• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ' | 22 Σεπτεμβρίου 2010, 16:07

    Με την εν λόγω ρύθμιση, μάλλον ξεχνάμε τον λόγο ύπαρξης του ποινικού συστήματος που είναι η ποινική καταδίκη των σοβαρών αδικημάτων ως τιμωρία της διατάραξης της κοινωνικής ηρεμίας και συνοχής. Επιπλέον, πρακτικά, αν κάποιος έχει υπεξαιρέσει ένα πολύ μεγάλο ποσό, μπορεί να βρει τον παθόντα μετά από πάρα πολλά χρόνια, που θα "σέρνεται" η υπόθεση, απλώς να δώσειστον απογοητευμένο παθόντα ένα μικρό, ευτελές ποσό, ώστε ο τελευταίος να έλθει και να δηλώσει, ότι έχει αποζημιωθεί πλήρως και να γλυτώσει ο δράστης το κακούργημα. Γιατί, αν αυτό γίνεται σήμερα στις υποθέσεις επιταγών και το γνωρίζουν όλοι και οι μαχόμενοι δικηγόροι και οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, όπου ο κατηγορούμενος δίνοντας κατά κανόνα ένα πολύ μικρό ποσό, σχεδόν πάντοτε στο ήμισυ περίπου της επιταγής στον απογοητευμένο μηνυτή, πέντε με έξι έτη μετά την τέλεση του αδικήματος, παίρνει την επιταγή και την επιδεικνύει, ως δήθεν εξοφλημένη (για τον Νόμο κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα), γιατί ένας δράστης κακουργήματος να μην μπορεί να ξεφύγει κάνοντας το αντίστοιχο, ώστε ενθαρυμμένος να ξαναδιαπράξει ανάλογο αδίκημα και να ξαναδιαφύγει μ τον ίδιο τρόπο; Πώς θα είμαστε σίγουροι, ότι αυτού του είδους η ποινική συνδιαλλαγή δεν θα γίνεται με μεσάζοντες μεγάλα δικηγορικά γραφεία (αφού οι πελάτες με τα παχυλά πορτοφόλια είναι έτοιμοι να τα δώσουν) ή ακόμα χειρότερα με την απειλή σωματικής βίας από τους κατηγορουμένους που μπορεί να σκορπούν όσα υπεξαίρεσαν σε ειδικούς στην αθέμιτη πίεση, χωρίς την καταβολή χρημάτων για να γλυτώσει από το κακούργημα ο δράστης; Είναι προφανές, κατά την κρίση μου, ότι τέτοιου είδους διατάξεις θα εκθρέψουν περισσότερο έγκλημα, παρά θα βοηθήσουν στην αποσυμφόρηση του συστήματος.