• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΠΗΝΤΕΞ ΑΕ' | 10 Ιανουαρίου 2011, 19:10

    1) Παράγραφος 1 β: Στο Άρθρο 18, παράγραφος 1 β, Θεωρούμε ότι το προβλεπόμενο όριο επιβαλόμενου προστίμου των 500.000€ είναι ιδιαίτερα υψηλό και πιθανώς εξοντωτικό για ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην συγκεκριμένη αγορά. Στην κατεύθυνση ότι η επιβολή προστιμου αποτελεί μέσο συμμόρφωσης και επ’ ουδενί μέσο οικονομικής εξόντωσης μιας επιχείρησης, το ύψος αυτού θα πρέπει να εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Διαφορετικά, προβλέπεται στον νόμο η δυνατότητα προσωρινής η οριστικής ανάκλησης της αδείας, σε περίπτωση που μια επιχείρηση προβαίνει κατ’ εξακολούθηση σε σοβαρές παραβιάσεις της νομοθεσίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο νόμος προβλέπει ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης μιας επιχείρησης σε σύσταση η προειδοποίηση, το επιβαλλόμενο πρόστιμο ανέρχεται μέχρι του ποσού των 40.000€. Θεωρούμε ότι το ποσό αυτό θα πρέπει να είναι το όριο σε κάθε περίπτωση προστίμου. Όπως γράφει ο Π.Δ. Δαγτόγλου (Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, σελίδα 135, εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα 1984), «Η αρχή της αναλογικότητας επιτάσσει ότι μεταξύ του συγκεκριμένου διοικητικού μέτρου και του επιδιωκόμενου νόμιμου σκοπού πρέπει να υπάρχει εύλογη σχέση. Η σχέση αυτή υπάρχει μόνο όταν το λαμβανόμενο μέτρο είναι κατάλληλο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού (καταλληλότητα), συνεπάγεται κατ’ ένταση και διάρκεια τα λιγότερα δυνατά μειονεκτήματα για τον ιδιώτη και το κοινό (αναγκαιότητα) και, τέλος, τα συνεπαγόμενα μειονεκτήματα δεν υπερσκελίζουν τα πλεονεκτήματα (αναλογικότητα)». Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ευνόητο ότι το ληφθέν μέτρο σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται κατ’ ένταση τα λιγότερα δυνατά μειονεκτήματα για τις εταιρείες ταχυμεταφορών, δεδομένου ότι τους επιβάλλει ένα ιδιαίτερα επαχθές πρόστιμο, το οποίο μάλιστα καλούνται να πληρώσουν εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής κρίσεως.