Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)Άρθρο 24Σχόλιο του χρήστη ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΑΙΝΑΣ | 4 Φεβρουαρίου 2020, 22:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΑΙΝΑΣ' | 4 Φεβρουαρίου 2020, 22:20

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ Η πρόβλεψη του νομοσχεδίου (άρθρο 24) σύμφωνα με την οποία τα ποσοστά αναπλήρωσης μετά το τεσσαρακοστό (40ο) έτος εργασίας και ασφάλισης μειώνονται κατακόρυφα και σταθεροποιούνται στο επίπεδο του 0,5% είναι πρωτοφανής, παντελώς άδικη και εξευτελιστική. Ας μου επιτραπεί δε να σημειώσω εν προκειμένω ότι το ζήτημα δεν αφορά μόνο στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, τα οποία λόγω της ιδιαίτερης επικινδυνότητας της αποστολής τους, ‘συγκεντρώνουν’ τελικά πολλά συντάξιμα έτη, ως αποτέλεσμα του διπλασιασμού του πραγματικού χρόνου υπηρεσίας τους σε θέσεις αυξημένης επικινδυνότητας, αλλά και πολλούς άλλους εργαζομένους, και ιδιαίτερα ανώτερα στελέχη του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, που και για πολλά χρόνια εργάζονται (πραγματικά) αλλά και για πολλά χρόνια υφίστανται (υψηλές) κρατήσεις επί των αποδοχών τους για ασφάλιση (και φορολογία). Είναι δε παντελώς άδικη και εξευτελιστική η πρόβλεψη αυτή επειδή η περίοδος του εργασιακού τους βίου (μετά το 40ο έτος) στην οποία αναφέρεται η ρύθμιση είναι σχεδόν πάντοτε αυτή με τις υψηλότερες αποδοχές και συνακόλουθα με τις υψηλότερες κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση (αλλά και φορολογία). Παράλληλα οι εργαζόμενοι που εγγίζουν ή και υπερβαίνουν τον υψηλό αυτό αριθμό ετών σχεδόν πάντοτε εξαντλούν και τα ανώτατα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, και κατά τεκμήριο (με βάση το προσδόκιμο ζωής) θα επιβαρύνουν για μικρότερο χρονικό διάστημα το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας μας, σε σύγκριση με όσους αποχωρούν με λιγότερα χρόνια εργασίας και, ως εκ τούτου, επιβαρύνουν (κατά τεκμήριο) για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το συνταξιοδοτικό σύστημα. Το τελευταίο ισχύει ιδιαίτερα για όσους συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα στη δεκαετία του 2010 αλλά κυρίως πριν από αυτή. Είναι κατανοητή η μέριμνα της πολιτείας για τους ‘μη έχοντες’ γενικώς αλλά θα πρέπει να μη λησμονείται ότι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ δεν πρέπει να εκφυλίζεται σε ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ των πάντων. Πέραν τούτου, αρκετοί από αυτούς που πολλές φορές εμφανίζονται ως ‘ταλαίπωροι’ και με λίγα χρόνια εργασίας και ασφάλισης, στην πράξη έχουν εργασθεί αδιακόπως και για πολλά χρόνια με ιδιαίτερα καλό εισόδημα (πχ τεχνίτες), αλλά κατά τρόπο συστηματικό απέφευγαν να εμφανίζουν και να δηλώνουν επίσημα και πλήρως την εργασία τους ώστε να αποφεύγουν την καταβολή εισφορών και φόρων. Με άλλα λόγια, τα λίγα χρόνια ασφάλισης σε αρκετές περιπτώσεις ασφαλισμένων δεν είναι αποτέλεσμα ανεργίας αλλά απάτης σε βάρος της πολιτείας και του κοινωνικού συνόλου. Το φαινόμενο αυτό ήταν εκτεταμένο τις προηγούμενες δεκαετίες αλλά είναι λίαν αμφίβολο εάν στην πράξη θα περιορισθεί και στο μέλλον. Με τις υπό συζήτηση ισοπεδωτικές δε προβλέψεις για τα ποσοστά αναπλήρωσης στις περιπτώσεις όσων έχουν εργασθεί για περισσότερα από σαράντα χρόνια, στην πράξη και ουσιαστικά επιβραβεύονται όλοι αυτοί οι ‘πονηροί’ και ‘μάγκες’ και τιμωρούνται οι συνεπείς και έντιμοι απέναντι στην πολιτεία και στο κοινωνικό σύνολο. Ενόψει όλων των ανωτέρω παρακαλώ να διορθώσετε τις σχετικές προβλέψεις και η ρύθμιση που θα μπορούσε να υιοθετηθεί (για να είναι ευρύτερα αποδεκτή) είναι να προβλεφθεί μια σταδιακή / κλιμακωτή μείωση του ποσοστού και να σταθεροποιείται στο επίπεδο του 0,5% μετά τη συμπλήρωση του πεντηκοστού (50ου) ή του πεντηκοστού πέμπτου (55ου) έτους εργασίας, ώστε να καλύπτονται και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων