Αρχική Κύρωση των Συμβάσεων Παραχώρησης που συνήφθησαν μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των Οργανισμών Λιμένων Α.Ε. και άλλες διατάξειςΆρθρο 15 – Τροποποιήσεις του π.δ. 31/2018Σχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | 13 Νοεμβρίου 2018, 20:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ' | 13 Νοεμβρίου 2018, 20:17

    Το Π.Δ. 31/2018, αποτελεί πολιτική πράξη κόντρα στην κοινή λογική, αναδεικνύοντας, την έλλειψη παιδείας και τον αυταρχικό χαρακτήρα του συγκεντρωτικού σχεδιασμού με τον οποίο λειτουργεί το Κεντρικό Κράτος, αγνοώντας επιδεικτικά τις απόψεις της Αυτοδιοίκησης, του θεσμού που βρίσκεται εγγύτερα στον πολίτη και στις καθημερινές ανάγκες του, καθώς και τις απόψεις όλων των εμπλεκομένων φορέων που υπηρετούν την ναυαγοσωστική, την ασφάλεια στο νερό και την δημόσια υγεία. Ως επιστήμονας Φυσικής Αγωγής είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω τα εξής: 1. Άρθρα 7, 11: Η μείωση της απόστασης από τα 300 στα 200μ για το χώρο ευθύνης ναυαγοσωστών, και η μείωση του αριθμού της μέσης ημερήσιας προσέλευσης λουομένων, για να χαρακτηριστεί μια παραλία ως πολυσύχναστη από 500 σε 300 άτομα, σηματοδοτούν την ανάγκη επιπλέον προσλήψεων, τη στιγμή που πολλές από τις θέσεις ναυαγοσωστών που προκηρύσσονται, δεν καλύπτονται. 2. Άρθρο 7: Χρήζει προσοχής και αναθεώρησης το ωράριο παροχής ναυαγοσωστικής φύλαξης 10:30-5:30 τους μήνες Ιούνιο-Σεπτέμβριο. Η κολυμβητική σεζόν εκτείνεται εκατέρωθεν αυτών των μηνών, λόγω τουρισμού και του φαινομένου του θερμοκηπίου. 3. Άρθρο 7: Ορίζει την παρουσία ναυαγοσώστη 200μ εκατέρωθεν του ναυαγοσωστικού πύργου (δηλαδή σε μήκος παραλίας 400μ), αλλά δεν αναφέρεται η ακτίνα ζώνης του θαλασσίου χώρου. Με ποια επιστημονικά κριτήρια κρίνετε επαρκής η μέγιστη ζώνη του εποπτευόμενου θαλασσίου χώρου από κάθε ναυαγοσώστη (μήκος, πλάτος); 4. Άρθρο 7: Οι δήμοι της χώρας αδυνατούν να σηκώσουν τις νέες ευθύνες που το Κεντρικό Κράτος μεταβιβάζει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς να προβλέπει και την αντίστοιχη μεταβίβαση των απαραίτητων πόρων, γεγονός που δεν συμβαίνει σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ελλοχεύει ο κίνδυνος αφαίρεσης από τους δήμους του αυτονόητου δικαιώματος να έχουν τον πρώτο λόγο στην αξιοποίηση των παραλιών που βρίσκονται στα όρια τους, με ταυτόχρονη νέα οικονομική επιβάρυνση ώστε να μην μπορούν να ανταποκρίνονται στις στοιχειώδεις ευθύνες και υποχρεώσεις τους. 5. Άρθρο 9: Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ένα εργαλείο στην προσπάθεια να προσδώσουμε καλύτερη εικόνα στον κόσμο μας. Αποτελούν μέσο για να γίνει ο κόσμος λιγότερο βίαιος, άδικος, καταπιεστικός και περισσότερο ασφαλής. Υπηρετούν τις αξίες της ειρήνης, ελευθερίας, δικαιοσύνης, εργασίας και ισότητας. Δεν αποτελούν κριτήριο ορθοπραξίας αλλά δικαιοπραξίας. Με το παρόν διάταγμα, επιδιώκεται η υπονόμευση των δικαιωμάτων των λουομένων και ναυαγοσωστών, με συνέπεια την αναποτελεσματική και ευάλωτη θωράκισή τους απέναντι σε ατυχήματα. 6. Άρθρα 4, 5: «Πάσα επιστήμη χωριζόμενη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται». Δηλαδή κατά Πλάτωνα, η επιστήμη που χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και την υπόλοιπη αρετή γίνεται πανουργία και όχι σοφία. Είναι παγκόσμια παραδεκτό ότι η παιδεία κάνει τον άνθρωπο να παλεύει για την βελτίωση και των υπολοίπων συνανθρώπων του και όχι να μεθοδεύει τη δική του αναρρίχηση εις βάρος αυτών. Η εκπαίδευση έχει στόχο το "εγώ" ενώ η πραγματική παιδεία το "εμείς", και εστιάζει σε άλλα είδη νοημοσύνης: τη συναισθηματική (ικανότητα να καταλαβαίνεις τους άλλους), την ενδοπροσωπική (ικανότητα να καταλαβαίνεις τα δικά σου αισθήματα) τη λεκτική κ.α. Η εκπαίδευση παίζει συντηρητικό ρόλο στην αναζήτησης νέας γνώσης. Προτιμά να διαιωνίζει την κεκτημένη γνώση και απεχθάνεται τις αλλαγές και τις ανατροπές της. Στόχος της είναι η διατήρηση της αδράνειας. Αντίθετα η παιδεία επιδιώκει την δράση δηλαδή, την παραγωγή νέας γνώσης που συνήθως προκαλεί την κατάρριψη της προηγούμενης. Η παιδεία έχει σκοπό την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του φόβου και του δογματισμού και να καλλιεργήσει τον προβληματισμό και την αμφιβολία. Γι αυτό και είναι ιδιαίτερα ενοχλητική για τη καθεστηκυία τάξη πραγμάτων η οποία κάνει ότι μπορεί για να την ελέγξει. «Στόχος του δάσκαλου είναι να διδάξει το παιδί να μη συγχέει το καλό με την αδράνεια και το κακό με τη δράση». (Μαρία Μοντεσσόρι). Η ύπαρξη τάσης ελαχιστοποίησης έως μηδενισμού των μαθημάτων ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, τέχνης και πολιτισμού (που καλλιεργούν τη παιδεία) και αντικατάστασής τους από μαθήματα ειδικότητας, σε όλες τις μορφές και βαθμίδες εκπαίδευσης, δείχνει ξεκάθαρα τη τάση της σημερινής εποχής για παροχή πολύ συγκεκριμένης και περιορισμένης γνώσης (εκπαίδευσης) και καθόλου παροχή παιδείας. 7. Άρθρα 4, 5: Με την παραπάνω αναφορά μου στο θέμα της διευκρίνησης των εννοιών παιδείας και εκπαίδευσης θεωρώ επιτακτική ανάγκη και προτεραιότητα τη θωράκιση των εκπαιδευτών ναυαγοσωστικής και εκπαιδευομένων ναυαγοσωστών από παρόχους συνεχιζόμενης εκπαιδευτικής κατάρτισης, υπερκείμενους των ιδιωτικών σχολών ναυαγοσωστικής, οι οποίοι θα παρέχουν ολιστική παιδεία τουλάχιστον δύο (2) εξαμήνων, κάτι που απουσιάζει από το Π.Δ. και απέδειξαν ότι αγνοούν οι διαβουλευόμενοι με το Υπουργείο Ναυτιλίας φορείς που εισηγήθηκαν το περιεχόμενό του. 8. Σύνοψη: Eπικροτώ όλες τις ρυθμίσεις που προτείνονται από τον Δρ. Στάθη Αβραμίδη, κρίνοντάς τις εξαιρετικά αναγκαίες, και γνωρίζοντας ότι αποτελούν καρπό επίπονης και πολυετούς εντρύφησης με το αντικείμενο της σωτηρίας ζωών και της εκπαίδευσης, σε πλήθος χωρών όπου σπούδασε και δίδαξε. Δεν είναι τυχαίο που έχει τιμηθεί σε όλο τον πλανήτη για το έργο του στην πρόληψη, διάσωση και φροντίδα τραυματισμών στο νερό. Θεωρώ πολύ ύποπτο το γεγονός ότι οι κρατικοί και συντεχνιακοί "αρμόδιοι" αγνοούν τις εισηγήσεις του. Μήπως πρόκειται για την επανάληψη της αλληγορίας του σπηλαίου του Πλάτωνα (μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, οι συνέπειες δεν προσμετρούνται φιλοσοφικά αλλά με τις εκατοντάδες που χάνουν την ζωή τους στη θάλασσα;) Ομοίως συμφωνώ με τα σχόλια των Ελένη Ψαρρά, Αλέξανδρου Γκοσιμέ και Κωνσταντίνου Σταυρόπουλου. Ιωάννης Δημακόπουλος Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής – Θεολόγος ΜΑ gianisdimako@gmail.com