Αρχική Περί Ταχυδρομικών ΥπηρεσιώνΆρθρο 3 Γενικές αρχέςΣχόλιο του χρήστη blogger Άναυδος | 23 Δεκεμβρίου 2010, 22:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'blogger Άναυδος' | 23 Δεκεμβρίου 2010, 22:15

    Δεν γνωρίζω σε ποιο κεφάλαιο πάει αυτό που θέλω να πω. Είμαι σίγουρος όμως οτι σίγουρα εντάσσεται κάπου στο όλο πλαίσιο. Μάλιστα, είναι σχετικό με το κρισιμότερο σημείο της όλης υπόθεσης. Της στην πράξη εφαρμογής, στην καθημερινότητα των υπηρεσιών, οποιουδήποτε μέτρου, διάταξης, κανονιστικού πλαισίου, κοκ. [ ... η βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, καθώς και η εξασφάλιση των μέσων συμμόρφωσης των ταχυδρομικών επιχειρήσεων προς τους κανόνες του ανταγωνισμού. ... ] [1] Προσωπικό θέμα. Μένω στην περιοχή του ευρύτερου κέντρου. Εδώ και 2 χρόνια επισκέπτομαι όλα, μα όλα, τα υποκαταστήματα ΕΛΤΑ όλης της μεγάλης αυτής περιοχής για να βρω ταχυδρομική θυρίδα, κάθε περίπου 6 μήνες. α) - Πάντα μου απαντούν "δεν έχουμε, ελάτε στην αρχή του νέου έτους, πιθανόν να έχουμε τότε". β) – Δλδ πάντα, όποιον και υπάλληλο και αν ρωτήσω, σε οποιοδήποτε από αυτά: "ποιος είναι ο υπεύθυνος για τις Ταχυδρομικές Θυρίδες", πάντα, αντί να με παραπέμψει στον σχετικό υπάλληλο, απαντάει: "τι θυρίδες; - δεν υπάρχουν - άστο - δεν έχουμε - έλα τον Γενάρη - κλπ συναφή". Ακόμη και αν πάω στις 5 Ιανουαρίου, η απάντηση είναι προσαρμοσμένα ανάλογη. γ) - Έτσι, το φαιδρό της υπόθεσης είναι οτι δεν έφτασα ΠΟΤΕ, και σε κανένα κατάστημα, στον υπεύθυνο για τις ταχυδρομικές θυρίδες, έστω για να μάθω από υπεύθυνα χείλη περί του λόγου το αληθές. δ) - Υποψιάζομαι σοβαρά, όπως και υπαινίσσομαι ευθέως, οτι στα υποκαταστήματα ΕΛΤΑ της έντονα αστικής αυτής περιοχής έχουν άτυπα θεσμοθετηθεί ενδοεπαγγελματικές καταστάσεις που αφορούν την χρήση των θυρίδων αυτών. Είτε συναλλακτικά προς όφελος νομής συνολικά μεταξύ των υπαλλήλων, είτε απλής εγκατάλειψης των θυρίδων λόγω ενδεχόμενης όχλησης που ίσως δημιουργούν αυτές στον χώρο. Δεν γνωρίζω, πιθανολογώ. Η κατάσταση, όμως, είναι φαιδρότατη, και όπως την περιέγραψα. ε) - Μην με ρωτήσετε "και γιατί μια φορά δεν απαίτησες, με κατηγορηματικό τρόπο, να δεις τον υπεύθυνο;". Έχω βαρεθεί σε αυτήν την χώρα να είμαι "κατηγορηματικός πολίτης" απέναντι σε υπαλλήλους, είτε κρατικών είτε ιδιωτικών υπηρεσιών. Με αποτέλεσμα στην συνέχεια η στάση του υπαλλήλου να είναι τέτοια που αναγκάζομαι να γίνω ΚΑΙ εριστικός για "να βρω το δίκιο μου". Βαρέθηκα να καταλήγω εριστικός. Βαρέθηκα να πρέπει να μάχομαι για το δίκιο μου σε κάθε βήμα που κάνω σε κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες. Λες και ζω σε όρμο πειρατών όπου η καθημερινή ζωή είναι ένα αλισβερίσι κλωτσοπατινάδας, ΑΠΛΩΣ για τα αυτονόητα και ήδη θεσμοθετημένα. Αν βρει χρόνο ο κύριος Υπουργός, ή οι εμπλεκόμενοι σύμβουλοι, ας κάνουν το ίδιο "ταξίδι" αναζήτησης, χωρίς αναγγελία της ιδιότητας τους και χωρίς ύφος που "υποψιάζει" τον άλλον για την ιδιότητα τους, και να εξάγουν χρυσά συμπεράσματα. Για το τι γίνεται πέραν των διατάξεων, και της σιγουριάς περί της τελειότητας αυτών. Για την τελική ουσία οποιωνδήποτε διατάξεων είναι αλλού το θέμα, και θα το αναφέρω στην [2] παράγραφο. [2] Με αφορμή το δικό μου θέμα, λοιπόν, εξάγεται για μια ακόμη φορά ένα συμπέρασμα, που διαπιστώνουμε συνεχώς και για όλες τις υπηρεσίες, κρατικές ή ιδιωτικές. α) - Ποιος ασκεί τον έλεγχο για την τήρηση στις διατάξεις, πχ σαν αυτές που συζητάτε εδώ; β) - Πόσο συχνά; γ) - Τι δυνατότητες έχουν οι έλεγχοι έως και απέναντι σε εσωτερικά των τμημάτων διαπλεκόμενες καταστάσεις; (είναι οι δυσκολότερες στην ανίχνευση) δ) - Πόσο εξασφαλίζεται η μη διαπλεκόμενη σχέση του ελέγχοντος με τους ελεγχόμενους; ε) - Πόσο διασφαλίζεται ο ελέγχων από εξωθεσμικές παρεμβάσεις επηρεασμού του; (πχ καλυμμένου εκφοβισμού έως και απόπειρας χρηματισμού) στ) - Πόσο είναι, ο ελέγχων, ενισχυμένος σε μέσα και δυνατότητες ελέγχου; ζ) - Πως διασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας του ίδιου του ελέγχοντος; η) - Πως ελέγχεται ο ίδιος ο ελέγχων; θ) - Η πολιτική, και λοιπή ηγεσία υπεράνω του ελέγχοντος. Πως τον επέλεξε; Πως τον ενισχύει; Πόσο μελετά τις προτάσεις του; Πόσο έχει την βούληση να τις υλοποιεί; Πιστεύω, οτι χωρίς τα αναφερόμενα στο [2], και εν πάσει περιπτώσει συναφών προβληματισμών, τότε, οποιεσδήποτε διατάξεις δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα στην πράξη παρά μόνον την επίκληση τους μεταξύ διαδίκων, και υποθέτω, δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός σκοπός οποιουδήποτε ρυθμιστικού πλαισίου, και οποιωνδήποτε κανονιστικών διατάξεων.