Αρχική Θέματα Διαμεσολάβησης σε Αστικές και Εμπορικές ΥποθέσειςΆρθρο 2Σχόλιο του χρήστη Δήμητρα Κ. Τριανταφύλλου, Δικηγόρος c. LL.M - διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια ADRg UK, Harvard Law School | 7 Μαΐου 2010, 22:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δήμητρα Κ. Τριανταφύλλου, Δικηγόρος c. LL.M - διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια ADRg UK, Harvard Law School' | 7 Μαΐου 2010, 22:26

    Η ένταξη της διαδικασίας της διαμεσολάβησης στο πεδίο της Επίλυσης Διαφορών, ως στοιχείο πολιτικής υπηρετεί μεταξύ άλλων και τους ακόλουθους στόχους: - Καταπολέμηση της «δικανικοποίησης» ( juridification ) των διαφορών. - Ρύθμιση των διαφορών κατά τον καλύτερο και ταυτόχρονα πιο αποτελεσματικό τρόπο. - Ανταπόκριση στην ανάγκη της κοινωνίας για μεγαλύτερη ποικιλία πρόσβασης στο δίκαιο, κατά τρόπο που τα μέρη αρχικά να φέρουν την ευθύνη επίλυσης των διαφορών τους. - Μείωση του φόρτου εργασίας των δικαστηρίων. - Συμβολή, ως εργαλείου, στην ενίσχυση της υποδομής και της ανάπτυξης του τόπου. (σχετικά http://themis.duth.gr/modules.php?name=Stories_Archive&sa=show_all). Σε μία τέτοια πολιτική «διεύρυνσης» των διαδικασιών, και ενόψει της γενικότερης ευρωπαϊκής αντίληψης του «ανοίγματος» των επαγγελμάτων, θα ήταν ίσως συντηρητικό και άτολμο, να υπάρχουν περιορισμοί στη δυνατότητα απόκτησης της ιδιότητας του διαμεσολαβητή. Στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, διαμεσολαβητές μπορούν να γίνουν όλοι όσοι εκπαιδεύονται κατάλληλα. Σύμφωνα με τους κανόνες ποιότητας του IMI (International Mediation Institute, The Hague), η επαρκής και συνεχής εκπαίδευση σύμφωνα με υψηλές προδιαγραφές, είναι ένα από τα κλειδιά της ποιότητας. Άλλωστε, η μονομερής θεώρηση των πραγμάτων είναι περιοριστική, οπισθέλκουσα και αναχαιτίζει την πρόοδο. Η διεπιστημονική αλληλεπιδραστική προσέγγιση των θεσμών είναι αυτή που τους προάγει.