• Σχόλιο του χρήστη 'Ελισσάβετ Τζαμαλή' | 6 Ιουλίου 2020, 00:19

    Το άρθρο ανοίγει το δρόμο στους δήμους που θέλουν να εξαφανίσουν τα αδέσποτα μακριά (στις δασικές, χορτολιβαδικές, βραχώδεις εκτάσεις) από τα μάτια των δημοτών τους (είτε γιατί κάποιοι δημότες ενοχλούνται από αυτά, είτε γιατί κάποιοι άλλοι δημότες, ως φιλόζωοι απαιτούν τη δράση του δήμου) και των τουριστών τους. Αν μιλάμε για καταφύγια όπου στα ζώα θα παρέχεται περίθαλψη και στείρωση πριν επανενταχθούν, υπάρχει ανάγκη για καταφύγια τόσο μεγάλης έκτασης που δε μπορεί να βρεθεί αλλού αν δεν είναι δασική,χορτολιβαδική ή βραχώδης; Μήπως όμως μιλάμε για καταφύγια άσυλα, όπου θα κλείνονται δια βίου τα αδέσποτα, μακριά από τα μάτια όλων, όταν οι δημότες θα διαμαρτύρονται επειδή ενοχλούνται από αυτά; Γιατί μόνο τότε χρειάζονται μεγάλες εκτάσεις. Τέτοιοι χώροι ήδη υπάρχουν, ας φανταστούμε πόσοι ακόμα θα δημιουργηθούν όταν θα μπορούν οι δήμοι να στηριχθούν και στο υπό διαβούλευση άρθρο. Για αυτούς τους λόγους προτείνω να μην εφαρμοστεί η υπό διαβούλευση τροποποίηση Άμεσα μέτρα που μπορούν να βοηθήσουν τα αδέσποτα είναι: 1. H υποχρεωτική στείρωση των δεσποζόμενων ζώων, με ελέγχους και επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες. Στα δεσποζόμενα ζώα ανήκουν και τα τσοπανόσκυλα, τα κυνηγόσκυλα, οι σκύλοι φύλακες χωραφιών,αυλών, μαντρων κτλ. 2. Η κατάσχεση των ζώων που κακοποιούνται από τους ιδιοκτήτες τους και η χρέωση των εξόδων διαβίωσής τους στους (πρώην) ιδιοκτήτες. 3. Η παροχή κινήτρων προς τους πολίτες να υιοθετούν αδέσποτα ζώα (και όχι η επιβολή τέλους στους ιδιοκτήτες σκύλων, αυτό θα οδηγήσει σε ακόμα περισσότερες εγκαταλείψεις).