• Σχόλιο του χρήστη 'Π. Φλαμπουρας' | 3 Απριλίου 2011, 21:35

    Αυτη η συγκεκριμενη διαταξη περι μη εξαγορασιμου αποτελει την πλεον κωμικη (αν δεν ηταν τοσο ατυχως παθολογικη οσον αφορα την νομικη της ορθοτητα) ρητρα σε νομοσχεδιο της τελευταιας δεκαετιας- Οι φαιδροι σχολιαστες που απολαμβανουν τα περι μη εξαγορασιμου, γνωριζουν μηπως οτι ο οδηγος που απροσεκτα θα παρασυρει και θα διαμελισει το παιδι τους στο πεζοδρομιο, ο αλλοδαπος που θα εισβαλλει στο καταστημα τους και με απειλη οπλου θα τους ληστεψει, ο επαγγελματιας φοροκλεπτης (που τοσο αποτελει αντικειμενο περιφρονησης μετα-μνημονιακα), ολοι αυτοι θα διαθετουν την δυνατοτητα να εξαγορασουν την ποινη τους και την επομενη θα βρισκονται παλι μεταξυ μας, οπως φυσικα οριζει ο νομος? Πως ειναι δυνατον να υπαρχει μεγαλυτερη νομικη απαξια για καποιον που απλως κακοποιησε ενα ζωο και οχι κατα αυτων που πραγματικα προσβαλλουν βαναυσα την κοινωνικη μας συμβιωση? Επειδη φυσικα δεν υπαρχει τετοιου ειδους συγκριση στις παραβατικες συμπεριφορες, ειναι προφανες οτι δεν δυναται η παρουσα διαταξη να διατηρηθει και φυσικα θα πρεπει να προβλεπονται εξαγορασιμες (και πολυ ελαφροτερες ποινες) ΥΓ. Απο επιστημονικο ενδιαφερον, θα εκτιμουσαμε ιδαιτερα εαν ο συντακτης του παροντος νομοθετηματος (και ειδικα του Αρθ. 20) εμφανιζοταν δημοσιως. Θα ηταν αρκετα ενδιαφερον να εξετασουμε (υπο πρισμα αποδεκτου peer review) την σχεση την οποια υποτιθεται οτι αυτος εχει με την νομικη επιστημη...