• Σχόλιο του χρήστη 'Λένα Ζωγράφου' | 5 Απριλίου 2010, 11:31

    Κύριοι, έχετε ήδη αδικήσει τους διαδοχικά ασφαλισμένους, οι οποίοι ακολουθώντας τις μοντέρνες συνθήκες που διαμορφώσατε, αναγκαστήκανε να αλλάξουν και μία και δύο ή και περισσότερες θέσεις εργασίας. Αυτό δεν είναι το μέλλον όλων μας; Από τα λεγόμενά σας αυτό προωθείται. Έρχεστε λοιπόν τώρα και λέτε ότι όποιος είχε αυτή την ατυχία θα λάβει χαμηλότερη σύνταξη από αυτόν που έχει διανύσει όλο τον εργασιακό του βίο σε ένα ασφαλιστικό ταμείο, δηλ. ο κανένας. Είμαι 53 ετών, έχω 14 χρόνια ΙΚΑ και άλλα 14 χρόνια δημόσιο και μπροστά μου, όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα άλλα 12 ίσως και περισσότερα χρόνια εργασίας. Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση θα έχω 40 χρόνια εργασίας ίσως και περισσότερα. Για αυτό δεν σας παραπονιέμαι. Αλλά αν θα φτάσω λόγω διαδοχικής να πληρώνομαι λιγότερα από όσα εκείνοι που έφυγαν με 25, 30 ή και 35 χρόνια, επειδή είχαν την τύχη να παραμείνουν σε ένα ασφαλιστικό ταμείο, θα το θεωρήσει ύψιστη ΑΔΙΚΙΑ του ασφαλιστικού συστήματος. Και εσείς κύριε Υπουργέ μιλάτε διαρκώς για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ σημαίνει, κύριε Υπουργέ, να λαμβάνει ο καθείς σύμφωνα με αυτό που προσφέρει. Και δεν είναι δυνατόν ένας που εργάστηκε 25, 30 ή 35 χρόνια να έχει προσφέρει περισσότερα από έναν που θα έχει 40 και περισσότερα χρόνια. Κύριε Υπουργέ, τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή να αντιμετωπίζονται οι διαδοχικώς ασφαλισμένοι ως πολίτες τρίτης και τέταρτης κατηγορίας και να το ονομάζεται αυτό ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; ΄Οχι, κύριε Υπουργέ, γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά με ποιό τρόπο αποδίδεται δικαιοσύνη. Να λαμβάνει ο καθένας ανάλογα με αυτό που έχει προσφέρει και όχι να πριμοδοτείται εκείνος που είχε απλώς τύχη. Φροντίστε τους διαδοχικά ασφαλισμένους, δεν ζητάμε προνομιακή μεταχείρηση, αλλά ΔΙΚΑΙΗ. Ταλαιπωρηθήκαμε αλλάζοντας θέσεις εργασίας, ας μη τιμωρηθούμε από πάνω και για αυτό. Θα ήταν ΑΔΙΚΟ τα δικά μας ένσημα να μετρούν λιγότερο από των άλλων. Ούτε ένα ένσημο χαμένο, είπατε. Γιατί να μην ισχύει αυτό για τους διαδοχικά ασφαλισμένους; ΓΙΑΤΙ; Γιατί χωρίζετε τους πολίτες σε προνομιούχους και μή;