• Με το άρθρο αυτό περιπλέκεται και δυσχεραίνεται η διαδικασία αναγνώρισης δικαιούχου σε βάρος του πολίτη. Καθιερώνεται επιπλέον βεβαίωση από τη δασική υπηρεσία χωρίς να εξαιρούνται έστω οι εντός σχεδίου περιοχές, εμπλέκοντας τους πολίτες σε μία συναλλαγή με τα δασαρχεία τα οποία μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις, αρνούνται επί μήνες ή χρόνια την έκδοση των βεβαιώσεων αυτών, ή χαρακτηρίζουν ως δασικές, περιοχές που μπορεί να έχουν ενταχθεί από χρόνια στο σχέδιο πόλεως και να έχουν ανοικοδομηθεί, με βάση ακόμα και προπολεμικά στοιχεία! Υποχρεώνεται ο πολίτης να προσκομίσει στοιχεία που ζητούν οι υπηρεσίες αυτές κατά παράβαση των διατάξεων του νόμου και της νομολογίας, ενδεικτικά σημειώνεται ότι ενώ τα Δικαστήρια αρκούνται στον τίτλο του δικαιούχου και μόνο προκειμένου να τον αναγνωρίσουν ως δικαιούχο αποζημίωσης, η κτηματική υπηρεσία, ζητάει τίτλους ιδιοκτησίας 40 και πλέον ετών για να εκδώσει τη σχετική βεβαίωση, πρακτική που έχει αποδοκιμαστεί από τη νομολογία. Τέλος απαλείφονται οι διατάξεις σχετικά με την ευχέρεια που έχει το Δικαστήριο να εκδικάσει τη σχετική αίτηση ακόμα και χωρίς τις σχετικές βεβαιώσεις, όταν αυτές δεν έχουν εκδοθεί μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες. Με τον τρόπο αυτό ο πολίτης εκτίθεται στο να μην μπορεί να αναγνωριστεί ποτέ δικαιούχος της αποζημίωσής του, όταν οι διάφορες δημόσιες υπηρεσίες (κτηματική υπηρεσία ή δασαρχείο) αρνούνται να εκδώσουν τις σχετικές βεβαιώσεις ή απαιτούν από τον πολίτη παράλογα δικαιολογητικά. Το γεγονός ότι η παράλειψη έκδοσης των βεβαιώσεων αυτών συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα δεν αποτελεί λόγο επίσπευσης της διαδικασίας, δεδομένου ότι ουδέποτε έχουν επιβληθεί οποιουδήποτε είδους ποινές για τέτοια παραπτώματα σε όργανα της διοίκησης.