• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης' | 23 Νοεμβρίου 2015, 12:28

    Και περασαν οι μπόρες και ήρθαν οι βροχές και έμαθαν τα λόγια να λένε μόν' ψευτιές, και μήπως έιν' δικό σου ή μήπως να κλειστώ ξανά στον εαυτό μου να εξαφανιστώ? Δεν είναι το σημάδι στο πρόσωπο ξεστό, πατάει μέσ' της λάσπης το κρύο το μικρό, το πόδι σου και έμεινε στης γης την ερημιά με ένα λερωμένο ρούχο, σαν ράσο το φορά. Αν έπρεπε, αν πρέπει ευθύς να αποφανθώ, και άκυρο να ρίξω με μαύρο δαγκωτό, πιστεύω πώς υπάρχει αρχή σε όλα αυτά στο χώμα για να σπείρω ζιζάνια πολλά.