• Σχόλιο του χρήστη 'Samaras T.' | 9 Φεβρουαρίου 2013, 12:54

    Σχετικά με το σημείο 1-(δ) Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το κόστος της διόρθωσης της επισήμανσης των προϊόντων είναι μεγαλύτερο από το κόστος καταστροφής ή το κόστος επαναποστολής στην χώρα από την οποία ήρθαν (στην περίπτωση εισαγόμενων προϊόντων). Συνεπώς οι εταιρίες επιλέγουν την καταστροφή των προϊόντων. Αν π.χ. μια εταιρία εισάγει 80.000 τεμάχια σοκολάτας τα οποία κρίθηκαν «Μη- ασφαλή» λόγω μη αναγραφής της φράσης «περιέχει ίχνη αραχίδων», ή της φράσης «περιέχει ίχνη γάλακτος» το κόστος από τις εργατοώρες για την επικόλληση 80.000 αυτοκόλλητων με την εν λόγω φράση είναι τεράστιο για την εταιρία. Θα έπρεπε νομοθετικά να δίνεται το δικαίωμα στην επιχείρηση η οποία δεν επιθυμεί να διορθώσει την επισήμανση του τροφίμου να μπορεί να παραχωρήσει δωρεάν τα τρόφιμα αυτά σε κοινωνικές δομές του κράτους π.χ. σε κοινωνικά παντοπωλεία, με την απαραίτητη προϋπόθεση της τοποθέτησης μιας μεγάλης επιγραφής που να αναγράφει «περιέχει ίχνη αραχίδων ή περιέχει ίχνη γάλακτος - αν είστε αλλεργικοί μην το καταναλώσετε». Δυστυχώς ο νομοθέτης ούτε είχε ούτε έχει την πρόθεση να δώσει μια πολύ καλή διέξοδο τόσο στις εταιρίες όσο και στις κοινωνικές δομές του κράτους.