• Σχόλιο του χρήστη 'Πρωτοβουλία Νέων' | 26 Μαΐου 2021, 15:13

    Η τροποποίηση του άρθρου 56 αποτελεί προσπάθεια ηθελημένης ασάφειας λόγω όρων που παραμένουν αδιευκρίνιστοι, την οποία μπορούν να εκμεταλλευτούν κατά το δοκούν οι εργοδότες. Παραδείγματα νομιμοποίησης δυνητικών παρατατικών συμπεριφορών κατά του εργαζομένου που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο αποτελούν τα παρακάτω παραδείγματα: 1) Η έννοια της ανάγκης δεν διασαφηνίζεται ενώ η σχέση της με την έννοια της καλής πίστης δεν είναι σε καμία περίπτωση αμοιβαία. Οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ανάγκη από πλευράς του εργοδότη δικαιολογείται βάσει του άρθρου 56 εις βάρος του εργαζομένου χωρίς να εξασφαλίζεται όμως η καλή πίστη του εργοδότη. 2) Η άρνηση της παροχής εργασίας πέραν της συμφωνημένης στην περίπτωση της ημιαπασχόλησης είναι εξίσου προβληματικά διατυπωμένη. Προτείνουμε τον ορισμό του "συνήθη τρόπου", όρος ο οποίος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της έκτακτης αναγκαιότητας η οποία προαναφέρεται στο άρθρο.