• Σχετικά με το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Τουρισμού που έχει αναρτηθεί προς διαβούλευση, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τις προτάσεις της Ομοσπονδίας μας. Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή στην ανάπτυξη του κλάδου μας θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξε μια περίοδος τη δεκαετία του 1980 που οι τότε Περιφερειακές Υπηρεσίες Τουρισμού-στην ανάγκη εξυπηρέτησης των επισκεπτών- ζητούσαν από τους δημότες των νησιών να παραχωρήσουν ελεύθερα δωμάτια στα σπίτια τους λόγω έλλειψης κλινών στα ξενοδοχεία. Στην ανάγκη λοιπόν κάλυψης αυτών των κενών αναπτύχθηκαν το ‘80 ραγδαία και δυστυχώς «άναρχα» οι επιχειρήσεις του κλάδου μας, αφού η Πολιτεία δεν είχε προβλέψει να θεσμοθετήσει κανόνες λειτουργίας των καταλυμάτων αυτών. Αυτός είναι ο λόγος που αν και η Πολιτεία έχει κατατάξει τις επιχειρήσεις μας στα ξενοδοχειακά καταλύματα, εν τούτοις -μετά από πιέσεις τις ΠΟΞ και του ΞΕΕ- χαρακτήρισε αρχικά τα Ενοικιαζόμενα Δωμάτια & Διαμερίσματα ως «μη κύρια τουριστικά καταλύματα». Από την περίοδο αυτή έχουν περάσει σχεδόν 35 χρόνια. Η συνεργασία της Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. με το Υπουργείο Τουρισμού και τον Ε.Ο.Τ. είχε ως αποτέλεσμα, τα τελευταία 25 χρόνια, να δημιουργηθεί ένα αρκετά καλό πλαίσιο λειτουργίας των καταλυμάτων μας με κατηγοριοποιήσεις και με άδειες ισάξιες των ξενοδοχείων. Πλέον οι μονάδες ενοικιαζομένων δωματίων στη χώρα μας δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Οι υποδομές τους (reception, χώροι εστίασης, spa, πισίνες, περιβάλλοντες χώροι) αλλά και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών (πλήρως εξοπλισμένοι χώροι διαμονής, μεταφορά πελατών, σύστημα online κρατήσεων κ.ά.) έχουν εξελιχθεί σημαντικά και αντανακλούν ένα επίπεδο εφάμιλλο με αυτό των μεγάλων μονάδων. Το γεγονός ότι η δυναμικότητά τους είναι χαμηλή δεν προεξοφλεί την αδυναμία τους να προσφέρουν στον πελάτη τους ένα σύγχρονο τουριστικό προϊόν. Απεναντίας, οι υπηρεσίες γίνονται περισσότερο προσωποποιημένες και προάγουν το επάγγελμα σε επίπεδο αντάξιο των παραδόσεων της Ελληνικής φιλοξενίας. Αυτή τη στιγμή η Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. αριθμεί 45,000 μέλη σε όλη την Ελλάδα. Η επιχειρήσεις ενοικιαζομένων δωματίων είναι αυτές που κατά κανόνα στηρίζουν τις μικρές κοινότητες στο θέμα του τουρισμού και βοηθούν την ανάπτυξη ενός τόπου, ειδικά σε μικρές κοινωνίες όπως είναι τα άγονα νησιά και οι ορεινές περιοχές. Σε ένα «μη εμπορικό» και «μη βιώσιμο» επιχειρηματικό περιβάλλον δεν εγκαθίστανται οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Εκεί έρχονται οι δικές μας μικρές οικογενειακές μονάδες να δώσουν τη λύση. Δίνουμε κίνητρο να μην ερημώσουν τα νησιά και ελπίδα στους νέους για προοπτική ανάπτυξης. Για παράδειγμα, στο νομό που εκπροσωπούμε, μόνο τα 2 από τα 13 νησιά υπερτερούν σε κλίνες προερχόμενες από ξενοδοχειακές μονάδες. Η Ρόδος και η Κως. Τα τουριστικά καταλύματα στα υπόλοιπα νησιά εκπροσωπούνται στην πλειοψηφία τους από το δικό μας φορέα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι στην Αστυπάλαια λειτουργούν 110 «μη κύρια τουριστικά καταλύματα» και μόλις 17 «κύρια». Στους Λειψούς λειτουργούν 36 «μη κύρια» και μόλις 3 «κύρια». Στη Σύμη 82 «μη κύρια» και μόλις 14 «κύρια». Η σχέση αυτή κυμαίνεται στα ίδια ποσοστά για όλα τα Δωδεκάνησα. Παρόλα αυτά εξακολουθούμε να ανήκουμε στη διόλου τιμητική κατηγορία των «μη κύριων» τουριστικών καταλυμάτων της χώρας μας. Ένας χαρακτηρισμός που δεν τιμά πρωτίστως την Πολιτεία που τον απέδωσε, τον επισκέπτη που δεν αντιλαμβάνεται αυτή τη διάκριση αλλά και φυσικά όλους εμάς τους μικρούς επιχειρηματίες του κλάδου που λόγω «τίτλου» μένουμε έξω από όλα τα προνόμια που απολαμβάνουν οι συνάδελφοί μας ξενοδόχοι. Αδικούμαστε κατάφορα όταν η έκπτωση που προβλέπεται για εμάς για το Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε. ανέρχεται στο 17%, τη στιγμή που τα «κύρια» καταλύματα δικαιούνται έκπτωση 30% (ακόμη και τα camping!). Αδικούμαστε κατάφορα όταν αποκλειόμαστε από διάφορα αναπτυξιακά προγράμματα λόγω του όγκου μας. Πιστεύουμε ότι αυτές οι πρακτικές προσβάλουν το αίσθημα της ισονομίας των επιχειρηματιών του τουριστικού κλάδου. Δεν θα τολμούσαμε να φανταστούμε τί θα συνέβαινε αν η Πολιτεία σε κάθε επαγγελματικό τομέα κατηγοριοποιούσε τις επιχειρήσεις ανάλογα με τον όγκο τους. «Κύρια» και «μη κύρια εστιατόρια». «Κύρια» και «μη κύρια» εμπορικά καταστήματα. Ο παραπάνω πρόλογός μας κρίθηκε αναγκαίος αφενός για να καταλάβουν οι αρμόδιοι που νομοθετούν στα Υπουργεία ποια είναι η πραγματική αναλογία εκπροσώπησης «κύριων» και «μη κύριων» καταλυμάτων ανά την Ελλάδα και αφετέρου για να καταλάβουν το λόγο που θεωρούμε άδικες πολλές από τις διατάξεις που περιλαμβάνονται στο συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου. Παρακαλούμε να εξετάσετε τις προτάσεις που καταθέτει η Ομοσπονδία μας και είναι οι εξής: • Άρθρο 3 - Ρύθμιση Υπηρεσιακών Ζητημάτων Ε.Ο.Τ. Α)Τμήμα Εποπτείας Παρόλο που ο νομοθέτης προβλέπει τη συνεργασία τουριστικών αρμόδιων φορέων και επαγγελματικών σωματείων για τον τακτικό και τον έκτακτο έλεγχο ποιότητας των εν γένει υπηρεσιών που συνθέτουν το τουριστικό προϊόν, θα θέλαμε να προσθέσουμε ένα πάγιο αίτημα του κλάδου μας που είναι: Η δημιουργία συγκεκριμένου ελεγκτικού μηχανισμού για τα νόμιμα αλλά και για παράνομα καταλύματα που υπάρχουν, ορίζοντας εκπροσώπους από το Ε.Ο.Τ., την αστυνομία, το Σ.Δ.Ο.Ε. και τους επαγγελματικούς συλλόγους. • Άρθρο 6 παρ. 3 - Ρύθμιση θεμάτων Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Τμήμα Κατάρτισης Δια Βίου Μάθησης Συμφωνούμε απόλυτα με τη δημιουργία του συγκεκριμένου τμήματος και προτείνουμε τα εξής : Ο νομοθέτης έως τώρα ορθώς δεν υποχρέωσε τις επιχειρήσεις του κλάδου μας να διορίζουν υπεύθυνο διευθυντή, λόγω της μικρής δυναμικότητάς τους. Αν και πιστεύουμε ότι και στα περισσότερα μικρά ξενοδοχεία που εφαρμόζουν αυτή τη διάταξη δεν γίνεται η πρέπουσα δουλειά, αφού οι διευθυντές υπογράφουν και κατά συνέπεια επιβλέπουν ταυτόχρονα περισσότερα από ένα ξενοδοχείο. Ακολουθώντας λοιπόν τα πρότυπα λειτουργίας των επιχειρήσεων σε Ευρώπη και Αμερική, προτείνουμε να γίνει υποχρεωτική η κατάρτιση-δια βίου μάθηση των επιχειρήσεων του κλάδου μας μέσα από υποχρεωτικά σεμινάρια, που θα υλοποιούνται σε συνεργασία με τις κατά τόπους Ομοσπονδίες. Τα σεμινάρια αυτά να γίνονται ανά πενταετία και σε νεκρή τουριστική περίοδο, έτσι ώστε να μπορούμε να μεταδίδουμε στα μέλη μας όλες τις σύγχρονες μεθόδους και πρακτικές του επαγγέλματος. • Άρθρο 7 /παρ. 2 - Παρατηρητήριο Τουρισμού Συμφωνούμε απόλυτα με τη συγκρότηση παρατηρητηρίου τουρισμού. Διαφωνούμε όμως στη μη συμμετοχή εκπρόσωπου από τη Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. τόσο σε αυτή όσο και σε οποιαδήποτε άλλη ανάλογη επιτροπή προβλέπεται. • Άρθρο 8 παράγραφος 1 -Σύσταση Διυπουργικών Συντονιστικών Επιτροπών σε θέματα τουρισμού Σύσταση Μόνιμης Επιτροπής Παρακολούθησης και Συντονισμού Θεμάτων Τουρισμού και Διαχείρισης Κρίσεων σε κάθε περιφερειακή ενότητα της χώρας. Διαφωνούμε κάθετα με τη μη συμμετοχή του φορέα μας στην παραπάνω επιτροπή. (εκπρόσωπος από κάθε Ομοσπονδίας Ενοικιαζομένων Δωματίων) Το όργανο αυτό είναι το πλέον αρμόδιο για θέματα τουρισμού και διαχείρισης κρίσεων και πράγματι η ίδρυσή του κρίνεται επιβεβλημένη. Αν όμως ο νομοθέτης θέλει πραγματικά να υπάρχει ισότιμη εκπροσώπηση, επιβάλλεται η συμμετοχή και του δικού μας φορέα, αφού εμείς λόγω της δομής μας μπορούμε και εκπροσωπούμε επάξια τους επιχειρηματίες από όλα τα νησιά. Δε διαφωνούμε με τη συμμετοχή εκπροσώπου από την Ένωση Ξενοδόχων και του Επιμελητηρίου, είναι όμως αδύνατον ο εκπρόσωπος της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου (που συνήθως ορίζεται στη θέση αυτή) να γνωρίζει τα προβλήματα των μικρών νησιών καθώς και των επιχειρήσεων του κλάδου μας. Όσο αφορά την εκπροσώπησή μας από το Επιμελητήριο, θεωρούμε πως ούτε αυτό μας καλύπτει, εφόσον ο εμποροβιοτεχνικός του προσανατολισμός προεξοφλεί ότι -κατά ένα μεγάλο ποσοστό- οι εκπρόσωποί του δεν έχουν καμία σχέση με τον τουρισμό. Όπως προαναφέραμε, μόνο εμείς μπορούμε να μεταφέρουμε τα προβλήματα των μικρών νησιών και θεωρούμε απαράδεκτο να λείπει από μια τόσο σημαντική επιτροπή ένας εκπρόσωπος του φορέα μας. Θέλουμε να είμαστε στην 1η γραμμή των αγώνων και η συμμετοχή μας στη συνδιαμόρφωση κοινών προτάσεων για τον τουρισμό κρίνεται απαραίτητη. Η μη συμμετοχή του φορέα μας θα έχει σαν αποτέλεσμα να μη λάβουν γνώση των προβλημάτων-αιτημάτων μιας μεγάλης μερίδας επιχειρηματιών του τόπου, η οποία περνάει κι αυτή τη δική της ξεχωριστή κρίση. • Άρθρο 10- Ιαματικός Τουρισμός Στην προσπάθεια για αναβάθμιση των υπηρεσιών των επιχειρήσεών τους πολλοί επιχειρηματίες κατασκευάζουν χώρους SPA. Λόγω των πολλών παραμέτρων όμως που ορίζει ο νόμος, αναφύονται αγκυλώσεις και απροσπέλαστες δυσκολίες που καθιστούν αδύνατο αυτόν το σχεδιασμό. Προτείνουμε να αλλάξουν για όλα τα ξενοδοχειακά καταλύματα οι διαδικασίες αδειοδότησης λειτουργίας SPA, κάνοντας χρήση του συγκεκριμένου κωδικού της εφορίας «μη θεραπευτικού μασάζ», ορίζοντας τα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα που απαιτούνται για το χώρο και κάνοντας αποδεκτό οποιοδήποτε πτυχίο αναγνωρισμένης σχολής έχει ο εργαζόμενος. Εξάλλου η φύση των παροχών που ζητάει ο επισκέπτης δεν απαιτεί ειδικές ιατρικές γνώσεις παρά μόνο γνώσεις που ο κάθε πτυχιούχος κατέχει. • Άρθρο 14 - Τουριστικές Επαύλεις Περίπτωση Ε. Το άρθρο αυτό επιβάλλεται να αφαιρεθεί από το Σχέδιο Νόμου, αφού κάποιοι προσπαθούν μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο να νομιμοποιήσουν τις παράνομες κατοικίες που λειτουργούν στην χώρα, δημιουργώντας ένα νέο είδος παράνομου τουριστικού καταλύματος που θα λειτουργεί εις βάρος των νόμιμων επιχειρηματιών με την ανοχή και τις ευλογίες της Πολιτείας! Αν και η Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. απέρριψε επανειλημμένως την πρόταση αυτή όταν κατατέθηκε από τον Σ.Ε.Τ.Ε., εντούτοις το Υπουργείο την αποδέχτηκε και την πέρασε στο Σχέδιο Νόμου. Είναι γνωστό ότι η λειτουργία των καταλυμάτων του κλάδου μας δεν υπερβαίνει το ένα τρίμηνο κατ’ έτος. Είναι επίσης γνωστό ότι οι τιμές ενοικίασης των κατοικιών αυτών αγγίζουν τα €300-€1000 ημερησίως. Η στάση του Υπουργείου να αποκλείει τους ιδιοκτήτες τουριστικών επαύλεων από την υποχρέωση έναρξης επιτηδεύματος ενώ ζητά από τις επιχειρήσεις Ενοικιαζομένων Δωματίων να μπαίνουν σε διαδικασία νομιμοποίησης, αδειοδότησης και τήρησης βιβλίων εσόδων εξόδων ακόμη και για 1 ενοικιαζόμενο δωμάτιο ή διαμέρισμά είναι απαράδεκτη και δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό προς τις επιχειρήσεις μας. π.χ επιχειρηματίας μέλος μας που διατηρεί 30 τουριστικές κατοικίες με 30 σήματα λειτουργίας –καταβάλλει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό κατ’ έτος τόσο για φορολογικές υποχρεώσεις όσο και για διατήρηση των σημάτων του σε ισχύ. Πώς θα χαρακτηριστεί τώρα η Πολιτεία που με το απαράδεκτο αυτό άρθρο δίνει το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες παραθεριστικών κατοικιών – ντόπιους αλλά και αλλοδαπούς - να διαθέτουν με εμπορικό σκοπό τα σπίτια τους χωρίς καμία υποχρέωση τήρησης βιβλίων εσόδων εξόδων και σχετικής άδειας λειτουργίας του ΕΟΤ; Με το άρθρο αυτό ο νομοθέτης βάζει ταφόπλακα σε μια κατηγορία επιχειρηματιών που δέχονται έναν πρωτοφανή ανταγωνισμό, αφού ειδικά αυτός ο συγκεκριμένος τύπος καταλυμάτων «προσφέρεται» για ανεξέλεγκτη παρανομία. Τη στιγμή λοιπόν που η παρανομία στον τομέα αυτό ανθεί, αντί ο νομοθέτης να βοηθήσει στην πάταξή της, «συγκαλύπτει και στηρίζει» τον κάθε επίδοξο φοροφυγά. • Άρθρο 29 - Ειδικό Σήμα Λειτουργίας επιχειρήσεων Ενοικιαζομένων Δωματίων κατηγορίας 2 κλειδιών Αν και η πρόταση για το συγκεκριμένο άρθρο μάς βρίσκει σύμφωνους, θα θέλαμε να στηρίξουμε το αίτημα και άλλων Ομοσπονδιών που θέλουν τον Νόμο να ισχύει όχι μόνο για νησιωτικές αλλά και για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας που πληρούν το πληθυσμιακό αυτό κριτήριο. • Άρθρο 30 - Παραχώρηση Χρήσης Αιγιαλού σε Ξενοδοχειακά Καταλύματα Πιστεύουμε πως επιτέλους οφείλει η Πολιτεία να συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στα καταλύματα και επιβάλλεται το άρθρο αυτό να ισχύσει για όλα ανεξαιρέτως τα ξενοδοχειακά καταλύματα. Εκτός αν ο νομοθέτης πιστεύει ή θεωρεί δίκαιο στην Αστυπάλαια, την Τήλο ή τους Λειψούς να υπάρχουν σε μια παραλία 10 ξενοδοχειακά καταλύματα, από τα οποία τα 8 να είναι όμορα «μη κύρια» ξενοδοχειακά καταλύματα που δεν θα μπορούν να κάνουν χρήση του άρθρου, ενώ τα υπόλοιπα 2 «κύρια» καταλύματα να μπορούν. Καταλαβαίνετε ποια θα είναι η εικόνα που παρουσιάζουν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις στον ξένο επισκέπτη. Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται εδώ η ανάγκη της απαλοιφής των όρων «κύρια» και «μη κύρια». • Άρθρο 32 παρ. γ - Απόδειξη Κατάθεσης Παραβόλων ως ακολούθως: «Κύρια Τουριστικά καταλύματα κατηγορίας 5* 10€/δωμάτιο κατηγορίας 4* 8€/δωμάτιο κατηγορίας 3* 6€/δωμάτιο κατηγορίας 2 και 1* 4€/δωμάτιο Ενοικιαζόμενα Επιπλωμένα Δωμάτια & Διαμερίσματα 15€/δωμάτιο Θα θέλαμε να γνωρίζουμε ειλικρινά με ποιο σκεπτικό ο νομοθέτης του άρθρου αυτού θεώρησε ότι θα πρέπει τα Ενοικιαζόμενα Δωμάτια να καταβάλλουν τα 2πλάσια χρήματα από ό, τι τα «κύρια τουριστικά καταλύματα». Εκτός εάν κυριαρχεί η εντύπωση πως τα Ενοικιαζόμενα Δωμάτια θα πρέπει ναι μεν να μην έχουν το δικαίωμα χρήσης του αιγιαλού, να πληρώνουν δε τα 2πλάσια σε σχέση με τα «κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα». Ίσως επειδή οι εισπράξεις μας υπερτερούν από αυτές μιας 5* μονάδας… Ευελπιστούμε να πρόκειται για λάθος. Πρότασή μας είναι να καταβάλλουμε το ποσό των 4€/δωμάτιο, όσο δηλαδή ισχύει και για τις ξενοδοχειακές μονάδες 1* και 2*. Με εκτίμηση, Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παναγιώτης Τοκούζης