενισχύσουν το θεσμό. Ο θεσμός θα πετύχει επειδή θα το θέλει ο κόσμος γενικά και όχι επειδή θα το θέλουν οι δικηγόροι.