Αρχική Τουρισμός υπαίθρουΆρθρο 23: 1. Η παράγραφος 1του άρθρου 29 ν. 2160/1993 αντικαθίσταται ως εξής :Σχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ | 11 Ιανουαρίου 2012, 15:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ' | 11 Ιανουαρίου 2012, 15:45

    Ο τρόπος προώθησης της δημιουργίας ενός τουριστικού λιμένα, ιδιαίτερα ότι ο επισπεύδων μπορεί να είναι κάθε φυσικό πρόσωπο, δε στηρίζεται σε κριτήρια σκοπιμότητας και βιωσιμότητας τα οποία θα έπρεπε να προέρχονται από ένα πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων. Τα κριτήρια αυτά θα καθόριζαν το μέγεθος και τον αριθμό, μεταξύ άλλων, των τουριστικών λιμένων που θα εξυπηρετήσουν τον τουρισμό της χώρας και θα αποτελέσουν ένα ολοκληρωμένο δίκτυο ανάπτυξης του θαλάσσιου τουρισμού. Ως παράδειγμα θα μπορούσε να τεθεί το ερώτημα πόσες μαρίνες θα μπορούσαν να εγκατασταθούν στο θαλάσσιο μέτωπο του Σαρωνικού χωρίς την ύπαρξη πλαφόν, δεδομένων των αναγκών για άλλες χρήσεις και δραστηριότητες. Οι τουριστικοί λιμένες είναι εγκαταστάσεις που προκαλούν σοβαρές περιβαλλοντικές (όπως άλλωστε γίνεται δεκτό και στην παρ. 3 του άρθρου 23) και δευτερογενείς επιπτώσεις στην ίδια την τουριστική ανάπτυξη καθώς και υποβάθμιση υπάρχοντα τουριστικού πόρου (ακτές κατάλληλες για κολύμβηση). Συνεπώς όροι και προϋποθέσεις για την χωροθέτησή τους θα πρέπει να τεθούν στο παρόν νομοθέτημα. Η περιβαλλοντική αδειοδότηση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καλύψει τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης τουριστικής υποδομής (προσάμμωση, διάβρωση, αλλοίωση της ακτογραμμής στην ευρύτερη περιοχή).