Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Oργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας' | 18 Ιουνίου 2014, 15:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διατηρώντας τις επιφυλάξεις μας σχετικά με την καθιέρωση της αρχής της εξ ορισμού ανοικτής διάθεσης, θα πρέπει να διορθωθεί στο πρώτο εδάφιο η «ελεύθερη διάθεση» σε «ανοικτή διάθεση» για λόγους ομοιομορφίας και συνέπειας στη χρήση εννοιών. Η δυνατότητα επιβολής όρων μέσω αδειοδότησης ή με άλλους τρόπους (οι οποίοι δεν διευκρινίζονται ούτε και στην αιτιολογική έκθεση) υφίσταται μόνο «κατ’ εξαίρεση» αλλά δεν διευκρινίζεται ούτε στο σχέδιο νόμου ούτε στην αιτιολογική ποιες μπορεί να είναι αυτές οι εξαιρετικές περιπτώσεις και ποιος μπορεί να τις καθορίσει. Στην αιτιολογική όμως δεν γίνεται αναφορά σε εξαιρετικές περιπτώσεις αλλά ότι η επιβολή όρων εφαρμόζεται «οσάκις ενδείκνυται», ακολουθώντας το λεκτικό της Οδηγίας 2013/37 (Προοίμιο αρ. 26). Συνεπώς, ίσως κρίνεται σκοπιμότερη η χρήση της ίδιας έκφρασης και στο νομοσχέδιο αντί για τη φράση «κατ’ εξαίρεση». Επίσης, από τη διατύπωση της παρ. 1 προκύπτει ότι απαιτείται ειδική αιτιολόγηση για την επιβολή όρων, όπως η υποχρέωση αναφοράς της πηγής και η ρήτρα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αλλά και για την επιβολή τελών. Κατ’ αρχάς αναφορικά με τη ρήτρα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αναφέρεται στην ίδια την αιτιολογική ότι στην περίπτωση που παρέχονται προσωπικά δεδομένα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται ρήτρα προστασίας των προσωπικών δεδομένων (παρόλο που στο νομοσχέδιο δεν αναφέρεται μια τέτοια υποχρέωση) και συνεπώς δεν χρειάζεται ειδική αιτιολόγηση εκ μέρους του οικείου φορέα. Όσον αφορά στην επιβολή τελών η Οδηγία δεν αναφέρεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις που μπορούν να επιβληθούν αλλά περιορίζει απλώς το ύψος αυτών στο «οριακό κόστος» ή και περισσότερο από αυτό αν πρέπει να μη παρεμποδιστεί η κανονική λειτουργία των φορέων του δημόσιου τομέα, οι οποίοι υποχρεούνται να παράγουν έσοδα για να καλύπτουν σημαντικό μέρος του κόστους τους όσον αφορά στην εκτέλεση της δημόσιας αποστολής τους, ή του κόστους που συνδέεται με τη συλλογή, παραγωγή, αναπαραγωγή και διάδοση ορισμένων εγγράφων που διατίθενται για περαιτέρω χρήση ή στις περιπτώσεις των βιβλιοθηκών, μουσείων και αρχείων (προοίμιο αρ. 22 και 23). Μια τέτοια επιβολή τέλους «κατ’ εξαίρεση» είναι περιοριστική και ξεπερνά τις υποχρεώσεις εναρμόνισης της Οδηγίας. Όπως, επίσης, εκτός των υποχρεώσεων της εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας τίθεται επιπλέον και η υποχρέωση της ειδικής αιτιολόγησης της επιβολής τελών. Ειδικότερα, θεωρούμε ότι για τις περιπτώσεις των βιβλιοθηκών, αρχείων και ιδίως των μουσείων θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά χωρίς ανάγκη ειδικής αιτιολόγησης η δυνατότητα αδειοδότησης και μέσω αυτής επιβολής συγκεκριμένων όρων, όπως της αναφοράς της πηγής, η δήλωση της καθ’ οιονδήποτε τρόπο τροποποίησης του εγγράφου, των δεδομένων ή της πληροφορίας από τον περαιτέρω χρήστη αλλά και η επιβολή τελών. Ο καθορισμός των όρων θα μπορούσε να πραγματοποιείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, κατόπιν εισήγησης του οικείου φορέα.