• Σχόλιο του χρήστη 'Πανος' | 6 Απριλίου 2010, 22:49

    Έχω την άποψη ότι το κείμενο είναι πολύ γενικόλογο και αόριστο, μοιάζει δε αρκετά με έκθεση ιδεών. Αν δεν αναφερθούν ποσοστά και ποσά, κανείς δεν μπορεί να πάρει θετική ή αρνητική θέση. Θα θέσω εν τούτοις ορισμένους προβληματισμούς, ελπίζοντας να ληφθούν υπόψη και να μην επικρατήσει μιά λαϊκίστικη αντίληψη του τύπου "εισοδηματικά κριτήρια στη σύνταξη". - Πρέπει να αποφευχθεί πάσει θυσία ο συνδυασμός συνταξιοδοτικών παροχών με εισοδηματικά κριτήρια επειδή θα οδηγήσει σε καταβολή μεγαλύτερου ύψους συντάξεων σε άτομα που έχουν μικρότερη συμμετοχή στο ασφαλιστικό σύστημα. Π.χ. κάποιος με 1 ή 2 διαμερίσματα και 37 χρόνια ασφάλισης θα παίρνει μικρότερη σύνταξη από έναν με 25 χρόνια που θα έχει μεταβιβάσει την περιουσία του στα παιδιά του και θα εμφανίζεται "φτωχός". - Ο ετήσιος συντελεστής υπολογισμού της σύνταξης πρέπει να έχει σχέση με τα έτη ασφάλισης και όχι με την ηλικία του ασφαλισμένου, γιατί αυτό θα οδηγήσει τους νέους σε αποφυγή ασφάλισης λέγοντας "άσε να πληρώνουμε ασφάλιστρα από τα 50 και μετά". Μια εύκολη προσέγγιση θα ήταν να υπολογίζονται τα πρώτα 15 χρόνια με 1/70 έκαστο, τα υπόλοιπα 15 με 2/70 και τα λοιπά χρόνια με 2,5/70. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ένας με 17 χρόνια ασφάλισης να έχει αναπλήρωση 19/70 (δηλαδή 27%, που σε καμιά περίπτωση δεν θα τον συμφέρει να συνταξιοδοτηθεί), ένας με 28 χρόνια 41/70 (δηλ. 59%), ένας με 35 χρόνια 70/70 (δηλ. 100%) και ένας με 40 χρόνια 82,5/70 (δηλ. 118%). Το ποσοστό που θα προκύπτει θα πολλαπλασιάζεται με 70 ή 80% των αποδοχών της 5ετίας, 10ετίας ή ακόμα του συνολικού ασφαλιστικού βίου, ανάλογα με το τι θα επιλεγεί τελικά.