• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Ξαμωνάκης' | 7 Φεβρουαρίου 2020, 10:25

    7.Η απογραφή των Ιδιωτικών Οικοδομικών Έργων πραγματοποιείται ηλεκτρονικά με αίτηση του ιδιοκτήτη στο δικτυακό τόπο του e-Ε.Φ.Κ.Α…. ΣΧΌΛΙΟ Η απογραφή «με αίτηση του ιδιοκτήτη» δεν λαμβάνει υπ’όψιν την περίπτωση – που όπως είναι πολύ συνηθισμένο - υπάρχει ανάδοχος εργολάβος / εργοδότης που έχει αναλάβει το έργο όπως για παράδειγμα για την ανάρτηση ιδιωτικής εξοχικής κατοικίας όπου ο ιδιοκτήτης μπορεί και να μην είναι στην ίδια περιοχή ή στην χώρα – όπως είναι πολλοί ευρωπαίοι πολίτες - κατά την διάρκεια των εργασιών. Η ανάθεση ευθύνης απογραφής μόνο στον ιδιοκτήτη θα διαιωνίσει τις ήδη υπάρχουσες ασάφειες στον ορισμό του εργοδότη, και τις πολύ εκτεταμένες σημερινές δυσλειτουργίες του συστήματος (όπου συχνά ο ιδιοκτήτης εν αγνεία του δηλώνεται ως εργοδότης από εργολάβους που δεν πληρώνουν όλες η καθόλου τις εισφορές που έχουν πληρωθεί ) και θα εξακολουθεί να αφήνει καινά ή ‘παράθυρα’ που θα μπορούν και πάλι οι επιτήδειοι μεταξύ των εργολάβων να εκμεταλλευτούν με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να ζημιώνονται οι ιδιοκτήτες οικοδομών αλλά και οι εργαζόμενοι και αν συνέχεια το κράτος, όπως πράγματι γίνεται μέχρι σήμερα. Σε δελτίο τύπου που δημοσίευε ο Υπουργός στις 6/11/2019 αναφέρεται ότι «στόχος του Υπουργείου είναι να κλείσει κάθε “παράθυρο” εισφοροδιαφυγής και εισφοροαποφυγής στους συστηματικούς κακοπληρωτές, δηλαδή εργοδότες που βρίσκοντας “ανοίγματα “ στο νομικό πλαίσιο απέφευγαν συστηματικά την εκπλήρωση των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων». Η παράληψη αναγνώρισης του εργολάβου ως υπόχρεου ή συνυπόχρεου στην αρχική αίτηση απαλλάσσει τον ανάδοχο εργολάβο από κάθε υπευθυνότητα για περιοδική δήλωση καθιστά και διαχρονίζει ένα ακόμα ‘παραθυράκι’ που εξακολουθούν να βρίσκουν επιτήδειοι κακοπληρωτές με την, όπως λέει ο Υπουργός στο δελτίο τύπου, «ανοχή της ίδιας της Πολιτείας» για να διαφεύγουν των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων. Και είναι κάτι που ζημιώνει τους ιδιοκτήτες, τους εργαζόμενους ( μέσω διαφόρων τεχνασμάτων που σκαρφίζονται επιτήδειοι εργολάβοι και είναι κοινή γνώση μεταξύ εργαζομένων) αλλά και το κράτος που αδυνατεί να συγκεντρώσει έγκαιρα τις εισφορές . Ακόμα και με την ένταξη όλων των έργων ιδιωτικών και δημοσίων στο ΕΡΓΑΝΗ που προβλέπει η Υπουργική Απόφαση 51524/1262 της 7/11/2019, τα ‘ανοικτά παράθυρα’ παραμένουν διαθέσιμα για επιτήδειους εργολάβους που θα έχουν την δυνατότητα να εξαιρούνται με το να δηλώνουν αυτεπιστασία από τον κύριο του έργου (συχνά εν αγνοία του), όπως συχνά συμβαίνει μέχρι τώρα. Η παράληψη αυτή από την παράγραφο 7, του να περιλαμβάνει και τον ανάδοχο του έργου διαιωνίζει και καθιερώνει ένα ακόμα παράθυρο εισφοροδιαφυγής από τον ανάδοχο του έργου. Δημιουργείται έτσι μια κατάσταση που θα εξακολουθεί να δημιουργεί τις ίδιες αδικίες εάν δεν δημιουργηθεί ένα ελάχιστο πλαίσιο προστασίας για τον ιδιοκτήτη / αγοραστή, όπως, για παράδειγμα, την προσωπικά (όχι μέσω γενικού πληρεξουσίου) βεβαιωμένη συμφωνία του κυρίου του έργου ότι τα έργα είναι αυτεπιστατώμενα και ότι δεν υπάρχει εργολάβος / εργοδότης μαζί με δήλωση ότι ο κύριος του έργου δέχεται να είναι υπεύθυνος για εισφορές και τις υπόλοιπες τυχών υποχρεώσεις του εργοδότη που δύναται να προκύψουν.. Επιπλέων, ο ορισμός του κυρίου ιδιωτικού έργου ως εργοδότη από το άρθρο 8 του νόμου 1846/1951 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, έρχεται επίσης σε αντιφατική αντίθεση με την έννοια του εργοδότη όπως διευκρινίζεται από την απόφαση του Αρείου Πάγου 77/2016 βάσει παλαιοτέρων νόμων: Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 648 επ. του ΑΚ και του Ν 765/1943, που κυρώθηκε με την 324/30-5-1946 ΠΥΣ και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 38 του ΕισΝΑΚ, προκύπτει ότι σύμβαση εξαρτημένης εργασίας υπάρχει όταν οι συμβαλλόμενοι με τους όρους της συμφωνίας τους αποβλέπουν στην παροχή της εργασίας, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής της αμοιβής, και ο εργαζόμενος υποβάλλεται σε νομική εξάρτηση από τον εργοδότη, η οποία εκδηλώνεται με το δικαίωμα του τελευταίου να δίνει οδηγίες στον εργαζόμενο αναφορικά με τον τρόπο, τόπο και χρόνο παροχής των υπηρεσιών του και να ασκεί εποπτεία και έλεγχο για τη διαπίστωση της συμμόρφωσης του προς αυτές (ΑΠ 1005/2008, ΑΠ 797/2008, ΑΠ 542/2008). Μάλιστα, ο ποιο πρόσφατος νόμος περί κοινωνικών ασφαλίσεων, 4488/2017, καθιερώνει αυτόν τον ορισμό του εργοδότη χωρίς να κάνει διαχωρισμό των κυρίων οικοδομικοτεχνικών έργων μεταξύ φυσικών και νομικών προσώπων (Ν4488 2017 Άρθρο 37- 3. « Για τους σκοπούς του παρόντος, ως εργοδότης θεωρείται ο εργολάβος και ο υπεργολάβος που έχουν αναλάβει την εκτέλεση της οικοδομικής εργασίας ή του τεχνικού έργου») Η απαρχαιωμένη νομοθεσία από το 1951 είχε σκοπό να διαφυλάξει τα συμφέροντα του κράτους από την ανικανότητα του ίδιου να εισπράξει από τους εργολάβους εργοδότες που μετά την πάροδο των εννέα χρόνων που χρειάζονται για να βεβαιωθούν οι εισφορές, δεν είναι πλέον ‘διαθέσιμοι’ ούτε έχουν περιουσιακά στοιχεία, και επομένως οι ιδιοκτήτες ήταν πάντα ο εύκολος στόχος. Όμως με την σύγχρονη τεχνολογία που έχει καλεστεί να διευκολύνει την λειτουργία του κράτους, ανάδοχοι εργολάβοι / εργοδότες είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν και τυχόν οφειλόμενες εισφορές να βεβαιωθούν άμεσα καθιστώντας περιττή την λειτουργία αυτού του θεσμού που θεωρεί τον ιδιοκτήτη ως εργοδότη ενώ υπάρχει ανάδοχος εργολάβος.