• Tο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο κατά το οποίο η καταγγελία σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη θεωρείται μονομερής και αναιτιώδης δικαιοπραξία είναι ικανοποιητικό και καλύπτει και τις δύο πλευρές (εργοδότες και εργαζόμενους) επαρκώς. Με την προτεινόμενη διατύπωση δημιουργείται ασάφεια πως προς το πότε μπορεί να θεωρηθεί η απόλυση ότι συνδέεται με την άσκηση του δικαιώματος. Όπως είναι η διατύπωση ενδέχεται να χρειάζεται κάθε απόλυση εργαζομένου που σε κάποια χρονική στιγμή έχει ζητήσει άδεια από τις αναφερόμενες στο Ν/Σ να πρέπει να αιτιολογείται και μάλιστα με τεκμήριο ότι αυτή έγινε κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 48 παρ. 1. Ουσιαστικά, με τη διάταξη της παρ.2 του άρθρου 65 και των παρ. 2 και 3 του άρθρου 48 επανέρχεται εμμέσως το άρθρο 48 του Ν.4611/2019 το οποίο –ορθώς κατά την άποψή μας- καταργήθηκε με το άρθρο 117 του Ν. 4623/2019 και έτσι καλείται ο εργοδότης να αποδείξει στο δικαστήριο ότι η απόλυση είναι έγκυρη. Θεωρούμε πως η αλλαγή αυτή θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα και προτείνουμε να μην γίνει.