Αρχική Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάςΆρθρο 17 Κατάρτιση και εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης και καταπολέμησης ζωονόσωνΣχόλιο του χρήστη Αρης Γερακακης | 8 Απριλίου 2011, 02:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αρης Γερακακης' | 8 Απριλίου 2011, 02:35

    Συμφωνω με οσους προλαλησαντες αναφερθηκαν στο θεμα της λεισμανιωσης, εφοσον η λεισμανιωση στην Ελλαδα στην πραξη δεν αφορα τον ανθρωπο.Σε καθε 100 σκυλια με λεισμανιωση αντιστοιχουν 0,1-0,018 ανθρωπινα κρουσματα. Περα απο την εξαιρετικη σπανιοτητα της ως ανθρωπονοσου, προκειται για μια ασθενεια η οποια πλεον ελεγχεται θεραπευτικα, η ακομα και ιαται πληρως, με διαφορα θεραπευτικα σχηματα. Η ευθανασια των ζωων επιστημονικα δικαιολογειται μονο στην περιπτωση που τα ζωα βρισκονται στο τελικο σταδιο της νοσου και αυτο μονο για ηθικους/ανθρωπιστικους λογους. Επισης πρεπει να επανεξεταστει το θεμα του υποχρεωτικου ετησιου εμβολιασμου των ζωων συντροφιας για τη Λυσσα. Ειναι πλεον θεμελιωμενο με επιστημονικες μελετες οτι η διαρκεια της ανοσιας μετα τον πρωτο ετησιο εμβολιασμο ειναι ιση η μεγαλυτερη των 3 χρονων, καθως και οτι ακομα και ενας χαμηλος τιτλος αντισωματων προστατευει εναντια στη νοσο (*Day et al. 2010). Δεν ειναι λοιπον σωστο επιστημονικα να επιβαρυνουμε αδιακριτως ολα τα ζωα με αυτον τον εμβολιασμο τοσο συχνα, αφου μαλιστα συνδεεται με αυξημενη συχνοτητα μετεμβολιακων επιπλοκων (μετεμβολιακο σαρκωμα στη γατα). Συνοπτικα για τη λυσσα, ο εμβολιασμος ναι μεν πρεπει να ειναι υποχρεωτικος,αλλα η συχνοτητα του να υποκειται στην κριση του υπευθυνου κτηνιατρου για το ζωο. Α.Γ. Κτηνιατρος