Αρχική Ανθρώπινα ΔικαιώματαΒ’ Μέρος: 4. Ίση μεταχείριση – απαγόρευση διακρίσεωνΣχόλιο του χρήστη γιώργος κοντόπουλος | 15 Ιανουαρίου 2014, 19:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'γιώργος κοντόπουλος' | 15 Ιανουαρίου 2014, 19:56

    Ο θεσμός του συνήγορου του πολίτη να επεκταθεί και σε εσωτερικές υποθέσεις του δημοσίου. Ή να δημιουργηθεί κάποιος θεσμός αναλόγου κύρους για το σκοπό αυτό. Ο δημόσιος υπάλληλος να μπορεί να ζητήσει τη συνδρομή του, όταν πιστεύει ότι θίγονται τα δικαιώματά του από τους προισταμένους του. Αυτή τη στιγμή, ο δημόσιος υπάλληλος που θίγεται στην υπηρεσία του, για να δικαιωθεί σε κάποια διάκριση εναντίον του πρέπει να προσφεύγει σε διοικητικά όργανα που μπορεί να συμβαίνει να είναι οι ίδιοι που έχουν πάρει τη βλαπτική για αυτόν απόφαση. Η διοικητική διαδικασία δεν προσφέρει τη παραμικρή εγγύηση δικαίου. Είναι Καφκική και δαιδαλώδης. Όλα εκεί έχουν διαμορφωθεί μέσα από την επικρατούσα κουλτούρα εξυπηρετήσεων και πελατειακής μεταχείρισης. Η προσφυγή σε δικηγόρους είναι δαπανηρή. Εκτός αυτού επειδή η νομική αντιμετώπιση είναι ατομική, και γιαυτό αποσπασματική, δεν μπορεί να αναδείξει το γενικό πρόβλημα αυθαιρεσίας και πελατειακής συμπεριφοράς που επαναλαμβάνεται. Εμφανίζονται οι αυθαιρεσίες έτσι σαν μεμονομένα περιστατικά ενώ στη πραγματικότητα συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα της χρησιμοποίησης του δημοσίου σαν παραμάγαζο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω αποθάρρυνση των υπαλλήλων στην απαίτηση αξιοπρέπειας στη δουλειά τους και τον στενότερη εξάρτησή τους από τα κέντρα δύναμης. Και βέβαια την ανάδειξη μιας γραφειοκρατείας, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η απόκτηση και η επίδειξη δύναμης.