• Σχόλιο του χρήστη 'Πέτρος Ζησάκης' | 27 Ιανουαρίου 2020, 10:39

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ Βάσει του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992 , όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα, για να βγει κάποιος στη σύνταξη συνυπολογίζονται στον χρόνο ασφάλισής του ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ μέχρι 300 ημέρες (δηλαδή ένας (1) χρόνος) επιδοτούμενης ανεργίας από τον Ο.Α.Ε.Δ. Με δεδομένο ότι : Α) πολλοί εργοδότες απολύουν μεγάλους σε ηλικία εργαζόμενους, οι οποίοι πλησιάζουν στο χρόνο συνταξιοδότησής τους υπολειπόμενοι λίγα χρόνια και ένσημα, μόνο και μόνο για να μειώσουν το μισθολογικό κόστος της επιχείρησής τους και Β) οι απολυόμενοι αυτοί μπαίνουν μεν στο Ταμείο Ανεργίας και παίρνουν το αναλογούν επίδομα ανεργίας αλλά λόγω ηλικίας ή/και λόγω μισθολογικού τους κόστους δεν μπορούν να βρουν άλλη εργασία, παραμένουν επιδοτούμενοι άνεργοι χωρίς να μπορούν να συμπληρώσουν τα απαιτούμενα έτη εργασίας ( άρα και ένσημα) για να βγουν στη σύνταξη, για τους ανωτέρω κοινωνικούς λόγους, καλό είναι στο υπό διαβούλευση Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο να ενταχθεί τροποποίηση του ανωτέρω άρθρου όπου θα προβλέπεται αύξηση των ημερών επιδοτούμενης ανεργίας που θα συνυπολογίζονται στον χρόνο ασφάλισης που αναφέρει ο προαναφερθείς Νόμος [π.χ μέχρι 600 ημέρες (2 χρόνια) ή μέχρι 900 ημέρες (3 χρόνια)], ώστε να διευκολύνονται οι ανωτέρω περιπτώσεις εργαζομένων να βγαίνουν στη σύνταξη. Σας προτείνω, στο παρόν άρθρο 30, στην περίπτωση 1γ , αμέσως μετά την πρωτη παράγραφο, να ενταχθεί παράγραφος που να λέει : "Στους πλασματικούς χρόνους ασφάλισης του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992 (Α` 165),όπως αυτό ισχύει σήμερα, ο χρόνος επιδότησης λόγω τακτικής ανεργίας λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης και μέχρι 600 (ή 900) ημέρες." Σας ευχαριστώ.