Αρχική Εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου για τη δραστηριοποίηση των πλοίων αναψυχής και των τουριστικών ημερόπλοιωνΆρθρο 20 Διοικητικές κυρώσειςΣχόλιο του χρήστη ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΙΚΑΛΕΦ | 21 Ιανουαρίου 2022, 16:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΙΚΑΛΕΦ' | 21 Ιανουαρίου 2022, 16:03

    Το νομοσχέδιο αποσκοπεί τεχνηέντως να επιβαρύνει με ανταποδοτικό τέλος και περιορισμούς (χρόνου και τόπου) την δραστηριότητα των yachts κατά τα ειδικώς οριζόμενα με τόπο επιβίβασης ή/και αποβίβασης εκτός ελληνικής επικράτειας, για περιορισμένο χρόνο εκτέλεσης της σύμβασης ναύλωσης εντός Ελλάδας. Το παράδοξο σωρευτικής φορολόγησης της δραστηριότητας αυτής σε άλλη χώρα και της ταυτόχρονης καταβολής ΤΕΠΑΔΑΧ με μεταβλητή ολικού μήκους (σε αντίθεση με το κριτήριο ένταξης στο e-ΜΗΤΡΩΟ ολικής χωρητικότητας) και προκαταβολής ΦΠΑ σε ποσοστό 70% καταστρατηγεί τη Σύμβαση για την αποφυγή διπλής φορολόγησης εξ ορισμού ιδίως για τα σκάφη με σημαία κράτους μέλους Ε.Ε όπου στην παροχή υπηρεσιών θαλασσίων μεταφορών εφαρμόζεται η νομοθεσία του δικαίου σημαίας ( Κ. 3577/1992). Επίσης το επιβαλλόμενο τέλος στερείται ανταποδοτικότητας καθότι ο εκάστοτε βαρυνόμενος δεν αντικρύζει ειδική αντιπαροχή με σαφήνεια και ακρίβεια ή προδήλως Ακόμη και τα ενδεχόμενα εισπρακτικά οφέλη της παρούσης νομοθέτησης αντικρούονται από τα διαφυγόντα κέρδη ιδίως των τουριστικών λιμένων, ναυπηγήσεων, εφοδιασμών και επιμέρους εργασιών στα home ports.Η εκτίμηση της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών ΝΑΤ και επάνδρωσης με έλληνες ναυτικούς είναι αυθαίρετη και δεν μνημονεύει την επιφύλαξη ασφάλισης στο κράτος σημαίας Ε.Ε. κατ’ εφαρμογή της ενωσιακής νομοθεσίας. Το ελεγκτικό κόστος για την έγκριση της άδειας"e-Charter Permission" και ο έλεγχος λήξης ισχύος αυτής, η αβέβαιη αναζήτηση φορολογικών αντιπροσώπων μόνο (!) τρίτων χωρών σε περιπτώσεις εξωχώριων εταιριών για την είσπραξη βεβαιωμένων τελών, η αόριστη διαδικασία ελέγχου εγκυρότητας της σύμβασης εκτέλεσης ναύλων, η δυσχέρεια διαπίστωσης ιδιόχρησης αντί εκμετάλλευσης με ιδιοκτήτες νομικά πρόσωπα τρίτων χωρών/ εξωχώριων εταιριών και η απαγόρευση απόπλου/δέσμευση/κατάσχεση πολυτελών σκαφών με κινδύνους αποζημιώσεων για το ελληνικό κράτος καθιστούν αναποτελεσματική τη ρύθμιση καθώς τα κόστη διοικητικά και οικονομικά υπερβαίνουν τα όποια οφέλη. Ο χρονικός περιορισμός άδειας 21 ημερών στηριζόμενη στην κατά μέσο όρο ναύλωση επτά (7) ημερών ανά σύμβαση και η σύναψη κατ’ εκτίμηση του νομοθέτη τριών (3) συμβάσεων ανά περίοδο τουρισμού (Απρίλιος- Οκτώβριος) είναι αυθαίρετη, δεν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα ούτε αιτιολογείται ειδικώς στην έκθεση επιπτώσεων.