• Σχόλιο του χρήστη 'Δ ΣΙΔΕΡΗΣ' | 2 Απριλίου 2010, 12:55

    Συμφωνώ ότι πρέπει οι συντάξεις να δίνονται με βάση την δημοσιονομική κατάσταση των ταμείων. Καμία ελάχιστη σύνταξη δεν πρέπει να παρέχεται αν δεν πληρούνται πρώτα κάποιοι δημοσιονομικοί κανόνες. Αλλιώς αυτή η (συνήθης) πρακτική οδηγεί τελικά σε εκτροχιασμό και λήψη επώδυνων μέτρων. Πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε το μάθημα της κρίσης των ημερών. Εν τέλει πρέπει να πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις: 1) Οι δημοσιονομικοί κανόνες πρέπει να είναι καθαροί και να μην επιδέχονται παρερμηνειών. Να μην είναι εύκολη η αλλαγή τους (σύνταγμα); 2) Κρατική επιδότηση. Πρέπει να τεθούν καθαρά οι εθνικές προτεραιότητες. Ας πούμε με ποια σειρά κατατάσσουμε τα εξής: α) Σεβασμό στην καθημερινότητα και το βιωτικό επίπεδο του πολίτη β) Αναπτυξιακοί στόχοι. Πού θέλουμε να φτάσουμε σαν χώρα σε 20 χρόνια από τώρα; Σε 50 χρόνια από τώρα; Θέλουμε να είμαστε μια χώρα με μια μεσαία τάξη που να περνάει καλά, ή μια χώρα που να έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται; Θέλουμε μία χώρα με τα καλλίτερα νοσοκομεία, ή μια χώρα που ο πολίτης έχει ελπίδα και ευκαιρίες για ένα καλλίτερο μέλλον; Θέλουμε μια χώρα που ο πολίτης αισθάνεται μέγιστη ασφάλεια στη δουλειά και στη σύνταξη, ή μια χώρα που ο πολίτης αισθάνεται ότι έχει ανοιχτούς ορίζοντες και δεν αισθάνεται βαρεμάρα και τέλμα; γ) πώς κατατάσσουμε ιεραρχικά την παιδεία, την υγεία και τις ένοπλες δυνάμεις; Όλα τα παραπάνω υπονοούν ότι πρέπει να υπάρχει καθαρή ιεράρχηση των στόχων του Έθνους. Και φυσικά είναι και θέμα πολιτικής απόχρωσης, αλλά αυτό που δεν είναι θέμα απόχρωσης είναι η ανάγκη για καθαρότητα στόχων και ορθολογικό σχεδιασμό. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη αυτοί οι στόχοι να τίθενται εξ αρχής, να ποσοτικοποιούνται και να γίνονται κατανοητοί από την κοινωνία ώστε αυτή να μην αισθάνεται ότι η Ελλάδα είναι ένα ακυβέρνητο πλοίο που πάει όπου φυσάει ο πολιτικός άνεμος. Ευχαριστώ