• Σχόλιο του χρήστη ''Ιρις Αναστασίου' | 9 Απριλίου 2013, 20:40

    Συμφωνώ με την άποψη της κας Σταυρούλας Πούλιου, πιστεύω, μάλιστα, ότι το κατώτατο ηλικιακό όριο θα πρέπει να συνδεθεί οπωσδήποτε με ένα σημαντικό αριθμό ετών πραγματικής δικηγορίας, η οποία αποτελεί εμπειρία πολύτιμη και αναγκαία για τη μετέπειτα άσκηση του δικαστικού λειτουργήματος. Κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν υπάρχει λόγος να τίθενται ανώτατα ηλικιακά όρια, τα οποία, σε κάθε περίπτωση, θεσπίζονται κατά τρόπο αυθαίρετο και όχι πειστικό.Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι στις εκάστοτε σχετικές τροποποιήσεις των προϋποθέσεων συμμετοχής στη διαδικασία, η ηλικία διαφοροποιείται σχεδόν κάθε φορά. Γιατί το δικαστικό λειτούργημα, με τη θέση που του επιφυλάσσει και προορίζει το ίδιο το Σύνταγμα μέσα στην έννομη τάξη,μπορεί να ασκηθεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα από έναν δικαστή 45 ετών και όχι από έναν δικαστή, για παράδειγμα, 46 ετών; Η δικαστική εξουσία, οφείλει να προσελκύει και να στελεχώνεται από επιστήμονες άξιους, απολύτως ικανούς και έμπειρους. Από τη στιγμή που όλοι οι υποψήφιοι κρίνονται (θεωρητικά τουλάχιστον) με βάση τα ίδια κριτήρια (νομική κατάρτιση, νομική κρίση και αξιολόγηση, προσωπικότητα υποψήφιου δικαστή κ.λπ.) για ποιο λόγο πρέπει να τεθεί εκ των προτέρων ανώτατο ηλικιακό όριο; Αν η εκάστοτε επιτροπή εξετάσεων αξιολογεί με τρόπο ορθό και αμερόληπτο τους υποψηφίους, γιατί η ηλικία, από μόνη της, θα πρέπει να συνιστά κώλυμα υποψηφιότητας; Ποιος μπορεί να το κρίνει; Ένας υποψήφιος, για παράδειγμα 46 ή 47 κ.ο.κ. ετών, εάν αξίζει να υπηρετήσει το δικαστικό θεσμό -και αυτό αποδειχθεί από τη σχετική διαδικασία εξετάσεων- δε θα πρέπει να κωλύεται μόνο και μόνο λόγω της ηλικίας του.