• Δεδομένου ότι:  βάσει στοιχείων της EUROSTAT τα άτομα με αναπηρία αποτελούν το 10% του συνολικού πληθυσμού της χώρας,  στοιχεία της ECMT καταδεικνύουν ότι τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών - πληθυσμιακή κατηγορία με ανάγκες σταδιακά παρόμοιες με αυτές των άτομα με αναπηρία - μέχρι το έτος 2050 θα ανέρχονται στο 30 - 40% των πολιτών, γεγονός που επιτείνει την ανάγκη άμεσης διασφάλισης κατάλληλου αστικού περιβάλλοντος, υποδομών και μεταφορών,  σήμερα, οι πολίτες με αναπηρία της χώρας μας αποκλείονται από τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς αφενός λόγω κακού σχεδιασμού του αστικού περιβάλλοντος και των μεταφορικών μέσων και αφετέρου λόγω της παντελούς έλλειψης μέτρων που να διασφαλίζουν την ασφαλή μεταφορά τους, με αποτέλεσμα παρά την οικονομική κρίση και τους περιορισμένους συνήθως οικονομικούς τους πόρους να υποχρεώνονται να καταφύγουν στη χρήση ΤΑΧΙ ή να απέχουν πλήρως από οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα, και στη βάση των επιταγών του:  άρθρου 21, παρ. 6 του Συντάγματος της χώρας, σύμφωνα με το οποίο: «…6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.»,  του άρθρου 20 - Κινητικότητα του ατόμου της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, την οποία υπέγραψε και επικύρωσε η Ε.Ε. καθιστώντας τη μέρος του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου και την οποία υπέγραψε επίσης η χώρα μας, η οποία προβλέπει ότι «τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν την κινητικότητα του ατόμου, με τη μέγιστη δυνατή ανεξαρτησία για τα άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανόμενης και: α. της διευκόλυνσης της κινητικότητας των ατόμων με αναπηρίες, με τον τρόπο και κατά το χρόνο της επιλογής τους και με προσιτό κόστος…». η Ε.Σ.Α.μεΑ. στη λογική α) της ίσης αντιμετώπισης των ατόμων με αναπηρία, τα οποία -αν ισχύσουν τα προς διαβούλευση περιεχόμενα στο παρόν ν/σ ως προβλέπονται- θα υποχρεούνται, υφιστάμενα μία βίαιη διάκριση σε βάρος τους, στη χρήση ΜΟΝΟ ΕΔΧ αυτοκινήτων ΕΙΔΜΙΣΘ, όταν είναι κοινά αποδεκτό ότι οι ειδικές συμφωνίες/μισθώσεις οδηγούν κατά κανόνα σε μεγαλύτερα κόστη μεταφοράς από τη χρήση ΤΑΧΙ με ταξίμετρο και β) της επίλυσης του χρονίζοντος προβλήματος χρήσης των ειδικά διασκευασμένων ΤΑΧΙ που παραχώρησε η Πολιτεία στους αναπηρικούς φορείς για την αποκλειστική μεταφορά ατόμων με αναπηρία, το οποίο κατ’ επανάληψη έχουμε θέσει υπόψη στις ηγεσίες του Υπουργείου λόγω της σωρείας των προβλημάτων που συνεπάγεται (π.χ. ανάγκη «επαγγελματικής δραστηριότητας» των Σωματείων όπως έκδοση τιμολογίων, τήρηση βιβλίων, υποχρεώσεις στην εφορία κ.λπ. οι οποίες δεν συνάδουν με τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα αυτών, αδυναμία κάλυψης των εξόδων λειτουργίας τους από τα έσοδα από τη μεταφορά μόνο «ατόμων με βαριές κινητικές αναπηρίες ή κινητικά εν γένει προβλήματα και των συνοδών των» - όπως μνημονεύεται στη σχετική Υπουργική Απόφαση ΟΙΚ.Β.21336/462/1997- που καθιστούν πολύ δύσκολη, έως αδύνατη, την εξεύρεση επαγγελματιών οδηγών για τη λειτουργία τους, αποκλεισμό από τη χρήση τους και συνεπώς την μη εξυπηρέτηση ατόμων με μη εμφανείς ή προσωρινές αναπηρίες: νεφροπαθείς, άτομα με νοητική αναπηρία, τυφλά άτομα, άτομα με κατάγματα κλπ αλλά και μαθητών με αναπηρία κ.λπ.) προτείνει στο παρόν σχέδιο νόμου τις παρακάτω προσθήκες: 1) Άρθρο 1 Βασικοί κανόνες Στο άρθρο, να προστεθεί παράγραφος 4 ως ακολούθως: 1.- Δικαίωμα παροχής υπηρεσιών για τη μεταφορά προσώπων με επιβατηγά αυτοκίνητα μέχρι εννέα (9) θέσεων (Επιβατηγά Δημόσιας Χρήσης – Ε.Δ.Χ.) και με μοτοσυκλέτες δύο (2) θέσεων (Μοτοσυκλέτες Δημόσιας Χρήσης – Μ.Δ.Χ.) μέσω του δημόσιου οδικού δικτύου της χώρας χορηγείται από το κράτος. 2.- …. 4. Κάθε εταιρεία που διαθέτει περισσότερα από 3 Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα υποχρεούται να διαθέτει ποσοστό 10% αυτών και τουλάχιστον 1 αυτοκίνητο προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρία.