Αρχική Αναδιάρθρωση ΕΟΤΆρθρο 01: Μεταφορά αρμοδιοτήτων διεύθυνσης μελετών και επενδύσεων, και διεύθυνσης ποιοτικού ελέγχου και εποπτείας αγοράς του Ε.Ο.Τ. στο Υπουργείο ΤουρισμούΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ | 29 Ιανουαρίου 2013, 13:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ' | 29 Ιανουαρίου 2013, 13:50

    Παρατηρήσεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων στο σχέδιο νόμου: «Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις.» Πρόκειται για μία νομοθετική προσπάθεια η οποία επιχειρεί να μπει στην ουσία προβλημάτων που απασχολούν για χρόνια τον τουριστικό κλάδο, δημιουργεί αναπτυξιακές προοπτικές με την ουσιαστική θεσμοθέτηση τουριστικών προϊόντων κατά τα διεθνή πρότυπα και φαίνεται να επιθυμεί να θέσει σε νέες βάσεις τη δημόσια διοίκηση ως προς τον τουρισμό, με ανακατανομή αρμοδιοτήτων ή δημιουργία νέων, σε επίπεδο Υπουργείου Τουρισμού και Ε.Ο.Τ. Την επιτυχία της προσπάθειας θα καθορίσουν κατά την άποψή μας δύο κρίσιμοι παράγοντες: πρώτον, η κωδικοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας, δεδομένου ότι και στο παρόν σχέδιο νόμου γίνονται αναφορές σε παρελθούσες διατάξεις στις οποίες για να ανατρέξει κανείς χρειάζεται πολυπληθές και έμπειρο νομικό επιτελείο και δεύτερον, το κατά πόσο θα εισακουστούν τα σχόλια και οι παρατηρήσεις των θεσμικών παραγόντων της αγοράς, διότι έχει αποδειχθεί και κατά το παρελθόν ότι αρκεί μία αστοχία, για να μετατρέψει μία θετική καταρχήν προσπάθεια σε αρνητική, καταδικάζοντάς την έτσι σε αποτυχία. Οι παρατηρήσεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (Π.Ο.Ξ.) επί του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου είναι οι εξής: 1. Άρθρο 1 : Μεταφορά αρμοδιοτήτων διεύθυνσης μελετών και επενδύσεων, και διεύθυνσης ποιοτικού ελέγχου και εποπτείας αγοράς του Ε.Ο.Τ. στο Υπουργείο Τουρισμού. Πάγια θέση μας είναι πως απαραίτητη προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ενθάρρυνση-διευκόλυνση των επιχειρηματιών που επιθυμούν να επενδύσουν στο χώρο του τουρισμού, είναι η διαδικασία αδειοδότησης κάθε ξενοδοχειακού καταλύματος (ανεξαρτήτου δυναμικότητας) να διενεργείται μέσω μιας υπηρεσίας (είτε αυτή ανήκει στον Ε.Ο.Τ., είτε στο Υπουργείο Τουρισμού). Παρόμοια ρύθμιση άλλωστε προβλέπεται για τις εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, για τα κύρια τουριστικά καταλύματα δυναμικότητας άνω των 300 κλινών και για τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα στο άρθρο 12 του Ν.4002/2011, δυνάμει του οποίου συνίσταται η «Ειδική Υπηρεσία Προώθησης και Αδειοδότησης Τουριστικών Επενδύσεων». Με αυτόν τον τρόπο, ο επιχειρηματίας θα γνωρίζει εξαρχής ότι θα πρέπει να απευθυνθεί σε μια συγκεκριμένη υπηρεσία και μόνο, η οποία θα είναι στη συνέχεια υπεύθυνη για την κίνηση-προώθηση της όλης διαδικασίας, πράγμα που θα καθιστά την όλη διαδικασία σαφώς πιο προσιτή και ελκυστική. 2. Άρθρο 8: Τροποποίηση της παραγράφου 13 του άρθρου 1 του ν. 3270/2004. Η άποψή μας είναι πως η αρμοδιότητα των προβλεπόμενων από την περίπτωση α επιτροπών, θα πρέπει να περιορίζεται σε συγκεκριμένα ζητήματα και να μην επεκτείνεται στο σύνολο των θεμάτων που σχετίζονται με τον τουρισμό. Προς τούτο, προτείνουμε να τροποποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη ως εξής: «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Τουρισμού, Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, συνίσταται μόνιμη Επιτροπή διαχείρισης κρίσεων και παρακολούθησης και συντονισμού θεμάτων Τουρισμού σχετιζόμενων με τον έλεγχο της παραβατικότητας και των παρανομιών, την καθαριότητα, την ευταξία και ευπρεπή εμφάνιση όλων των σημείων κάθε περιφερειακής ενότητας της χώρας που σχετίζονται με τον Τουρισμό. Στην επιτροπή προεδρεύει ο εκάστοτε αντιπεριφερειάρχης, με μέλη τους Δημάρχους της περιφερειακής ενότητας, τους Διευθυντές τοπικών και περιφερειακών δημοσίων υπηρεσιών και από έναν εκπρόσωπο από το τοπικό Επιμελητήριο και την ένωση ξενοδόχων. Η επιτροπή συνεδριάζει άπαξ του μηνός με συγκεκριμένη ημερήσια διάταξη, θα παρακολουθεί δε και θα ελέγχει θέματα παραβατικότητας και θα προτείνει τα κατάλληλα μέτρα για τον έλεγχο των παρανομιών, την καθαριότητα, την ευταξία και ευπρεπή εμφάνιση όλων των σημείων της περιφερειακής ενότητας που έχουν σχέση με τον τουρισμό. Ειδικότερα τεχνικά θέματα λειτουργίας της ανωτέρω επιτροπής ρυθμίζονται από την κοινή υπουργική απόφαση του προηγούμενου εδαφίου. Με απόφαση του Υπουργού Τουρισμού καθορίζονται οι δημόσιες υπηρεσίες των οποίων οι προϊστάμενοι Διεύθυνσης συμμετέχουν στην επιτροπή του άρθρου αυτού. 3. Άρθρο 10: Ιαματικός Τουρισμός. Α. Προτείνουμε την απλούστευση-συντόμευσης της διαδικασίας αδειοδότησης των προβλεπόμενων στο άρθρο 17 του Ν.3498/2006 εγκαταστάσεων (κέντρα θαλασσοθεραπείας κ.λ.π.) στο πλαίσιο του Ν.4070/2012 με την πρόβλεψη της δυνατότητας χορήγησης προέγκρισης λειτουργίας. Β. Στο πλαίσιο και της προσπάθειας απλούστευσης κατά τα ανωτέρω (α) της διαδικασίας αδειοδότησης, θα προτείναμε την παράταση της χορηγούμενης από την παράγραφο 3 του άρθρου 17 του ν. 3498/2006 (Α` 230) προθεσμίας, η οποία έληξε στις 31-12-2012, μέχρι τις 31-12-2013. Άλλωστε η δυνατότητα παρατάσεως της ανωτέρω προθεσμίας για ένα έτος προβλέπεται και στην παράγραφο 1 του άρθρου 39 του Ν.4049/2012 (ΦΕΚ Α 35/23.2.2012) με την οποία χορηγήθηκε η προηγούμενη παράταση. 4. Άρθρο 12: Σύνθετα τουριστικά καταλύματα. Α. Παράγραφος 1. Δεδομένου πως η ύπαρξη της ειδικής τουριστικής υποδομής συνιστά προϋπόθεση για την ανέγερση κατοικιών προς πώληση-μακροχρόνια εκμίσθωση, θεωρούμε πως θα πρέπει οι σχετικές διατάξεις να είναι συγκεκριμένες και να μην επιδέχονται καταχρήσεων. Ως εκ τούτου, προτείνουμε τη διαγραφή των κατωτέρω εδαφίων της προτεινόμενης ρύθμισης, η διατύπωση των οποίων είναι κατά την κρίση μας εξαιρετικά γενική και επιδέχεται πλείστων όσων ερμηνειών-παρερμηνειών: «…καθώς και εγκαταστάσεις και υποδομές ανάδειξης και αξιοποίησης περιβαλλοντικών, γεωλογικών, γεωμορφολογικών, αρχιτεκτονικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, οι οποίες βρίσκονται είτε στο γήπεδο εκμετάλλευσης του σύνθετου τουριστικού καταλύματος, είτε και στην ευρύτερη περιοχή αυτού, εφόσον ενσωματώνονται λειτουργικώς στο σύνθετο τουριστικό κατάλυμα. Η ειδική τουριστική υποδομή ως μέρος σύνθετου τουριστικού καταλύματος είναι προαιρετική, εφόσον ποσοστό 15 % τουλάχιστον της συνολικής δόμησης του σύνθετου τουριστικού καταλύματος αποτελείται από τμήματα εγκαταλελειμμένων οικισμών ή κτίρια και εγκαταστάσεις της ευρύτερης περιοχής, που έχουν χαρακτηρισθεί μνημεία ή διατηρητέα, αποκαθίστανται με δαπάνες του ιδιοκτήτη του σύνθετου τουριστικού καταλύματος και ενσωματώνονται λειτουργικώς στο σύνθετο τουριστικό κατάλυμα.» Μετά την ανωτέρω τροποποίηση η προτεινόμενη ρύθμιση θα έχει την εξής διατύπωση: «Για την εφαρμογή του νόμου αυτού ως εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής νοούνται και οι κάτωθι εγκαταστάσεις ειδικών μορφών τουρισμού: μονάδες ιαματικής θεραπείας, κέντρα ιαματικού τουρισμού-θερμαλισμού και κέντρα καταδυτικού τουρισμού.» Β. Παράγραφος 3. Θεωρούμε πως στο προβλεπόμενο στη συγκεκριμένη ρύθμιση ποσοστό (70%) θα πρέπει να περιλαμβάνεται και ο αριθμός των πωλούμενων-μακροχρονίως εκμισθούμενων τουριστικών κατοικιών. 5. Άρθρο 13: Ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας. Α. Με δεδομένο πως δεν πρόκειται κατά κυριολεξία για ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας, αφού τα διαμερίσματα – κατοικίες του ξενοδοχειακού καταλύματος, σύμφωνα τουλάχιστον με την προτεινόμενη ρύθμιση, δε μεταβιβάζονται σε τρίτους, αλλά απλώς εκμισθώνονται, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε για ποιον λόγο χρησιμοποιείται ο συγκεκριμένος ορισμός (ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας). Β. Παράγραφος 1. Θα πρέπει η ελάχιστη διάρκεια της μίσθωσης να είναι τουλάχιστον ίση με το χρονικό διάστημα που ο ιδιώτης θα υποχρεούται να παραχωρεί το μίσθιο (δωμάτιο, κατοικία) στον επιχειρηματία. Στην προτεινόμενη ρύθμιση ως ελάχιστη διάρκεια μίσθωσης προβλέπονται τα 10 έτη και ως ελάχιστη διάρκεια παραχώρησης του διαμερίσματος-κατοικίας από τον ιδιώτη στον επιχειρηματία τα 20 έτη, πράγμα αντιφατικό. Γ. Παράγραφος 2β. Θα πρέπει στο καθοριζόμενο ποσοστό (50%) να περιλαμβάνεται όχι μόνο ο αριθμός των μακροχρονίως εκμισθούμενων κατοικιών, αλλά και των κατοικιών προς πώληση. Προτείνουμε, λοιπόν, την εξής διατύπωση: «β. Τα εκμισθούμενα μακροχρονίως τμήματα των ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν το 50% του συνολικώς πραγματοποιούμενου συντελεστή δόμησης. Ειδικώς, επί σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, το ποσοστό των κατά τα ανωτέρω εκμισθούμενων μακροχρονίως τμημάτων του ξενοδοχείου συνιδιοκτησίας και το ποσοστό των κατά το άρθρο 8 παράγραφος 2 του ν.4002/2011 εκμισθούμενων μακροχρονίως και πωλούμενων τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών, δεν μπορεί να υπερβαίνει αθροιστικά το 50% της συνολικής επιφανείας του σύνθετου τουριστικού καταλύματος.» Δ. Παράγραφος 2γ. Δεδομένου πως η παράγραφος 2 αφορά τα ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας και στην περίπτωση γ γίνεται λόγος και για «μεταβίβαση» τμημάτων, προτείνουμε προς αποφυγή παρερμηνειών την εξής διατύπωση: «γ. Η επενδυτική δαπάνη των προς μακροχρόνια μίσθωση τμημάτων των ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας, καθώς και των προς μακροχρόνια μίσθωση ή πώληση τουριστικών κατοικιών των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, δεν μπορεί να υπάγεται στα κίνητρα της αναπτυξιακής νομοθεσίας.» 6. Άρθρο 15: Τουριστικές επαύλεις. Είναι προφανή τα τεράστια ζητήματα αθέμιτου ανταγωνισμού, σε βάρος των νομίμως λειτουργούντων τουριστικών καταλυμάτων, που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη διάταξη. Η διάταξη, όχι μόνο δε θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, εξαιτίας του οποίου θέλουμε να πιστεύουμε ότι προβλέπεται, την πάταξη δηλαδή της «παραξενοδοχίας», αλλά θα οδηγήσει μια σειρά μικρών ξενοδοχείων της χώρας στην επιλογή της κατάθεσης των σημάτων λειτουργίας τους και στην επιλογή της ανέξοδης, απλής και χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο και προδιαγραφή λειτουργίας τους ως «τουριστικές επαύλεις». Η ποιότητα του προϊόντος θα πέσει κατακόρυφα, το πρόβλημα της «οικονομικής παρανομίας» και της απόκρυψης φορολογητέας ύλης θα οξυνθεί και ο ανταγωνισμός θα υποστεί για μια ακόμη φορά βάναυση στρέβλωση. Παρότι επιχειρήσαμε να βρούμε τρόπους βελτίωσης ή διόρθωσης της συγκεκριμένης διάταξης, θεωρούμε ότι αυτό είναι ανέφικτο και για το λόγο αυτό κρίνουμε ότι επιβάλλεται η πλήρης απόσυρσή της. 7. Άρθρο 30: Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα. Η ρύθμιση μας βρίσκει σύμφωνους, με την εξής όμως επισήμανση: Με την προτεινόμενη διατύπωση (και δεδομένου πως αντικαθίσταται ολόκληρη η παράγραφος 4 και όχι μόνο το 3ο εδάφιο αυτής), μπορεί να προκύψουν αμφιβολίες-παρερμηνείες αναφορικά με το κατά πόσον εξακολουθεί να ισχύει η προβλεπόμενη στο εδάφιο 1 της ανωτέρω παραγράφου (η οποία σύμφωνα με την προτεινόμενη ρύθμιση καταργείται) δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της απλής χρήσης του αιγιαλού στις όμορες επιχειρήσεις χωρίς δημοπρασία. Προτείνουμε, λοιπόν, της εξής διατύπωση: «4. Είναι δυνατή η παραχώρηση με τη διαδικασία και τους όρους που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1, χωρίς δημοπρασία, της απλής χρήσης αιγιαλού για ένα χρόνο σε αυτούς που έχουν όμορες ξενοδοχειακές εν γένει επιχειρήσεις, κάμπινγκ ή κέντρα αναψυχής, για τους σκοπούς που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της προηγούμενης παραγράφου προς εξυπηρέτηση του κοινού. Το αντάλλαγμα, το οποίο δύναται να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην Τ.Δ.Κ. σε όμορα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα και καταβάλλεται στο Δημόσιο, υπολογίζεται από τον πολλαπλασιασμό του ενός ογδόου (1/8) της τιμής δίκλινου δωματίου μετά λουτρού, χωρίς λοιπές επιβαρύνσεις, όπως η τιμή αυτή δηλώνεται στο Ξ.Ε.Ε. για κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση επί τον αριθμό των κλινών.» 8. Θεωρούμε πως εν μέσω και των δύσκολων οικονομικών συνθηκών που διανύουμε, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε οι τιμές εκμίσθωσης των ομπρελοκαθισμάτων να τελούν σε αναλογία προς το μίσθωμα που ο εκμεταλλευόμενος τον αιγιαλό καταβάλει. Είναι γνωστό πως σε πολλές περιπτώσεις το αξιούμενο από τον επιχειρηματία αντίτιμο είναι δυσανάλογο και υπερβολικό σε σχέση με το μισθωτικό αντάλλαγμα που αυτός καταβάλει για την χρήση του συγκεκριμένου χώρου και το οποίο προσδιορίζεται με βάση τις μισθωτικές συνθήκες της περιοχής ή προς το καθοριζόμενο βάσει του άρθρου 22 του ν. 2238/1994. Και πράγματι η είσπραξη του ανωτέρω αυξημένου τιμήματος δίνει στον επιχειρηματία μια πρόσκαιρη οικονομική ενίσχυση, πλην όμως μακροπρόθεσμα αποβαίνει σε βάρος της περιοχής και της τουριστικής κίνησης. 9. Άρθρο 32. Α. Στο πλαίσιο και της προσπάθειας διαμόρφωσης ενός φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος και ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, θεωρούμε πως θα πρέπει να προβλεφθεί και η υποχρέωση της αρμόδιας Π.Υ.Τ. να ενημερώνει τον επιχειρηματία για την επικείμενη λήξη των επί μέρους δικαιολογητικών, βάσει των οποίων εκδόθηκε το Ε.Σ.Λ. Σχετικά προτείνουμε την ακόλουθη διατύπωση: «Στην παράγραφο 2 του άρθρου 152 του Ν.4070/2012, προστίθενται μετά το 2ο εδάφιο, 3ο και 4ο εδάφια που έχουν ως εξής: Η αρμόδια Π.Υ.Τ. υποχρεούται να ενημερώνει εγγράφως τον επιχειρηματία 30 ημέρες πριν τη λήξη της ισχύος του κάθε δικαιολογητικού. Τυχόν παράλειψη τήρησης από την Π.Υ.Τ. της ανωτέρω υποχρεώσεως, έχει ως αποτέλεσμα την ισόχρονη παράταση της προθεσμίας υποβολής του αντίστοιχου δικαιολογητικού, η προθεσμία υποβολής του οποίου σε καμία περίπτωση δεν λήγει πριν την πάροδο 30 ημερών από τη λήψη της ανωτέρω έγγραφης ειδοποίησης.» Β. Παράγραφος 1α. Όμοια πρόβλεψη θα πρέπει να υπάρχει και για τις λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις. Γ. Παράγραφος 2. Σε περίπτωση αλλαγής στο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εκμεταλλεύεται το τουριστικό κατάλυμα, δε θα πρέπει να καταβάλλεται το αυτό παράβολο που προβλέπεται για τη χορήγηση του ειδικού σήματος, αλλά είτε δε θα πρέπει να καταβάλλεται το οιοδήποτε παράβολο, ή έστω θα πρέπει να καταβάλλεται ένα ελάχιστο ποσό κοινό για όλα τα καταλύματα ανεξαρτήτως κατηγορίας.