1. Το άρθρο 384 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται, ως εξής:
«Άρθρο 384. Ικανοποίηση του παθόντος .
1. Το αξιόποινο των κακουργημάτων των άρθρων 374 και 375 εξαλείφεται, αν ο υπαίτιος με δική του θέληση και πριν εξεταστεί με οποιονδήποτε τρόπο για την πράξη του από τις αρχές απέδωσε χωρίς παράνομη βλάβη κάποιου τρίτου το πράγμα ή ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο. Η μερική μόνο απόδοση ή ικανοποίηση εξαλείφει το αξιόποινο κατά το αντίστοιχο μόνο μέρος.
2. Εάν ο υπαίτιος των πράξεων της παρ. 1 χωρίς παράνομη βλάβη κάποιου τρίτου απέδωσε το πράγμα ή ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο μέχρι το πέρας της προκαταρκτικής εξέτασης, δεν τιμωρείται και η υπόθεση τίθεται στο αρχείο με αιτιολογημένη πράξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών.
3. Ο υπαίτιος των πλημμελημάτων, που προβλέπονται στα άρθρα 372, 374Α,375, 377, 381, 382 παρ.1, παρ. 2 περ. β’ και παρ. 3, απαλλάσσεται από κάθε ποινή, αν ικανοποιήσει πλήρως τον ζημιωθέντα μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την καταβολή του κεφαλαίου και των τόκων υπερημερίας και δηλώσουν τούτο ο παθών ή οι κληρονόμοι του.
4. Στην απόπειρα των πράξεων των παρ. 1 και 2 η ικανοποίηση του παθόντος αφορά στην αποκατάσταση της ηθικής βλάβης.
5. Η δήλωση του παθόντος ή των κληρονόμων του ότι ικανοποιήθηκαν εντελώς ισχύει για όλους τους συμμετόχους, εκτός από εκείνους, που δηλώνουν ότι δεν την αποδέχονται.»
2. Μετά το άρθρο 406 του Ποινικού Κώδικα, προστίθεται άρθρο 406Α, ως εξής:
«Άρθρο 406Α Ικανοποίηση του παθόντος
1. Το αξιόποινο των κακουργημάτων των άρθρων 386, 386Α, 390 και 404 ΠΚ εξαλείφεται, αν ο υπαίτιος με δική του θέληση και πριν εξεταστεί με οποιονδήποτε τρόπο για την πράξη του από τις αρχές ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο. Η μερική μόνο απόδοση ή ικανοποίηση εξαλείφει το αξιόποινο κατά το αντίστοιχο μόνο μέρος.
2. Ο υπαίτιος των πράξεων της παρ. 1 απαλλάσσεται από κάθε ποινή και η υπόθεση τίθεται στο αρχείο με αιτιολογημένη πράξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών, αν ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο μέχρι το πέρας της προκαταρκτικής εξέτασης.
3. Ο υπαίτιος των πλημμελημάτων, που προβλέπονται στα άρθρα 386, 386Α, 387, 388, 389, 390, 392, 394, 397, 399, 400, 403, 404, 405 και 406 απαλλάσσεται από κάθε ποινή, αν ικανοποιήσει πλήρως τον ζημιωθέντα μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την καταβολή του κεφαλαίου και των τόκων υπερημερίας και δηλώσουν τούτο ο παθών ή οι κληρονόμοι του.
4. Οι διατάξεις του άρθρου 384 παρ. 4 και 5 εφαρμόζονται αναλόγως.»
3. Οι διατάξεις των άρθρων 374Α παρ. 3, 379, 393, 395, 402, 404 παρ. 5 του Ποινικού Κώδικα καταργούνται.
Αν πιστεύει κανείς ότι η διάταξη αυτή θα τύχει ποτέ εφαρμογής στην πράξη είναι γελασμένος. Ποιος δικηγόρος θα συμβουλεύσει τον πελάτη του να συνδιαλλαγεί και με τι κίνητρο; Ποιος μεγαλουπεξαιρέτης ή μεγαλοαπατεώνας θα δεχθεί να μπει σε διαδικασία συνδιαλλαγής, όταν ξέρει ότι η υπόθεση που τον αφορά θα δικαστεί μετά από αρκετά χρόνια σε α’ βαθμό, και αν καταδικαστεί τελικά από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, η έφεσή του κατά πάσα πιθανότητα θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, οπότε θα χρειάζονται άλλα 2-3 χρόνια για να δικαστεί στο εφετείο, όπου και μπορεί να επιστρέψει ένα ποσό ή να αποζημιώσει μερικώς το εξαντλημένο πια θύμα του και να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών;
Η διάταξη απευθύνεται κυρίως σε κλεφτοκοτάδες και γενικά σε φτωχοδιάβολους, οι οποίοι αδυνατώντας να πληρώσουν συνήγορο πιθανόν να μπουν σε τέτοια διαδικασία επιστρέφοντας τα ψίχουλα που έκλεψαν.
Ελπίζω να μην υποστηρίζει κανείς στα σοβαρά (πλην του Υπουργείου που το πράττει για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους) ότι με μια τέτοια διάταξη θα επιτευχθεί αποσυμφόρηση των πινακίων και επιτάχυνση της διαδικασίας…
Το ποινικό σύστημα δεν λειτουργεί μόνο για την αστική ικανοποίηση του παθόντος(αυτό γίνεται κατά βάση με την πολιτική δίκη),αλλά κυρίως αποβλέπει στην πάταξη της εγκληματικότητας.’Ομως,με το ανωτέρω άρθρο επιτυγχάνεται ακριβώς το αντίθετο.Ένας εν δυνάμει δράστης των αναφερόμενων στην προτεινόμενη διάταξη εγκλημάτων, καταρχήν θα σκεφθεί ότι με τους υπάρχοντες μηχανισμούς καταστολής ,εφόσον τελέσει κάποια τέτοια αξιόποινη πράξη,υπάρχουν λίγες πιθανότητες να αποκαλυφθεί.Αλλά ακόμη και αν είναι «άτυχος»και αποκαλυφθεί η δράση του,θα γνωρίζει ότι,εφόσον ικανοποιήσει τον παθόντα,παραμένει αλώβητος και χωρίς συνέπειες μπορεί να συνεχίσει τη δράση του.Αβίαστα νομίζω βγαίνει το συμπέρασμα ότι «συμφέρει»τον εν δυνάμει εγκληματία να επιχειρήσει τη σχεδιαζόμενη πράξη του. Για γενική και ειδική πρόληψη βεβαίως ούτε λόγος μπορεί να γίνεται.Aναπόφευκτα αυτό θα οδηγήσει στην αύξηση της εγκληματικότητας και κατ’επέκταση των ποινικών υποθέσεων.Σε κάθε περίπτωση,εφόσον υπάρξει εμμονή στη θεσμοθέτηση μιας τέτοιας διάταξης,αναγκαίως πρέπει να συνοδεύεται από κάποια σοβαρή συνέπεια για το δράστη,που θα λειτουργεί αποτρεπτικά σ την επανάληψη παρόμοιας συμπεριφοράς του.Τέτοια θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα η υποχρέωση καταβολής από το δράστη υπέρ του Δημοσίου ενός χρηματικού ποσού,που θα ήταν ένα ορισμένο ποσοστό επί της αξίας των κλαπέντων,υπεξαιρεθέντων κ.λ.π,το οποίο θα καθόριζε αναλόγως οΕισαγγελέας ή το Δικαστήριο.
Σωστό το ως άνω μέτρο και επί πλέον προτείνω να αλλάξουν τα (θεσπισμένα το 1999) όρια για στοιχειοθέτηση κακαουργήματος στα οικονομικά εγκλήματα από 15.000 € (σε κατ΄επάγγελμα και κατά συνήθεια τέλεση) και 73.000 € (στις λοιπες περιπτώσεις) σε 50.000 € και 150.000 € αντίστοιχα, με άυξηση και του ποσοτικού ορίου για την εφαρμογή του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου, αφού πλέον τα ποσά αυτά είναι μικρά με βάση τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες. Να αποποινικοποιηθούν τα μικρής σημασίας αδικήματα, στα οποία κατά κανόνα δεν υπάρχει και έννομο αγαθό που προσβάλλεται. Κυρίως (και επ΄αφορμή του γενικότερου προβληματισμού για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης) να ιδρυθεί άμεσα ένα τουλάχιστον Πρωτοδικείο στην Αττική (με εύκολη πρόσβαση και χωρίς διάσπαση του Δ.Σ.Α με νομοθετ. ρύθμιση για να διασκεδαστούν οι ανησυχίες ιδίως των συνδικαλ. δκηγόρων) , αφού σαφώς δεν μπορεί ένα Πρωτοδικείο (αυτό της Αθήνας ) να εξυπηρετήσει την περιφέρεια του με 4 εκατ. πληθυσμο.
Προσθέτω στα μέτρα αυτα την αύξηση του ποσού για τη στοιχειοθέτηση κακουργήματος στα οικονομικά εγκλήματα από 15.000 (για κατ΄επαγγελμα και κατα συνήεθεια πράξεις) και 73.000 € (στις λοιπες) που ισχύει από το 1999, τουλάχιστον στο διπλάσιο, πράγμα που ανταποκρίνεται στις σημερινές οικονομικές συνθήκες . Αποποινικοποίηση μικρής σημασίας παραβάσεων. Επί πλέον, επιτακτική η άμεση ίδρυση τουλάχιστον ενός ακόμα Πρωτοδικείου στην Αττική (με νομοθ. ρυθμιση για μη διάσπαση του Δ.Σ.Α για να διασκεδαστούν οι αντιδράσεις των συνδικαλ. δικηγόρων και ει δυνατόν με εύκολη πρόσβαση σε μέσα μαζικής μεταφοράς) , αφού είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί 4 εκατ. πληθυσμός από το Πρωτοδικείο Αθηνών που (λογικά) έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Διαφωνώ με την ανάθεση καθηκόντων Ανακριτή στον Εισαγγελέα (όπως προτείνουν κάποιοι συνάδελφοι εισαγγελείς), αφού αυτός που διώκει ,δεν πρέπει και να ανακρίνει.
Η επιτάχυνση της απονομης της ποινικής Δικαιοσύνης απαιτεί συνδυασμό πολλών παραγόντων και ιδιαιτεροτήτων, καθώς και έναν διαφορετικό, θα έλεγα ανατρεπτικό, για τα Ελληνικά δεδομένα, τρόπο προσέγγισης του ποινικού φαινομένου, αλλά και της αντιμετώπισής του, σε συνδυασμό και με την γενικοπροληπτική και την ειδικοπροληπτική λειτουργία της ποινής. Η αξιοποίηση της εμπειρίας από τα ποινικά συστήματα άλλων κρατών της Δυτικής Ευρώπης, και ιδίως η λειτουργική ένταξη στο δικό μας ποινικό σύστημα πρακτικών του Αγγλοσαξωνικού δικαίου, ξεφεύγοντας από δογματισμούς κια αγκυλώσεις, μπορεί να δώσουν ικανοποιητική λύση, χωρίς, πάντως, να αγνοούμε και την ψυχοσύνθεση του ελληνικου λαού και την ευκολία προσφυγής του στην Δικαιοσύνη, για την «δικαίωσή» του, που αγγίζει τα όρια της δικομανίας. Στα πλαίσια αυτά, για παράδειγμα, δεν αποτελεί «λύση» η προτεινόμενη από κάποιους «αποποινικοποίηση» των κατ’ έγκληση διωκομένων αδικημάτων. Δηλαδή, αν κάποιος εξυβρισθεί, συκοφαντηθεί, απειληθεί, «δαρθεί» ( σωματικές βλάβες) κλπ, να μη μπορεί να προσφύγει και στην ποινική Δικαιοσύνη!! Ούτε λύση, για τα Ελληνικά δεδομένα, αποτελεί η πλήρης αποποινικοποίηση της οφειλής των ασφαλιστικών εισφορών στα ασφαλσιτικά ταμεία, καθόσον, όσοι ασχολούνται με το αντικείμενο γνωρίζουν ότι ο φόβος της ποινικής καταδίκης οδηγεί πολλούς οφειλέτες στην πληρωμή των οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών τους, ή στην ρύθμιση της πληρωμής τους, με συνέπεια τα δύσμοιρα ταμεία να εισράττουν, με τον τρόπο αυτό, ένα μέρος( μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, και φυσικά δεν είναι του παρόντος η υπόδειξη τρόπων ελαχιστοποίησης των οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών). Ούτε, βέβαια, για τα Ελληνικά δεδομένα, θα πρέπει να υπάρξει πλήρης αποποινικοποίηση των διατάξεων του Κ.Ο.Κ. και πολύ περισσότερο του Γ.Ο.Κ.( ιδίως για τα αυθαίρετα), όπως κάποιοι εισηγούνται! Σημαντικό ρόλο στον επιδιωκόμενο στόχο του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν οι δικηγόροι, αναβαθμίζοντας, έτσι, και τον θεσμικό τους ρόλο, για την άσκηση, στο κάτω-κάτω, μιας άλλης δικηγορίας, σύγχρονης, κοινωνικής κια αποτελεσματικής.
Γιατί, κακά τα ψέματα, οι δικαστές, εισαγγελείς και δικαστικοί υπάλληλοι, με όλο τον σεβασμό που τους οφείλουμε, από επαγγελαμτικούς κυρίως λόγους, αποσκοπούν στην κατά το δυνατό εκδίκαση λιγότερων υποθέσεων, άρα, λογικά, στην αποποινικοποποίηση πολλών ποινικών αδικημάτων, αντίληψη που μπορεί να στερεί τους πολίτες από την δυνατότητα προσφυγής στην (ποινική)Δικαιοσύνη, κινούμενη, έτσι( η αντίληψη αυτή) στα όρια της συνταγματικότητας( άρθρο 20 παρ.1 συντάγματος), ενώ οι δικηγόροι αποτελούν και πάντως πρέπει να αποτελούν, τον εξισορροποιητικό παράγοντα, ανάμεσα στις φωνές της αποποινικοποίησης μεγάλων τομέων του ποινικού αντικειμένου και της κακής σημερινής υφισταμένης κατάστασης του τρόπου απονομής της ποινικής δικαιοσύνης , χωρίς να παραγνωρίζεται και το γεγονός ότι ο ρόλος τους αυτός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι άσχετος, με λόγους που αφορούν και τα επαγγελματικά τους συμφέροντα, αρκεί να μην έχουν ή να μην αναπαραγάγουν στενά συντεχνιακή νοοτροπία.
Με βάση το παραπάνω πλαίσιο αντίληψης, θα προτείνω μόνον γενικές κατευθύνσεις μεγάλλων αλλαγών-τομών στον χώρο της ποινικής δικαιοσύηνης, που θα είναι εύκολο να εξειδικευθούν στο ουσιαστικό και δικονομικό μας δίκαιο, όπως σε έναν ικανό βαθμό ήδη γίνεται με το προτεινόμενο για διαβούλρυση σχέδιο νόμου, που κατά την γνώμη μου κινείται σε σωστή κατεύθυνση, αλλά απαιτείται μεγαλύτερη τόλμη και πιο ριζοσπατική-ανατρεπτική αντίληψη.Ετσι, σταθμίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά της πρότασης και κρίνοντας ότι τα θετικά ειναι περισσότερα από τα αρνητικά, υποβάλλω την εξής πρόιταση , που αφορά τα ουσιαστικαποινικά εγκλήματα: ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ( ΕΙΤΕ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ, ΕΙΤΕ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ) , ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ, Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΘΟΝΤΟΣ Ή ΤΩΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΩΝ ΤΟΥ, ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΔΡΑΣΤΗ, ΕΦΟΣΟΝ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΕΝΝΟΜΑ ΑΓΑΘΑ ΙΔΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΑΜΜΕΣΩΣ ΕΝΝΟΜΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, Ή ΝΠΔΔ(ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΤΑ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΛΟΓΟ ΠΑΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, Ή ΜΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΠΟΙΝΗΣ. ΤΟΥΤΟ ΘΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΤΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΩΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΙΚΩΝ ΜΕΡΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΚΑΤΑΡΤΙΖΟΥΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ , ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΙΣΤΑΜΕΝΟ ΕΣΑΓΓΕΛΕΑ, ΕΙΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΟΣΑΡΤΑΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΥΤΗ. ΑΝ Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΓΟΥ ΠΑΘΟΝΤΟΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΡΟΪΟΝ ΒΙΑΣ, Ή ΑΠΙΕΙΛΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΕΝΝΟΜΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΤΟΥ ΒΛΑΒΕΝΤΟΣ Ή ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ Η ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ , Ή Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΘΑ ΑΝΑΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΣΤΗΣ ΘΑ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΥΠΗΡΞΕ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΜΦΩΝΙΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ ΤΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΑΝΑΧΘΕΙ ΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΑΚΟΥ Ή ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ.
Με τον τρόπο αυτό, όλα τα αδικήματα κατά της ιδιοκτησίας, ή της περιουσίας, ή της σωματικής ακεραιότητας, ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού τους, θα μπορούν να υπόκεινται στην ως άνω ρύθμιση, ενώ και αδικήματα, όπως η πλαστογραφία, ή η παράβαση καθήκοντος κλπ, αν αφορούν μόνον τα συμφέροντα ιδιωτών, μπορούν και αυτά να υπόκεινται στη ρύθμιση, αξιοποιώντας, αφενός τα θετικά στοιχεία του αγγλοσαξωνικού δικαίου, αφετέδρου πετυχαίνοντας μείωση της απασχόλησης των δικαστηρίων, κυρίως με υποθέσεις «συμβιβασμένες», χωρίς τα γνωστά , καμιά φορέα και «ευτράπελα», των ακροατηρίων στις υποθέσεις αυτές, που, όμως, «απορροφούν» σημαντικό χρόνο, για την «τυπική» εκδίκασή τους, με νέες αλλαγμάνες καταθέσεις διαδίκων και μαρτύρων, πετυχαίνοντας, έτσι, πιο «καθαρές» και «τίμιες» λύσεις, αλλά και χωρίς να αποκλείεται στον πολίτη η προσφυγή στην Δικαιοσύνη, με την υποβολή έγκλησης( τηρώντας το άρθρο 20 παρ.1 του συντάγματος), ενώ διασφαλίζεται , με τις βαριές ποινές σε περίπτωση απειλών, για την δήλωση ή συμφωνία του παθόντος, και η ακεραιότητα της όλης διαδικασίας .
Εχω την γνώμη ότι προς την κατεύθυνση αυτή και με βάση την φιλοσοφία αυτή θα πρέπει να κινηθεί μια μεγάλη αλλαγή-τομή στην ποινική δικαιοσύνη, οι δε εξειδικεύσεις νομίζω ότι είναι σχετικά εύκολο να γίνουν, τόσο στον χώρο του ουσιαστικού, όσο και στον χώρο του δικονομικού δικαίου.
Με την εν λόγω ρύθμιση, μάλλον ξεχνάμε τον λόγο ύπαρξης του ποινικού συστήματος που είναι η ποινική καταδίκη των σοβαρών αδικημάτων ως τιμωρία της διατάραξης της κοινωνικής ηρεμίας και συνοχής. Επιπλέον, πρακτικά, αν κάποιος έχει υπεξαιρέσει ένα πολύ μεγάλο ποσό, μπορεί να βρει τον παθόντα μετά από πάρα πολλά χρόνια, που θα «σέρνεται» η υπόθεση, απλώς να δώσειστον απογοητευμένο παθόντα ένα μικρό, ευτελές ποσό, ώστε ο τελευταίος να έλθει και να δηλώσει, ότι έχει αποζημιωθεί πλήρως και να γλυτώσει ο δράστης το κακούργημα. Γιατί, αν αυτό γίνεται σήμερα στις υποθέσεις επιταγών και το γνωρίζουν όλοι και οι μαχόμενοι δικηγόροι και οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, όπου ο κατηγορούμενος δίνοντας κατά κανόνα ένα πολύ μικρό ποσό, σχεδόν πάντοτε στο ήμισυ περίπου της επιταγής στον απογοητευμένο μηνυτή, πέντε με έξι έτη μετά την τέλεση του αδικήματος, παίρνει την επιταγή και την επιδεικνύει, ως δήθεν εξοφλημένη (για τον Νόμο κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα), γιατί ένας δράστης κακουργήματος να μην μπορεί να ξεφύγει κάνοντας το αντίστοιχο, ώστε ενθαρυμμένος να ξαναδιαπράξει ανάλογο αδίκημα και να ξαναδιαφύγει μ τον ίδιο τρόπο; Πώς θα είμαστε σίγουροι, ότι αυτού του είδους η ποινική συνδιαλλαγή δεν θα γίνεται με μεσάζοντες μεγάλα δικηγορικά γραφεία (αφού οι πελάτες με τα παχυλά πορτοφόλια είναι έτοιμοι να τα δώσουν) ή ακόμα χειρότερα με την απειλή σωματικής βίας από τους κατηγορουμένους που μπορεί να σκορπούν όσα υπεξαίρεσαν σε ειδικούς στην αθέμιτη πίεση, χωρίς την καταβολή χρημάτων για να γλυτώσει από το κακούργημα ο δράστης; Είναι προφανές, κατά την κρίση μου, ότι τέτοιου είδους διατάξεις θα εκθρέψουν περισσότερο έγκλημα, παρά θα βοηθήσουν στην αποσυμφόρηση του συστήματος.
Επιτάχυνση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης:
1) Αναμόρφωση του ρόλου του δικαστή
2) Αθρόα πρόσληψη δικαστικού και διοικητικού προσωπικού για την κάλυψη των τεράστιων αναγκών
3) Λειτουργία και απογευματινών δικαστηρίων
4) Επένδυση στη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
διότι Κράτος χωρίς ευνομία και δικαιοσύνη είναι αληθινή συμφορά.
Στην παρ. 1 και 2 του νέου 384 ΠΚ, πρέπει να συμπληρωθεί μετά την φράση ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο η φράση «συμπεριλαμβανομένης και της ηθικής βλάβης» για να μην δημιουργείται αμφιβολία αν περιλαμβάνεται ή όχι. Κατά την γνώμη μου πρέπει να περιλαμβάνεται, διότι στην παρ. 4 του ιδίου άρθρου αναφέρεται ότι « στην απόπειρα των πράξεων των παρ. 1 και 2 η ικανοποίηση του παθόντος αφορά στην αποκατάσταση της ηθικής βλάβης». Ως εκ τούτου δεν μπορεί να δέχεται η έννομη τάξη ότι ο παθών ενός σε απόπειρα αδικήματος δικαιούται την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης, ενώ αντίθετα ο παθών τελεσθέντος σε βάρος του αδικήματος όχι. Το ίδιο πρέπει να συμπληρωθεί και στις διατάξεις του άρθρου 406Α παρ. 1 και 2 του ΠΚ.
Επιπρόσθετα στα ίδια άρθρα και στην παρ. 2 του άρθρου 384 ΠΚ και 2 του 406Α ΠΚ πρέπει να συμπληρωθεί στο κείμενό που ορίζει « αν ο υπαίτιος των πράξεων της παρ. 1 χωρίς παράνομη βλάβη κάποιου τρίτου απέδωσε το πράγμα ή ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο μέχρι το πέρας της προκαταρτικής εξέτασης, δεν τιμωρείται και η υπόθεση τίθεται στο αρχείο με αιτιολογημένη πράξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών» η φράση «και το δηλώσουν τούτο ο παθών ή οι κληρονόμοι του», ώστε να μπορεί ευχερώς να διαπιστώσει ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών την εντελή ικανοποίηση. Η δήλωση μπορεί να λαμβάνεται ευχερώς με περαιτέρω προκαταρτική εξέταση, όταν ο Εισαγγελέας θα έχει δικογραφία από την οποία συνάγεται ή πιθανολογείται η εντελής ικανοποίηση.
Τέλος, στις παρ. 2 των άρθρων 384 και 406Α πρέπει στο τέλος να συμπληρωθεί ότι οι διατάξεις του άρθρου 43 παρ. 2 του ΚποινΔ εφαρμόζονται ανάλογα. Δηλαδή να αποστέλλεται η δικογραφία στον Εισαγγελέα Εφετών, ώστε δικαστικός λειτουργός σε δεύτερο βαθμό να ελέγχει ότι τηρήθηκε η διαδικασία. Η ενέργεια αυτή δυσχεραίνει από την μία την επιτάχυνση, αλλά από την άλλη παρέχει τα εχέγγυα αμερόληπτικης δικαστικής εξουσίας, πολύ περισσότερο που στην όλη διαδικασία δεν υπάρχει η αρχή της δημοσιότητας.
Γράφω το σχόλιό μου στο πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου και αναρωτιέμαι τα εξής:
Εκτός από τις προτάσεις του Υπουργείου, όπως καταγράφονται στο σχέδιο νόμου, μήπως θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε και την ιδιότητα όσων ασχολήθηκαν με την επεξεργασία των προτάσεων αυτών; Πού ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Τι δουλειά κάνουν ακριβώς εκτός από το να …συγγράφουν τέτοια πονήματα; ‘Αντε, σε δικαστικό…μέγαρο της περιφέρειας δεν έχουν πατήσει. Ούτε στην Ευελπίδων; Μα πώς θα εφαρμοστούν αυτά τα ανεδαφικά; Χαρά στην υπομονή όσων επιχειρηματολόγησαν για τα αυτονόητα (ειδικά για αυτό το περίφημο δίμηνο και την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου!). Με ποια υποδομή, με ποιο ανθρώπινο δυναμικό; Πόσα αποθέματα κουράγιου να έχουν πια οι δικαστές και οι εισαγγελείς του α’ βαθμού, αλλά και οι δικαστικοί υπάλληλοι; Και μιλώ για τον α΄βαθμό, γιατί με κάλυψε πλήρως ο έτερος σχολιαστής, Αντεισαγγελέας Εφετών, του οποίου τα σχόλια αρχίζουν με το «ορθή η ρύθμιση», διόλου τυχαία κατά την ταπεινή μου άποψη.
Ανεφάρμοστες ρυθμίσεις, χωρίς ειρμό, χωρίς πρακτικά οφέλη ούτε για τους θεράποντες της Δικαιοσύνης, ούτε για τους πολίτες που προσφεύουν σε αυτήν, καμία τομή και κυρίως καμία τόλμη. Θα γίνει ποτέ αποποινικοποίηση των κατ’ έγκληση διωκώμενων εγκλημάτων; Ο ΓΟΚ; Ο ΚΟΚ; Τόσα και τόσα άλλα απίθανα και παρωχημένα; (βλ. κακόβουλη βλασφημία κτλ) Θα βρεθεί τρόπος να μπει ένα φρένο σε όλους αυτούς τους δικομανείς που κατακλύζουν τα εισαγγελικά γραφεία ενώ η θέση τους είναι στον ψυχίατρο ή στον πνευματικό τους; Το σώμα των δικαστών θα φανεί για μια φορά αλληλέγγυο και ενωμένο ή όταν οι «από πάνω» θα αρχίσουν να μετρούν στα τεφτέρια τις εκκρεμότητες που θα προκύπτουν από τις νέες προθεσμίες και θα στήνουν τα πειθαρχικά σωρηδόν, θα σιωπήσει και ο καθένας θα παραιτείται (εάν είναι τυχερός και το μπορεί) ή θα συγκεντρώνεται στο δικό του αγώνα δρόμου;
Τα ρωτάω όλα αυτά γιατί την ηγεσία του Υπουργείου της Δικαιοσύνης, όπως και να πάνε τα πράγματα, εφαρμοστούν ή δεν εφαρμοστούν οι ρυθμίσεις του νόμου της, επιβαρυνθούν ή όχι όλοι οι εμπλεκόμενοι, δεν την ενδιαφέρει και πολύ. Θα μπορεί να βγαίνει στα παράθυρα και να μιλά για την επιτάχυνση που προωθεί. Για το ότι δεν επιταχύνεται τίποτα, θα φταίνε οι άλλοι, που είναι οι κακοί.
υ.γ. Ακούω και για μια ολομέλεια που είναι να γίνει ενόψει του παρόντος σχεδίου νόμου στα δικαστήρια της Αθήνας. Πότε αλήθεια φίλτατοι; Εδώ η διαβούλευση μετρά άλλες τρεις μέρες. Μετά έχουμε νόμο, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία γαρ.
1) Αποποινικοποίηση των κατ’ έγκληση διωκόμενων αδικημάτων – Εισαγωγή διοικητικής κύρωσης, επιβαλλόμενης ύστερα από ακρόαση του υπαιτίου
2) Αποποινικοποίηση ΓΟΚ
Για να προσφέρει τα αναμενόμενα η διάταξη, ίσως, θα πρέπει να δοθούν κίνητρα στους δικηγόρους, ώστε αυτοί να συμβουλέψουν τους πελάτες τους να δεχτούν τη ρύθμιση, αφού το »κέρδος» θα είναι μεγαλύτερο. Δηλαδή ο παριστάμενος συνήγορος να εκδίδει γραμμάτιο ίσιο με ένα ποσοστό (10-25%) του γραμματίου του εικαζόμενου δικαστηρίου παραπομπής της υπόθεσης {Σημείωση: το σχόλιο είναι κοινό και για το άρθρο 12 του Ν/Σ.
Ένα σχόλιο επί της αρχής όχι μόνο αυτού του νομοσχεδίου αλλά κάθε προσπάθειας για επιτάχυνση της δικαιοσύνης με νόμους επί νόμων, οι οποίοι στην πράξη δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και τούτο διότι οι αρμόδιοι αρνούνται να αντιληφθούν ότι αν δεν δώσουν κίνητρα στους λειτουργούς της δικαιοσύνης και δη στους δικηγόρους να επιδιώκουν ουσιαστικά την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών, τα πινάκια θα φορτώνονται, οι αναβολές θα πληθαίνουν και οι δικαστικοί λειτουργοί θα βουλιάζουν στις δικογραφίες και στις ανούσιες ποινικές υποθέσεις, η πλειοψηφία των οποίων προέρχονται από τις αστικές δίκες για λόγους εκδίκησης (ψευδορκίες μαρτύρων, δήθεν συκοφαντικές δυσφημήσεις κλπ), ενώ οι ουσιαστικές ποινικές υποθέσεις θα αναβάλλονται λόγω ωραρίου και τα περιφερειακά δικαστήρια στις μεταβατικές τους έδρες (οι οποίες σημειωτέον θα πρέπει να καταργηθούν ενόψει εφαρμογής του Καλλικράτη και προς εξοικονόμηση δαπανών από την καταβολή μισθωμάτων για τα άθλια κτίρια που εξυπηρετούν τις ανάγκες στέγασης των ειρηνοδικείων και της μεταβατικής έδρας των ποινικών δικαστηρίων) θα ασχολούνται με δέκα υποθέσεις πέντε συγχωριανών, οι οποίοι αλληλοκατηγορούνται για να περνούν την ώρα τους, απασχολούν όλο το σύστημα της δικαιοσύνης και εμφανίζονται κατόπιν στο ακροατήριο και με περισσή γενναιοδωρία δηλώνουν ότι συγχωρούν τον κατηγορούμενο αρκεί να μην το ξανακάνει. Μήπως εάν θεσπιζόταν η καταβολή παραβόλου μαζί με την υποβολή της σχετικής μήνυσης, τουλάχιστον για τα αδικήματα αυτού του τύπου (εξυβρίσεις, δυσφημήσεις, απειλές, ψευδείς καταμηνύσεις κλπ) θα το σκέφτονταν καλύτερα οι φιλόδικοι που καταθέτουν μία μήνυση για εκφοβισμό και μετά ξεχνούν να εμφανιστούν στο ακροατήριο ή στην καλλύτερη περίπτωση που εμφανίζονται δεν θυμούνται καν γιατί καταμύνησαν τον κατηγορούμενο; Ας μελετήσουν οι αρμόδιοι γιατί τα γερμανικά δικαστήρια δικάζουν με ραντεβού και τα ελληνικά δικαστήρια τρέχουν για να προλάβουν να δικάσουν όσο γίνεται περισσότερες υποθέσεις; Μήπως αλλού βρίσκεται η αιτία της επιβράδυνσης της ελληνικής δικαιοσύνης και όχι στα πολυπληθή νομοσχέδια που με τυμπανοκρουσίες κάθε φορά κατατίθενται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά ουδέν αποτέλεσμα φέρνουν;
Επειδή κύριε υπουργέ υπάρχει ενδιαφέρον και για τις περιπτώσεις που είτε εχουν καταδικαστεί αμετάκλητα και ήδη εκτίουν ποινές είτε εχουν καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό, θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνει μια γενική ρύθμιση με την εφαρμογή του νόμου με την οποία θα κλείνουν όλες οι ως άνω περιπτώσεις και να ισχύει ο νόμος, όπως είναι στην εισήγηση, πλέον από την ψήφισή του και μετά για τις νέες περιπτώσεις.
Ευχαριστώ πολύ
κε Υπουργέ,
Σε όσους ήδη κατεδικάσθησαν και εκτίουν ποινή για παράβαση των άρθρων που θα υπαχθούν στη διαδικασία ποινικής συνδιαλλαγής, δεν θα έπρεπε να προβλεφθεί η μετατροπή των ποινών τους;
Στο άρθρ. 1 §§ 1.3, 2.3 του νομοσχεδίου προβλέπεται λόγος απαλλαγής από την ποινή των δραστών των σε αυτά προβλεπομένων οικονομικών εγκλημάτων που διώκονται σε βαθμό πλημμελήματος, στις περιπτώσεις πλήρους ικανοποιήσεως των παθόντων, ο οποίος απαγγέλεται από το δικαστήριο. Ωστόσο η απαλλαγή από την ποινή πρακτικά ισοδυναμεί με αθώωση, και δεδομένου του ότι δεν συνδέεται με άλλες προϋποθέσεις, ούτε διαφοροποιείται ως προς τις συνέπειες από την εξάλειψη του αξιοποίνου (η οποία μάλιστα προβλέπεται για κακουργηματικές πράξεις), θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να θεσπιστεί ρητά και για τις περιπτώσεις αυτές ότι η ικανοποίηση του παθόντος, όταν λαμβάνει χώρα κατά την προδικασία (προκαταρκτική εξέταση ή προανάκριση), συνεπάγεται την εξάλειψη του αξιοποίνου και την αρχειοθέτηση της υπόθεσης είτε κατά τις διατάξεις των άρθρων 43 και 47 του ΚΠΔ, είτε την οριστική παύση της ποινικής διώξεως από το δικαστικό συμβούλιο, ώστε οι σχετικές υποθέσεις να μην οδηγούνται καθόλου στο ακροατήριο των αρμοδίων δικαστηρίων, χωρίς να απαιτείται ειδική ερμηνεία των σχετικών διατάξεων και παραπομπές σε παλαιότερη σχετική νομολογία από τους εφαρμοστές του δικαίου, και να μην αναλίσκεται δικαστικός χρόνος για κάτι που ο νομοθέτης μπορεί να προβλέψει με μερικές επιπλέον λέξεις.
Επίσης θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο, η δήλωση του παθόντος ότι ικανοποιήθηκε πλήρως να γίνεται, με ρητή νομοθετική πρόβλεψη, εγγράφως, είτε με συμβολαιογραφικό έγγραφο με μικρή αμοιβή του συμβολαιογράφου είτε με απλό έγγραφο (μονομερή δήλωση ή συμφωνητικό) που θα καταρτίζεται παρουσία των δικηγόρων των διαδίκων οι οποίοι και θα το συνυπογράφουν βεβαιώνοντας και το γνήσιο των υπογραφών των διαδίκων, αποκλειομένου άλλου εγγράφου τύπου (πχ υπεύθυνη δήλωση με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής από αρμόδια διοικητική αρχή). Με τον τρόπο αυτό αφενός θα αποφεύγονται μεταγενέστερες αμφισβητήσεις του κύρους και της γνησιότητας των εγγράφων αυτών (αλλά και πειρασμοί καταρτίσεως πλαστών δηλώσεων και υφαρπαγής ψευδών βεβαιώσεων γνησίου υπογραφής) και αφετέρου θα αποφεύγονται άσκοπες καθυστερήσεις στην προδικασία ή αναβολές κατά την εκδίκαση των υποθέσεων αυτών, λόγω μη εμφανίσεως των παθόντων προκειμένου να δηλώσουν ενώπιον του Δικαστηρίου ή της ανακριτικής αρχής ότι ικανοποιήθηκαν πλήρως, καθώς και περιττός φόρτος εργασίας για τις γραμματείες των δικαστηρίων (καθαρογραφή αναβλητικών αποφάσεων, κλητεύσεις μαρτύρων και κατηγορουμένων κλπ) αλλά και περιττή ταλαιπωρία των εμπλεκομένων στις υποθέσεις αυτές και δη των μαρτύρων. Η εμπειρία από την εφαρμογή παρόμοιων διατάξεων στο παρελθόν έχει καταδείξει πάρα πολλές περιπτώσεις που ενώ διαφαίνεται ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εξαλείψεως του αξιοποίνου ή απαλλαγής από την ποινή το Δικαστηρίο δεν μπορεί να προχωρήσει σε έκδοση απόφασης διότι ο παθών δεν εμφανίζεται να δηλώσει ότι ικανοποιήθηκε πλήρως ή δεν υπάρχει πλέον ή δεν βρίσκεται (πχ επίδειξη εξοφλητικής αποδείξεως σε υπόθεση εκδόσεως ακάλυπτης επιταγής το σώμα της οποίας, κατά δήλωση του κατηγορουμένου, είχε απωλεσθεί από τον κομιστή αυτής προ της εξοφλήσεως, ο δε εγκαλών είτε έχει αλλάξει διεύθυνση και είναι αδύνατη η κλήτευσή του είτε έχει αποβιώσει είτε είναι νομικό πρόσωπο που έχει λυθεί ή δεν λειτουργεί πλεόν και οι εκπρόσωποί του δεν βρίσκονται κλπ).
Κύριε υπουργέ,
Θα ήθελα να προτείνω προκειμένου να συντομευθούν διαδικασίες απονομής της ποινικής δικαιοσύνης που αφορούν υποθέσεις που πρόκειται να εκδικαστούν σε δεύτερο βαθμό όπως παρακάτω:
» Να αρθεί το αξιόποινο καταδικασθέντων για οικονομικά εγκλήματα (άρθρο 187 περί κακουργημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 207 (παραχάραξη), 208 (κυκλοφορία παραχαραγραμένων νομισμάτων), 216 (πλαστογραφία), 218 (πλαστογραφία και κατάχρηση ενσήμων), 242 (ψευδής βεβαίωση, νόθευση), καθώς και ποινές που επεβλήθησαν για τα παραπάνω άρθρα μεμονωμένα με οποιαδήποτε στερητική της ελευθερίας ποινή, για κατηγορουμένους οι οποίοι ήσκησαν έφεση και η εκτέλεση της ποινής τελεί σε αναστολή μέχρις εκδικάσεως σε δεύτερο βαθμό, (τριμελή εφετεία , πενταμελή εφετεία πλημμελημάτων/κακουργημάτων), εφόσον ο καταδικασθείς αποδεχθεί να καταβάλει το ποσόν των 5 ευρώ για κάθε ημέρα της πρωτόδικης επιβληθείσας ποινής έως 5 έτη και 10 ευρώ για το υπόλοιπο της πρωτόδικης ποινής μέχρι 10 έτη.»
Με την επίδειξη εντύπου καταβολής του ποσού στα αρμόδια δικαστήρια, αυτομάτως θα αίρεται η ασκηθείσα έφεση κατά της πρωτοδίκου αποφάσεως και η υπόθεση θα αρχειοθετείται.
Εκτιμώ ότι κατά τον τρόπο αυτό θα αποφευχθεί η εκδίκαση μεγάλου αριθμού εκρεμουσών υποθέσεων οικονομικών εγκλημάτων σε δεύτερο βαθμό ( τριμμελή πενταμελλή εφετεία πλημμελημάτων/κακουργημάτων) , επιταχύνοντας την εκδίκαση άλλων εγκλημάτων κατά της ζωής , ληστειών, ναρκωτικών κλπ.
Θεωρώ οτι είναι δικαιότερο στο αρθρο 406Α παρ. 2, ο υπαίτιος των πραξεων να απαλλασεται από κάθε ποινη στη περίπτωση που έχει ικανοποιήσει πλήρως τον παθόντα μέχρι του πέρατος της κυρίας ανάκρισης ή έστω μέχρις της κλήσεώς του από τον Ανακριτή. Αυτό διότι όσο διαρκεί η προκαταρκτική δεν έχει την ιδιότητα του κατηγορουμενου και ακολούθως οι περισσότεροι υπαίτιοι δεν λαμβάνουν γνωση του περατος της προκαταρτικής, παρά μονο όταν καλούνται από τον Ανακριτή. Ετσι το χρονικό σημείο του περατος της προκαταρκτικής είναι αόριστο και μπορεί να δημιουργήσει συγχιση στη πραξη, ενώ η κλήση του Ανακριτή είναι καθοριστική, προυπουθετει οτι έχει ήδη διαταχθεί η ποινική δίωξη από τον αρμόδιο Εισαγγελέα (μετά από μελέτη των στοιχείων) και λαμβανει επισημως γνώση ο κατηγορούμενος πλέον την ιδιότητά του!!.
Αλλωστε οταν αφορά σε περιπτώσεις οινομικής διαπλοκής (χωρίς βία) το ζητούμενο και σημαντικότερο κατ’ εμέ, είναι η επιστροφή των χρημάτων, έστω και πριν το περας της ανάκρισης (το θεωρώ δικαιότερο)…
Αγαπητοί κύριοι-ες,
Για να έχουμε αποτελέσματα σε τέτοιες διαβουλεύσεις θα πρέπει η υποδομή και ο τρόπος που δίνονται τα κείμενα να είναι κατανοητά από τον μέσο άνθρωπο για το τι θέλει η προτείνεται να πετύχουν και σε ποιο χρόνο. Τα κείμενα σας είναι καθαρά νομικά με αποτέλεσμα η διαβούλευση να γίνεται μόνο από τον κλάδο των δικαστών και των δικηγόρων η ακαδημαϊκών. Μα αυτό είναι και το » κύκλωμα » που επεμβαίνει στις διαδικασίες έτσι ώστε να αποκομίζει τα μέγιστα σε περίπτωση που υπάρχει η χρήση της δικαιοσύνης.
Π.Χ. όταν το δικαστήριο βγάζει τα δικαστικά έξοδα από μια Δίκη που πρέπει να πληρώσει ο ένοχος , το ποσό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Τυχαίο; ΌΧΙ. Αυτό γιατί ο δικηγόρος μπορεί και διαπραγματεύεται την αμοιβή του όσο θέλει. Αλλά ως εδώ καλά. Γιατί λοιπών το δικαστήριο που παίρνει το παράβολο δεν λέει στην απόφαση δικαστικά έξοδα : κράτος τόσα, αμοιβή δικηγόρου σύμφωνα με την απόδειξη παροχής υπηρεσιών του δικηγόρου τόσα( να προσκομίζεται πριν την απόφαση) και έτσι και αποδείξεις θα κόβονται και οι δικηγόροι θα πληρώνονται και θα πληρώνει ο ένοχος την πραγματική αξία στο Θύμα. Δεν θέλει και πολύ να το σκεφτούμε !!
Π.Χ.2 όταν είναι να γίνει από μία τράπεζα μια υποθήκη η τράπεζα αποδέχεται ως αληθινή και εύλογη και λογική την τιμή που το υποθηκεύει. Γιατί όταν το βγάζει σε πλειστηριασμό έχει τη δυνατότητα να μειώσει την τιμή και έχουμε το φαινόμενο να πλειστηριάζεται το ακίνητο και ο άνθρωπος τα υπόλοιπα λεπτά να τα χρωστάει …
Αφού κυρία τράπεζα είναι ελεύθερη οικονομία παίρνεις επιχειρηματικό ρίσκο για την αξία του ακινήτου. Όταν το βγάζεις στον πλειστηριασμό θεωρείς ότι έτσι θα πάρεις τα λεφτά σου πίσω άρα και πάλι με όρους ελεύθερης οικονομία αποφασίζεις μία κίνηση που θεωρείς πως σε βολεύει. Αφού λοιπόν παίρνεις την απόφαση να το πλειστηριάσεις θα πρέπει ανεξαρτήτου τιμήματος που θα πετύχεις να μηδενίζεις τις οφειλές του φυσικού προσώπου. Αυτό που ισχύει τώρα είναι αυταπόδεικτος εκβιασμός.Δηλαδή και θα σου φάω το ακίνητο και θα χρωστάς. Ναι αλλά το ακίνητο είναι περιουσιακό εργαλείο για την οικονομική μου ανάπτυξη πως μου το παίρνεις και μετά μου ζητάς να συνεχίσω να σε ξεπληρώνω αφού μου μειώνεις τη δυνατότητα να δημιουργήσω πλούτο. Στο κάτω κάτω αν πέτυχα μία καλή συμφωνία με κάποιον ιδιώτη να μου δώσει τα χρήματα του για το ακίνητο μου γιατί θα πρέπει να αλλάζουν οι όροι της συμφωνίας προς το συμφέρον της τράπεζας.
Φανταστείτε δηλαδή ότι κάποιος σας δανείζει χρήματα και του δίνεται ως εγγύηση τα χρυσαφικά σας. Όταν είναι να τον πληρώσετε δεν έχετε χρήματα και αυτός κρατάει τα χρυσαφικά για τα χρήματα που σας έδωσε. Άν τώρα αυτός πάει να τα πουλήσει για να πάρει τα χρήματα και δεν πιάσει τα λεφτά του ποιος φταίει. Και αν πάει και ζητάει τα ρέστα από τον πελάτη του γιατί δεν πιάσανε τα λεφτά την αξία τι γίνεται.
Μάλλον θα πρέπει να το δείτε κύριε υπουργέ.
Με απλές διατάξεις οι τράπεζες θα είχαν το 1/100 των υποθέσεων στα δικαστήρια.
Οι επιταγές θα ήταν λιγότερες και φυσικά λιγότερες διαταγές πλ. κτλ.
Και έτσι με το υπάρχον σύστημα θα είχαν χρόνο οι δικαστές να κάνουν γρήγορα τα κακουργήματα κτλ.
Αδειάζοντας την βάση της πυραμίδας του όγκου εργασιών θα μειωθεί και το ύψος της.Διαφορετικά θα πρέπει να κάνουμε την πυραμίδα ορθογώνιο ή τραπέζιο για να βρούμε λύσεις.Το σύστημα όμως δεν λειτουργεί όταν το κάνουμε ορθογώνιο γιατί τότε υπάρχει ισοπέδωση!