Αρχική Θέματα Διαμεσολάβησης σε Αστικές και Εμπορικές ΥποθέσειςΆρθρο 2

Άρθρο 2

Διαμεσολάβηση είναι δυνατή, αν :

α) τα μέρη συμφωνούν να προσφύγουν σε διαδικασία διαμεσολάβησης, αφότου ανέκυψε η διαφορά πριν ή μετά την εκκρεμοδικία,

β) κληθούν τα μέρη για τους σκοπούς του άρθρου 5, ή

γ) εάν προβλέπεται από το νόμο.

Σχόλια
  • 7 Μαΐου 2010, 22:26 | Δήμητρα Κ. Τριανταφύλλου, Δικηγόρος c. LL.M – διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια ADRg UK, Harvard Law School

    Η ένταξη της διαδικασίας της διαμεσολάβησης στο πεδίο της Επίλυσης Διαφορών, ως στοιχείο πολιτικής υπηρετεί μεταξύ άλλων και τους ακόλουθους στόχους:
    – Καταπολέμηση της «δικανικοποίησης» ( juridification ) των διαφορών.
    – Ρύθμιση των διαφορών κατά τον καλύτερο και ταυτόχρονα πιο αποτελεσματικό τρόπο.
    – Ανταπόκριση στην ανάγκη της κοινωνίας για μεγαλύτερη ποικιλία πρόσβασης στο δίκαιο, κατά τρόπο που τα μέρη αρχικά να φέρουν την ευθύνη επίλυσης των διαφορών τους.
    – Μείωση του φόρτου εργασίας των δικαστηρίων.
    – Συμβολή, ως εργαλείου, στην ενίσχυση της υποδομής και της ανάπτυξης του τόπου. (σχετικά http://themis.duth.gr/modules.php?name=Stories_Archive&sa=show_all).
    Σε μία τέτοια πολιτική «διεύρυνσης» των διαδικασιών, και ενόψει της γενικότερης ευρωπαϊκής αντίληψης του «ανοίγματος» των επαγγελμάτων, θα ήταν ίσως συντηρητικό και άτολμο, να υπάρχουν περιορισμοί στη δυνατότητα απόκτησης της ιδιότητας του διαμεσολαβητή. Στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, διαμεσολαβητές μπορούν να γίνουν όλοι όσοι εκπαιδεύονται κατάλληλα. Σύμφωνα με τους κανόνες ποιότητας του IMI (International Mediation Institute, The Hague), η επαρκής και συνεχής εκπαίδευση σύμφωνα με υψηλές προδιαγραφές, είναι ένα από τα κλειδιά της ποιότητας.
    Άλλωστε, η μονομερής θεώρηση των πραγμάτων είναι περιοριστική, οπισθέλκουσα και αναχαιτίζει την πρόοδο. Η διεπιστημονική αλληλεπιδραστική προσέγγιση των θεσμών είναι αυτή που τους προάγει.

  • 2 Μαΐου 2010, 09:28 | Παντελής Πρέζας

    Γενικά συμφωνώ με το πνεύμα της πρότασης του κ. Δημήτρη (28 Απριλίου 2010 @ 20:38). Βέβαια το πρόστιμο να μην είναι 10.000 € για προσφυγή στη δικαιοσύνη, γιατί αυτό αποτρέπει από έναν φτωχό να διεκδικήσει το δίκιο του στα δικαστήρια αν η διαιτησία τον αδικήσει.
    Αλλά μπορεί να είναι κλιμακωτό το κόστος ανάλογα και με τη βαρύτητα του προς εκδίκαση θέματος. Δηλ. να είναι μεγάλο για τα ασήμαντα θέματα και μηδενικό για σημαντικά θέματα.
    Το βασικό είναι να υπάρξει με το νόμο η υποχρέωση σε προσφυγή στη διαιτησία πρώτα, σε μια σειρά υποθέσεων, που ρητώς να προβλέπονται στο νομοσχέδιο

  • 30 Απριλίου 2010, 12:07 | Δημήτρης Ευγενίδης

    Διαμεσολάβηση να μην είναι δυνατή όταν για την διαφορά υφίσταται έγκυρη έγγραφη συμφωνία (ρήτρα) διαιτησίας

  • 28 Απριλίου 2010, 20:22 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Πάλι μία τρύπα στο νερό, οι άνθρωποι που επιβάλλουν την οδηγία εχουν δει τι γίνεται στα Ελληνικά δικαστήρια και προσπαθούν να μας απλοποιήσουν τα πράγματα, αλλά εμείς πάλι εκεί στο να σαμποτάρουμε την διαδικασία,πάντα στην λαμογιά το μυαλό μας, τι στο καλό θα μείνουν άνεργοι οι δικηγόροι; Έχετε την ευκαιρία με αυτό τον νόμο να αποσυμφορίσετε τα δικαστήρια μια για πάντα και δεν το κάνετε, γιατί; Όλες οι υποθέσεις θα έπρεπε να προβλέπεται να λύνονται καταρχήν εξωδικαστικά και αυτό να είναι υποχρεωτική διαδικασία πριν την δίκη. Τα δικαστήρια (αν υπόθεση φθάσει εκεί)πριν την συζήτηση θα έπρεπε να εξετάζουν την διαδικασία μεσολάβισης που έλαβε χώρα και επίσης να εξετάζουν αν η υπόθεση μπορούσε να λυθεί εξωδικαστικά. Αν κρίνει το δικαστήριο ότι αυτό ήταν εφικτό να επιβάλει πρόστιμο τουλάχιστον 10.000€ στον διάδικο ή στους διαδίκους που με ευθύνη τους η υπόθεση δεν λύθηκε και απασχολείται η Δικαιοσύνη χωρίς λόγο, μετά να προχωρά σε συζήτηση. Σε συνδιασμό με την άυξηση των γελίων σήμερα εξόδων δίκης που επιβάλλονται θα αποσυμφορίθούν τα δικαστήρια. Θα φτάνουν υποθέσεις για συζήτηση που όντως αξίζουν τον κόπο και όχι η συκοφαντία της κάθε κυράτσας.Έτσι και τα δικαστήρια θα έχουν λιγότερο φόρτο αλλά και οι αγαπητή τάξη των δικηγόρων θά έχει δουλειά αν αναλάβει την εξωδικαστική λύση. Όλοι ευχαριστημένοι….

Σχόλια