• Σχόλιο του χρήστη 'Λύτρας Νίκος' | 24 Ιουνίου 2021, 09:52

    1. Mε την παράγραφο 4 του άρθρου 24 ν. 4179/2013 εισήχθη ρύθμιση αφορώσα τη λειτουργική ενοποίηση καταλυμάτων σε περιπτώσεις που οι εκτάσεις επί των οποίων ανεγείρονται, τέμνονται από συγκεκριμένο τύπο εμποδίου, και ειδικότερα συγκεκριμένες κατηγορίες οδικών δικτύων χαμηλότερου κυκλοφοριακού φόρτου (αγροτικοί, δημοτικοί ή επαρχιακοί δρόμοι). Δηλαδή η παράγραφος 4 αποτελούσε εξειδίκευση της γενικότερης ρύθμισης της παραγράφου 1, με στενότερο ρυθμιστικό πεδίο. 2. Σχετική ρύθμιση αφορώσα ενοποίηση σε συγκεκριμένους τύπους ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων εισήγαγε και το άρθρο 29 του ν.4688/2020, στην παράγραφο 3 του οποίου, για πρώτη φορά, ο νομοθέτης δεν έθεσε την ύπαρξη τεχνικού έργου ζεύξης ως προϋπόθεση για την λειτουργική ενοποίηση, αλλά την εξάρτησε, ορθώς, από την ύπαρξη κινδύνου. Δηλαδή, για την λειτουργική ενοποίηση των επιμέρους εκτάσεων, απαιτείται η ύπαρξη έργου ζεύξης μόνο εφόσον το φυσικό ή τεχνητό εμπόδιο που τις τέμνει παρουσιάζει στοιχεία επικινδυνότητας. 3. Η αλλαγή που επέφερε ο ν.4688/2020, δηλαδή το να απαιτείται, ως προϋπόθεση λειτουργικής ενοποίησης, η ύπαρξη τεχνικού έργου μόνο στις περιπτώσεις που παρουσιάζονται στοιχεία επικινδυνότητας, είναι στην απολύτως ορθή κατεύθυνση, διότι η προϋπόθεση ζεύξης σε κάθε περίπτωση λειτουργικής ενοποίησης, δημιουργεί στρεβλώσεις, ειδικά σε περιπτώσεις που το τεχνητό εμπόδιο είναι δρόμοι. Για παράδειγμα, εφόσον μεταξύ των όμορων εκτάσεων διέρχεται αυτοκινητόδρομος, ή εθνική οδός, ή ακόμα και επαρχιακή οδός υψηλής κυκλοφορίας και όχλησης, είναι απολύτως εύλογο να προϋποτίθεται η ζεύξη των όμορων εκτάσεων με το κατάλληλο, ανά περίπτωση, τεχνικό έργο (πχ υπόγεια ή υπέργεια γέφυρα). Δεν είναι όμως λογικό να απαιτείται έργο ζεύξης όμορων εκτάσεων, όταν για παράδειγμα αυτές διαπερνώνται από δρόμο μικρού πλάτους και χαμηλής κυκλοφορίας, πχ έναν αγροτικό δρόμο. 4. Συνεπώς, η θέση του κριτηρίου της επικινδυνότητας στην παράγραφο 3 του άρθρου 29 ν. 4688/2020 είναι απολύτως ορθή. Όμως η εν λόγω ρύθμιση αφορά μόνο εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία συγκεκριμένων κατηγοριών ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, εν προκειμένω οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων, σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, ξενοδοχείων 4 και 5 αστέρων και εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής που ανεγείρονται σε γήπεδα με συνολική έκταση τουλάχιστον πενήντα (50) στρεμμάτων. Οι υπόλοιπες όμως ξενοδοχειακές μονάδες, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία, δεν καταλαμβάνονται από το ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης. Δηλαδή σήμερα δύο όμορες εκτάσεις συνολικής επιφάνειας πχ 20 στρεμμάτων, οι οποίες τέμνονται από έναν αγροτικό δρόμο χαμηλής κυκλοφορίας, μπορεί να συνενωθούν λειτουργικά μόνο εφόσον κατασκευαστεί διάβαση υπό ή υπέρ του ως άνω αγροτικού δρόμου. 5. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, και παρότι η νέα προτεινόμενη διατύπωση της παραγράφου 4 ξεκινά “Με την επιφύλαξη του άρθρου 29 του ν.4688/2020 (Α’101)”, προτείνεται, για να είναι απολύτως ξεκάθαρη η βούληση του νομοθέτη, η αντικατάσταση των γ’ και δ’ εδαφίων της προτεινόμενης διάταξης: “Σε περίπτωση ύπαρξης φυσικού ή τεχνητού εμποδίου εξασφαλίζεται η δυνατότητα ενοποίησης του/των γηπέδου/ων ή οικοπέδου/ων μέσω κατάλληλων τεχνικών έργων. Τηρείται στην επιχείρηση βεβαίωση της αρμόδιας υπηρεσίας περί δυνατότητας κατασκευής του σχετικού έργου, η οποία προσκομίζεται αμελλητί στην αρμόδια Υπηρεσία Τουρισμού κατά τον έλεγχο των δικαιολογητικών καταλληλότητας οικοπέδου/γηπέδου”, ως εξής: «Εφόσον η δίοδος μεταξύ των γηπέδων ή οικοπέδων παρουσιάζει στοιχεία επικινδυνότητας (πχ ο δρόμος είναι υψηλής κυκλοφορίας ή έχει πλάτος άνω των 6 μέτρων), πρέπει να εξασφαλίζεται η ασφαλής και απρόσκοπτη μετακίνηση μεταξύ των γηπέδων ή οικοπέδων με τεχνικό έργο υπόγειας ή υπέργειας ζεύξης. Στην περίπτωση αυτή τηρείται στην επιχείρηση βεβαίωση της αρμόδιας υπηρεσίας περί δυνατότητας κατασκευής του σχετικού έργου, η οποία προσκομίζεται αμελλητί στην αρμόδια Υπηρεσία Τουρισμού κατά τον έλεγχο των δικαιολογητικών καταλληλότητας οικοπέδου/γηπέδου».