• Αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του προτεινόμενου Σχεδίου Νόμου σε σχέση με την ικανότητα του να ρυθμίσει αποτελεσματικά το θέμα των αδειών φορτηγών ΔΧ Εκτιμώ ότι οι επιδιωκόμενοι στόχοι των προτεινόμενων σχετικά με τις ρυθμίσεις της άδειας φορτηγού ΔΧ πρέπει να είναι οι εξής: 1. Κατάργηση ποσοτικών περιορισμών στη χορήγηση αδειών φορτηγών ΔΧ (απελευθέρωση κλειστής αγοράς - άνοιγμα επαγγέλματος), 2. Αναγνώριση δικαιωμάτων όσων ήδη κατέχουν άδειες ΔΧ (στο βαθμό του εφικτού), καθώς για την απόκτησή τους έχουν καταβάλει σημαντικά ποσά, στην ελεύθερη αγορά ή/και στο Δημόσιο, 3. Ενθάρρυνση επιχειρηματικότητας των ασχολουμένων με τις οδικές εμπορευματικές μεταφορές, για τη δημιουργία βιώσιμων και ανταγωνιστικών επιχειρηματικών σχημάτων, 4. Συμβολή στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των Ελλήνων μεταφορέων και μεταφορών, με την μείωση των σταθερών δαπανών απόκτησης αδειών φορτηγών ΔΧ, 5. Εξασφάλιση ομαλής προσαρμογής της αγοράς και των εμπλεκομένων στα νέα δεδομένα και αποθάρρυνση πιθανών μεμονωμένων επιθετικών επιχειρηματικών κινήσεων απόκτησης δεσπόζουσας θέσης στην αγορά, 6. Εισαγωγή σαφούς, σταθερού πλαισίου αναπτυξιακής κατεύθυνσης σε βάθος χρόνου, το οποίο θα διευκολύνει μακροχρόνιους σχεδιασμούς, 7. Αποθάρρυνση της παραβατικής δραστηριοποίησης καθώς και ανάσχεση και σταδιακή αντιστροφή της συνεχούς διεύρυνσης του στόλου ΙΧ φορτηγών αυτοκινήτων Αν δεχθούμε ότι τα παραπάνω αποτελούν τους βασικούς στόχους των προτεινόμενων ρυθμίσεων, σε σχέση με το καθεστώς αδειών φορτηγών ΔΧ, μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι οι προβλεπόμενες ρυθμίσεις οδηγούν με επάρκεια στην επίτευξη των παραπάνω στόχων 1, 2 και 5 και μερικώς στην επίτευξη του στόχου 7. Όμως οι στόχοι 4 και 6 δεν φαίνεται να επιτυγχάνονται στα πλαίσια των νέων ρυθμίσεων, ενώ οι στόχοι 3 και 7 δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς. Έχω τη αίσθηση ότι το προτεινόμενο υψηλό κόστος απόκτησης άδειας φορτηγού ΔΧ, καθιστά την πρόσβαση στον κλάδο και την ανάπτυξη αυτού ιδιαίτερα απαιτητική σε κεφάλαιο, το οποίο μάλιστα δεν τάσσεται στην καθ’ εαυτό αγορά σύγχρονου εξοπλισμού (οχήματος), γεγονός που δεν συνεισφέρει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου, ενώ ταυτόχρονα δεσμεύει το μέλλον του, αναγκάζοντάς τον να λειτουργεί με υψηλά έξοδα έναρξης και ανάπτυξης, που δεν θα είναι εφικτό να μειωθούν στο μέλλον, καθώς μια τέτοια απόφαση θα ήταν κατάφωρη αδικία για όσους κατέβαλαν (στο κράτος) το κόστος αυτό. Συνακόλουθα δημιουργείται ένα υψηλό κόστος προς μετακύληση στον τελικό καταναλωτή ο οποίος κατά τα φαινόμενα θα επιβαρυνθεί με ακριβότερα κόμιστρα, παρά τα περί αντιθέτου υποστηριζόμενα. Προτάσεις σε σχέση με τη ρύθμιση του θέματος των αδειών φορτηγών ΔΧ Η πρότασή μου για την πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος, αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα όσων ήδη κατέχουν άδειες φορτηγών ΔΧ και προσφέροντας επαρκή λύση για την επίτευξη και των 7 ως άνω αναφερόμενων στόχων, έχει ως εξής: 1. Προσδιορισμός νόμιμης αξίας υφισταμένων αδειών και διατήρησή τους για απεριόριστο χρόνο με δικαίωμα μεταβίβασης. Οι άδειες αυτές μπορεί να εισφέρονται ως κεφάλαιο (σε νέες εταιρείες), ή/και να παραμένουν στην ιδιοκτησία μεμονωμένων αυτοκινητιστών και να μεταβιβάζονται επίσημα και ελεύθερα χωρίς χρονικό περιορισμό με βάση την προσδιορισθείσα αξία ως ελάχιστη τιμή. Οι προβλεπόμενες αξίες στο άρθρο 4, παράγραφος 2, μπορούν να ισχύσουν σαν βάση προσδιορισμού της τιμής αυτής (επίτευξη στόχου 2). 2. Οι συνιστώμενες νέες εταιρείες από οδικούς μεταφορείς ή και από συγχωνεύσεις υφιστάμενων οδικών μεταφορικών εταιρειών, και για ένα διάστημα έως και 5 ετών από την ισχύ του νόμου, έχουν δικαίωμα, κατόπιν αιτήσεως τους, απόκτησης μιας νέας άδειας ΔΧ αντίστοιχης κατηγορίας, για κάθε 3 παλαιές άδειες, αναλόγου τονάζ που εισφέρονται σε πλήρη κυριότητα στις εταιρείες αυτές. Οι άδειες αυτές είναι αμεταβίβαστες και δεν απαιτείται καμία καταβολή ειδικής εισφοράς ή τέλους, εφάπαξ ή ετησίου, για την απόκτηση και χρήση τους από τις εταιρείες αυτές. Οι εταιρείες αυτές διατηρούν το δικαίωμα χρήσης των ατελώς αποκτηθεισών αδειών για όλο το διάστημα που βρίσκονται σε λειτουργία. Σε περίπτωση διάλυσης της εταιρείας, οι εισφερθείσες παλαιές άδειες μπορούν να μεταβιβάζονται ή επιστρέφονται, κατ΄ αναλογία της αντίστοιχης συμμετοχής τους, στους εταίρους μετόχους. Στην περίπτωση αυτή, οι άδειες που έχουν αποκτηθεί ατελώς επιστρέφονται στην αρμόδια εκδούσα αρχή για ακύρωση. Όμως, για όσο διάστημα οι εταιρείες αυτές παραμένουν σε λειτουργία χωρίς καμία μείωση του τονάζ βάσει του οποίου απέκτησαν τις ατελείς άδειες, μπορούν να μεταβιβάζουν ποσοστό η σύνολο των μετοχών ή εταιρικών μεριδίων τους, άρα και τα αντίστοιχα δικαιώματα χρήσης των ατελών αδειών (επίτευξη στόχου 2, 3 και 4). 3. Μετά την έναρξη της ισχύος του νόμου, επιτρέπεται η χορήγηση νέων αδειών κυκλοφορίας, σύμφωνα με τις διαδικασίες του άρθρου 5, σε μεταφορικές εταιρείες που έχουν συσταθεί με βάση τον νέο νόμο, σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 1 (α), (β), (γ) και (δ). Για την απόκτηση των αδειών αυτών καταβάλλεται εφάπαξ ειδική εισφορά απόκτησης και ετήσια ειδική εισφορά χρήσης των αδειών, υπέρ του Δημοσίου ανάλογα με το τονάζ και τις κατηγορίες οχημάτων ως εξής: Εφάπαξ, το 10% των προβλεπόμενων ποσών στις παραγράφους 2 (α), (β), (γ) αντίστοιχα και για μεταφορά πετρελαιοειδών (α), (β), (γ), καθώς και Ετήσια εισφορά (από τον δεύτερο χρόνο και για όσο διάστημα διτηρείται εν ισχύ) ύψους 20% της εφάπαξ καταβληθείσης εισφοράς για την διατήρηση του δικαιώματος χρήσης των αδειών αυτών. Ο αριθμός των υπό χορήγηση νέων αδειών δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβαίνει τη σχέση 1 άδεια/30.000 Ευρω κατατεθειμένου κεφαλαίου/εταιρικών μεριδίων. Οι άδειες αυτές θα είναι αμεταβίβαστες. Σε περίπτωση διάλυσης της εταιρείας οι χορηγηθείσες άδειες επιστρέφονται στην αρμόδια εκδούσα αρχή για ακύρωση. Όμως, για όσο διάστημα οι εταιρείες αυτές παραμένουν σε λειτουργία, οι άδειες μπορούν να μεταβιβαστούν μαζί με την εταιρεία, ως ποσοστό ή σύνολο των μετοχών ή εταιρικών μεριδίων τους (επίτευξη στόχων 1,2, 3, 4, 5, 6 και 7).