• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΞΕΝΑΓΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ' | 4 Δεκεμβρίου 2010, 19:50

    Γενικό σχόλιο επί του νομοσχεδίου: Ο Ν.1876/1990 λειτούργησε με εξαιρετική επιτυχία και έδωσε ουσιαστική υπόσταση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ενώ η μεσολάβηση και η διαιτησία συνέβαλαν στη δραματική μείωση των διαιτητικών αποφάσεων, οι οποίες, έως το 1991, ήταν αποτέλεσμα κρατικής παρέμβασης. Από τον «Απολογισμό Έργου ετών 1992-2010» του Ο.ΜΕ.Δ., βλέπε www.omed.gr, αποδεικνύεται ότι στην περίοδο 1961-1991, τα ποσοστά των διαιτητικών αποφάσεων κυμάνθηκαν από 23,3%, έως 56,3%, ενώ, στην περίοδο 1992-2010, μόνον το έτος 2003 ήταν 18,9%, με κατώτατο ποσοστό το 1993 9,7%, και γενικώς κυμαίνονται σε ποσοστό περίπου 13%. Μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε καμία δημοσιευμένη αξιολόγηση για το έργο του Ο.ΜΕ.Δ. που να δικαιολογεί την ανάγκη τροποποίησης της νομοθεσίας. Το μόνο θέμα που συζητείτο, αφορούσε τον περιορισμό του δικαιώματος των εργοδοτών να έχουν δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, για τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, όπως και οι εργαζόμενοι. Ανεξάρτητα από όσα προβλέπει το μνημόνιο του Μαΐου 2010, Ν.3845/2010, αυτό το θέμα έπρεπε ήδη να είχε ρυθμιστεί. Εξ άλλου, η αντικειμενικότητα και αμεροληψία των υπηρεσιών μεσολάβησης και Διαιτησίας του Ο.ΜΕ.Δ. ήταν ήδη ρυθμισμένη με τον κανονισμό μεσολαβητών-διαιτητών, και αποτελεσματική. Με δυο λόγια, το παρόν νομοσχέδιο, δυστυχώς, δεν περιορίζεται στο να ρυθμίσει την ισότητα δικαιωμάτων για προσφυγή στη διαιτησία για τους εργοδότες και εργαζόμενους, αλλά μειώνει την αποτελεσματικότητα της μεσολάβησης και περιορίζει το περιεχόμενο των ομοιοεπαγγελματικών και επιχειρησιακών διαιτητικών αποφάσεων, με αποτέλεσμα την απαράδεκτη ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης της εργοδοσίας. Συμφωνούμε με το άρθρο 1 που διατηρεί το άρθρο 14 του Ν.1876/1990, στο οποίο όμως πρέπει να προστεθεί και η φράση που υπήρχε στον προηγούμενο νόμο « Αν λείπουν σχετικές συμφωνίες θα εφαρμόζεται ο νόμος αυτός». Η εμπειρία μας από τον ΟΜΕΔ, στα 18 χρόνια της λειτουργίας του, έδειξε ότι η μεσολάβηση και η διαιτησία, στις περιπτώσεις που χρειάστηκε, λειτούργησε με αντικειμενικότατα και αμεροληψία.