• Σχόλιο του χρήστη 'Χαράλαμπος Βρυώνης' | 7 Απριλίου 2011, 21:35

    Η τυποποίηση των δελτίων και των ελέγχων είναι σε λάθος κατεύθυνση και αντανακλά τη γενικότερη τυπική λογική που διέπει το σχέδιο νόμου. Η εργασία του Επιθεωρητή είναι λειτούργημα και δεν μπορεί να τυποποιηθεί, έτσι όπως προβλέπει το σχέδιο, ούτε να ελεγχθεί με τον τρόπο των Σωμάτων Ασφαλείας. Θα πρέπει να κατανοηθεί ότι ο Επιθεωρητής δεν είναι Αστυνόμος, ούτε και πρέπει ποτέ να γίνει. Επίσης, δεν επιτρέπεται να γίνει φοβικό ενεργούμενο κανενός καλοθελητή που θα κατέδιδε ακόμη και την ίδια τη μάνα ή τον αδελφό του, αν μυριζόταν, έστω και λίγο, ότι σπρώχνεται να ενεργργήσει σαν τον αστυνομικό ή τον υπάλληλο της Πολεοδομίας. Και τα θέματα των καταγγελιών θέλουν τη δέουσα προσοχή, δεν είναι σωστός ο αυτοματικός χειρισμός τους. Ο Επιθεωρητής πρέπει να κάνει τη δουλεια του σωστά σε κάθε περίπτωση, και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τις συνηθισμένες δικαιολογίες των άλλων υπαλλήλων. Όμως, ας κατανοηθεί σε βάθος ότι η τυπική, ή τυποποιητική-αυτοματική αστυνομική λογική θα ήταν κυριολεκτικά καταστροφική για τον ευαίσθητο κοινωνικό του ρόλο. Ο Επιθεωρητής εχει εξοπλιστεί με ισχυρή αυτονομία και πρέπει να δρα αυτεπαγγέλτως, ακριβώς για να μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά, με σταθερό στόχο τα μετρήσιμα πολλαπλασιαστικά κοινωνικά αποτελέσματα, χωρίς βεβαίως να είναι καθόλου ανεξέλεγτος στην δράση του. Ο Επιθεωρητής μιλάει περισσότερο και γράφει λιγότερο, εξαντλεί τα μέσα του διαλόγου και της πειθούς, επιδιώκοντας σταθερά τη συμμόρφωση. Η εργασία του είναι κρίσιμη για την κοινωνία, αλλά και εξαιρετικά ευαίσθητη, και γι' αυτό πρέπει να ελέγχεται διπλά για τα ποιοτικά και ποσοτικά της αποτελέσματα, αλλά πάντοτε με το σωστό, τον κατάλληλο τρόπο που αρμόζει στην κοινωνική της ιδιατερότητα. Αυτός ο τρόπος είναι απλός, πολύ απλός και ευθύς, γι' αυτό και είναι δύσκολος στην εφαρμογή του, γιατί δεν αφήνει περιθώρια για φθηνές δικαιολογίες, αλλά προστατεύει αποτελεσματικά και από τις ασθένειες είτε της πολιτικής συγκυρίας και της ευθυνοφοβικής υπαλληλίας είτε, ακόμη, και της ευρύτερης κοινωνικής πραγματικότητας. Ο Επιθεωρητής Φέρει μόνος του ακέραιη την ευθύνη του ελέγχου του, παρότι συνοδεύεται. Κρίνει με αντικειμενικότητα, αυτονομία και υπευθυνότητα, χωρίς να επιτρέπει καμιά υπόγεια, παράπλευρη ή άνωθεν επιρροή. Δεν πρέπει να διατάσσεται, όπως φαντάζονται ορισμένοι. Τάσσεται, με την ευθύνη στα χέρια του, αλλά πρέπει και να στηρίζεται σε μια συνεκτική δομή, όπου άπαντες θα πρέπει να αναλαμβάνουν τις πραγματικές ευθύνες τους στο μέτρο που τους αναλογούν. Να μην κρύβονται, γιατί όσο κρύβονται φαίνονται και πιο πολύ. Με δυό λόγια, η δουλειά δεν κρύβεται, όπως και το αντίθετό της. Και είναι δουλειά εμπιστοσύνης, ας κατανοηθεί αυτό. Αν δεν σε εμπιστεύονται, δεν μπορείς να την κάνεις. Δεν χρειάζονται κλωτσιές και αυτοματικά αστυνομικά μέτρα, αλλά σεβασμός όλων προς όλους.