Αρχική Νέος Κανονισμός Λειτουργίας Ερασιτεχνικών Σταθμών ΑσυρμάτουΆρθρο 26 – Έγκριση Πινάκων αναμεταδοτών-επαναληπτών-ραδιοφάρωνΣχόλιο του χρήστη Τασος | 3 Σεπτεμβρίου 2010, 17:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τασος' | 3 Σεπτεμβρίου 2010, 17:02

    Σχετικά με την & 4. Αιτήσεις που θα υποβάλλονται από μεμονωμένους ραδιοερασιτέχνες ή ομάδες ραδιοερασιτεχνών δεν θα εξετάζονται και θα επιστρέφονται στους ενδιαφερόμενους. Το Σύνταγμα της χώρα μας στο άρθρο 4 αναφέρει 1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Η δυνατότητα που δίνει αργότερα στο άρθρο 12 του συντάγματός μας για σύσταση σωματείων, δεν αναιρεί ούτε μπερδεύει την ισότητα αυτή. Αναρωτιέμαι με ποια λογική μια υπουργική απόφαση κάνει διακρίσεις μεταξύ φυσικών προσώπων και σωματείων, εισάγοντας διακρίσεις κατά παράβαση του ιερότερου νόμου που έχει η χώρα μας. Πως μπορεί μια υπουργική απόφαση να απαγορεύει σε Έλληνες πολίτες ραδιοερασιτέχνες την εγκατάσταση αναμεταδοτών ή ραδιοφάρων στην περιοχή τους, όταν έχουν τις τεχνικές ικανότητες και την δυνατότητα να το κάνουν, ενώ αντίθετα επιτρέπουν σε ένα μακρινό σύλλογο που βρίσκεται ίσως και 500 χιλιόμετρα μακριά, να το κάνει αυτός, με τραγικές συνέπειες όταν η περιοχή αποκλειστεί ή ο εθελοντής του μακρινού συλλόγου θα έρθει για την επισκευή σε ένα ή δύο χρόνια. Η ευελιξία των ραδιοερασιτεχνών οφείλεται στην δυνατότητα να επισκευάζουν οι ίδιοι τα μηχανήματά τους και αυτό είναι που μετράει στις καταστάσεις εκτάκτων αναγκών. Το νέο σχέδιο, όπως και τα παλαιά, αγνοεί επίσης τις αυξημένες δυνατότητες τηλεμετρίας που έχουν πλέον οι ραδιοερασιτέχνες και τους δεκάδες ραδιοερασιτεχνικούς μετεωρολογικούς σταθμούς (που δεν ανήκουν σε κανένα σύλλογο) και που στέλνουν συνεχώς στοιχεία καιρού (τηλεπεμετρικοί ραδιοφάροι). Μόνο που δεν υπάρχει η δυνατότητα να στηθεί νομίμως ένα σωστό τέτοιο μη επιτηρούμενο σύστημα σε χώρο που θα έχει πραγματικό ενδιαφέρον, αν δεν το αναλάβει ένας μακρινός σύλλογος και όχι ένας τοπικός ή άμεσα ενδιαφερόμενος ραδιοερασιτέχνης. Η μέχρι τώρα τακτική αυτή, οδήγησε στην «κατασκευή» δεκάδων μικρών και ανενεργών συλλόγων που δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να «νομιμοποιήσουν» έναν επαναλήπτη. Οι μεγάλοι σύλλογοι έχουν τόσα πολλά να ασχοληθούν που αγνοούν και δεν θέλουν να εγκαταστήσουν επαναλήπτες νέας τεχνολογίας. Αυτό το είδαμε στην περίοδο 2000-2002 που ο πρώτος επίσημος ψηφιακός αναμεταδότης APRS (Automatic Positioning Reporting System), μπήκε από σύλλογο, με καθυστέρηση 2 χρόνων, ενώ δούλευαν ήδη δεκάδες «παράτυποι» ιδιωτικοί ραδιοερασιτεχνικοί αναμεταδότες. Όλοι ξέρουμε ότι ο ραδιοερασιτεχνισμός είναι μία συλλογική απασχόληση, η συλλογικότητα όμως είναι μια κατάσταση που ποτέ δεν δουλεύει υποχρεωτικά, αλλά δημιουργείται μόνο μέσα από τις ανάγκες, τους προβληματισμούς και την μοναξιά των ανθρώπων. Η συλλογικότητα είναι δημιουργικό αποτέλεσμα και όχι προϋπόθεση εργασίας και συνεργασίας, και φυσικά δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική ως προς τον «νόμο». Στο &3.7. μπορεί να ζητείται τεχνικός φάκελος και σχέδια συντήρησης, αλλά κανείς δεν ελέγχει την λειτουργία ή μη του συγκεκριμένου επαναλήπτη, με αποτέλεσμα στους πίνακες του υπουργείου να υπάρχουν επί χρόνια αναμεταδότες που δεν μπήκαν ποτέ ή λειτούργησαν για λίγο και μετά εξαφανίστηκαν, κρατούν όμως την θέση τους και επηρεάζουν τον εναρμονισμό των συχνοτήτων «εν τη απουσία τους», εμποδίζοντας και την χρήση της περιοχής αυτής ή της συχνότητας από άλλον. Τέλος στο &2 αναφέρεται ότι αιτήσεις θα γίνονται μια φορά το χρόνο, κάτι που είναι πολύ λίγο Προτείνεται να γίνονται κάθε 6 μήνες.