• Με την παρ. 1 του άρθρου αυτού του σχεδίου νόμου, συμπεριλαμβάνεται και ρητά στον Κ.Α.Α.Α. μία ευχέρεια που από τη νομολογία είχε κριθεί ότι έχει ούτως ή άλλως ο πολίτης, πλην όμως δεν γίνεται καμία βελτίωση ως προς το ζήτημα της άρνησης της Διοίκησης να εκδώσει τη σχετική βεβαίωση για την αυτοδίκαιη άρση, κάτι που συμβαίνει στο σύνολο των σχετικών περιπτώσεων με αποτέλεσμα ο πολίτης να αναγκάζεται να προσφύγει στο Διοικητικά Δικαστήρια, προκειμένου αυτά να διαπιστώσουν την άρση της απαλλοτρίωσης, μετά από πολλά χρονιά. Για το λόγο αυτό, θα έπρεπε να συμπεριληφθεί διάταξη σύμφωνα με την οποία αν η αρμόδια για την κήρυξη της απαλλοτρίωσης αρχής δεν εκδώσει την παραπάνω βεβαιωτική πράξη σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του άρθρου αυτού, και παρέλθει και επιπλέον δίμηνο χρονικό διάστημα μετά από την υποβολή σχετικής αίτησης οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον προς την αρχή αυτή με την οποία να ζητάει την έκδοση της παραπάνω βεβαίωσης, αυτή θεωρείται ότι έχει εκδοθεί. Περαιτέρω με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, ενισχύεται σε βάρος του πολίτη το δικαίωμα του υπέρ ου η απαλλοτρίωση να κηρύξει καταχρηστικά και νέα απαλλοτρίωση του ίδιου ακινήτου και για τον ίδιο σκοπό, όταν η προηγούμενη έχει αρθεί λόγω ακριβώς της οικονομικής αδυναμίας του υπέρ ου να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις με αποτέλεσμα ο πολίτης να καταταλαιπωρείται επί χρόνια και να μην μπορεί να αξιοποιήσει την περιουσία του, κάτι για το οποίο έχει εκδοθεί και σωρεία αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε βάρος της Ελλάδας.