• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΑΡΑΚΤΙΝΙΩΤΗΣ' | 13 Φεβρουαρίου 2013, 12:01

    Η διατύπωση της παραγράφου 3 περ. (ε) του υπό εξέταση άρθρου κρίνεται άστοχη για τους ακόλουθους λόγους: α) η χρήση του ονόματος του πελάτη από τον δικηγόρο για λόγους προβολής θα πρέπει να εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του δικηγόρου, σαφέστατα υπό τον όρο ότι ο πελάτης έχει δώσει σιωπηρά ή ρητά την συναίνεσή του. Ή εν λόγω απαγόρευση αποκτά πρακτική εφαρμογή στις περιπτώσεις εκείνες όπου ο πελάτης, αφού ζητήσει την παύση της χρήσης του ονόματός του από τον δικηγόρο και δεν εισακουστεί το αίτημά του, απευθυνθεί στον οικείο Σύλλογο του Δικηγόρου διαμαρτυρόμενος για την εν λόγω συμπεριφορά. Σκόπιμο επομένως είναι να μην προβάλλεται ως κατ' αρχήν απαγορευτική η χρήση του ονόματος και κατ' εξαίρεση να επιτρέπεται κατόπιν της συναίνεσης, αλλά το αντίθετο, ήτοι: ε) "να περιέχει ονόματα πελατών χωρίς την συναίνεσή τους" β) η εν λόγω διάταξη θέτει σωρευτικά δύο προϋποθέσεις: 1) την συναίνεση του πελάτη και 2) την δημοσίευση αποκλειστικά σε καταλόγους δικηγόρων ή εκδόσεις που αφορούν δικηγόρους. Δεδομένου ότι το πλέον πρόσφορο (και λιγότερο επαχθές οικονομικά σε σύγκριση π.χ. με τους εθνικούς ή δικηγορικούς καταλόγους ή την προβολή σε νομικά περιοδικά) μέσο προβολής σήμερα είναι η ιστοσελίδα του δικηγόρου, κρίνεται σκόπιμο είτε να προστεθεί και η ιστοσελίδα ως επιτρεπτό μέσο χρήσης του ονόματος του πελάτη ή να καταργηθεί η περιοριστική αναφορά στα μέσα προβολής