Αρχική Διαδικασία επίλυσης συλλογικών διαφορώνΆρθρο 3Σχόλιο του χρήστη Βίβιαν Γερουλάνου | 4 Δεκεμβρίου 2010, 01:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βίβιαν Γερουλάνου' | 4 Δεκεμβρίου 2010, 01:51

    1. Η κατάργηση της προϋπόθεσης του ν. 1876/90 να αποδέχεται το σωματείο ή η εργοδοτική οργάνωση την πρόταση Μεσολαβητή, ως προϋπόθεση για να προσφύγει μονομερώς στη Διαιτησία, υποβαθμίζει τελείως τη διαδικασία της Μεσολάβησης και τη σημασία μιας κατάλληλα αιτιολογημένης συμβιβαστικής πρότασης Μεσολαβητή. Κάνει ανώδυνη την προσφυγή στη Διαιτησία (δεν χρειάζεται κανείς να συμβιβαστεί ή να δεσμευτεί για οτιδήποτε) και πιθανώς σηματοδοτεί την προδιάθεση διατύπωσης εξαιρετικά δυσάρεστων προτάσεων Μεσολάβησης, που δεν θα μπορούσαν να τις αποδεχθουν τα σωματεία εργαζομένων. Είναι κρίμα μια βασική καινοτομία του ν. 1876/90, η Μεσολάβηση, να απαξιώνεται σε τέτοιο βαθμό με τον νέο νόμο, κάνοντας την όλη διαδικασία ένα απλό σκαλί πρόσβασης στη Διαιτησία. 2. Το τριμελές όργανο Διαιτησίας βοηθάει να στρογγυλεύουν οι γωνίες και να αποφεύγονται ακρότητες στις Διαιτητικές Αποφάσεις, είναι όμως πολύ πιο δυσκίνητο όργανο στις ακροάσεις, στη διαμόρφωση, στην τεκμηρίωση και στη λήψη απόφασης, σε σύγκριση με τη μονοπρόσωπη Διαιτησία. Θα έπρεπε να προβλεφθεί μεγαλύτερη προθεσμία για την έκδοση της απόφασης σε τέτοια περίπτωση. Επίσης, η ύπαρξη μόνο 12 Διαιτητών κατ' ανώτατο όριο, όπως προβλέπει το σ.ν, σημαίνει πως αν λειτουργήσει η τριμελής Διαιτησία, θα εμπλέκονται συνεχώς οι ίδιοι Διαιτητές στην έκδοση απόφάσεων και δεν θα υπάρχει επαρκές περιθώριο επιλογής προσώπων. Ο μικρός αριθμός θα είχε λογική μόνο εαν οι Διαιτητές ήταν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, που είναι και ο μόνος τρόπος να μην εμφανίζουν δηλωμένα ή αδήλωτα ασυμβίβαστα στον χειρισμό υποθέσεων.