• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλειος' | 10 Οκτωβρίου 2011, 19:25

    «Η δικαστική δαπάνη, μετά της νομίμου, κατά την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 92 του Κώδικα Δικηγόρων, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 6 του άρθρου 5 του ν. 3919/2011, αμοιβής των πληρεξουσίων δικηγόρων, βαρύνει τον υπόχρεο προς αποζημίωση, επιδικάζεται από το Δικαστήριο με την ίδια απόφαση, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά από το νόμο αυτόν και παρακατατίθεται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (Τ.Π.& Δ.) υπέρ του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου.» Έχω την άποψη ότι και η προηγούμενη διάταξη αλλά και αυτή που επιχειρείται με την παρούσα είναι τελείως contra στο πραγματικό δικαίωμα του δικαιούχου της δικαστικής δαπάνης αλλά και προσβάλει τον δικηγόρο που χειρίζεται την υπόθεση του, της απαλλοτρίωσης, εάν παραμείνει έτσι η διάταξη παύει να υπάρχει "το πραγματικό" άνοιγμα του επαγγέλματος και εξυπηρετεί το συμφέρον άλλου, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει η δικαστική δαπάνη να κατατίθεται υπέρ του ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ και όχι στο όνομα του ΔΙκηγόρου που παραστάθηκε και δίκασε την υπόθεση, στο κάτω κάτω αυτός προασπίζει τα συμφέροντα του πελάτη του.