• Σχόλιο του χρήστη 'Ηρώ Α.' | 3 Απριλίου 2011, 13:12

    Μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι φυσικά μόνο τα επιβατηγά πλοία. Στο θέμα της μεταφοράς με τα ΜΜΜ γίνεται διάκριση σε μικρού και μη (μικρού) μεγέθους ζώα συντροφιάς, από τα οποία μόνο τα μικρού μεγέθους θα μπορούν -θεσμοθετημένα πλέον- να μεταφέρονται με οδικά καθώς και σταθερής τροχιάς ΜΜΜ, μέσα στα ειδικά κλουβάκια τους και μαζί με τους ιδιοκτήτες τους. Θεωρώ ότι αυτή η διάκριση αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα στην προώθηση υιοθεσιών αδέσποτων σκυλιών από σωματεία ή μεμονωμένους εθελοντές. Πιο συγκεκριμένα, τα ημίαιμα αδέσποτα σκυλιά είναι κατά κύριο λόγο μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, δηλαδή βαρύτερα από τα 6 κιλά που θα τα καθιστούσαν μικρού μεγέθους, και το γεγονός ότι δεν θεσμοθετείται κάποιο πλαίσιο ώστε να μπορούν εκείνοι που τα υιοθετούν (συνεισφέροντας στην αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων) να μετακινούνται με όλα τα ΜΜΜ αποτελεί τροχοπέδη στην πιθανή υιοθεσία τους, λόγω μεγέθους («θέλω μόνο μικρόσωμο, για να μπορώ να το μεταφέρω» είναι ένα σύνηθες προαπαιτούμενο, και όχι χωρίς λόγο, καθώς δεν έχουν όλοι ΙΧ, κάποιοι είναι ηλικιωμένοι, άλλοι με κινητικές δυσκολίες, κλπ, κλπ). Δεν διαφωνεί κανένας ότι προέχει η ασφάλεια του επιβατικού κοινού, όμως θα μπορούσε να υποχρεωθεί η χρήση φίμωτρου εφόσον -λόγω μεγέθους- το ζώο συντροφιάς δεν μπορεί να μεταφερθεί στο ειδικό κλουβάκι του. Έχω ζήσει κάποια χρόνια στο Βέλγιο και εκεί τα ζώα συντροφιάς «ταξιδεύουν» και με τα τρένα και με τα λεωφορεία και με το μετρό, ανεξαρτήτως μεγέθους, μαζί με τους ιδιοκτήτες τους. Κι όλα αυτά, πριν μια δεκαετία, όταν εμείς δεν είχαμε καν τον ισχύοντα Ν 3170/2003.