Αρχική Εκσυγχρονισμός νομικού πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας της «Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης Ανώνυμης Εταιρείας (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)» και ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τηςΆρθρο 17 Προσωπικό Ε.Ρ.Τ. Α.Ε. – Αντικατάσταση άρθρου 15 ν. 4173/2013Σχόλιο του χρήστη Καλλιόπη Ζάραλη | 26 Σεπτεμβρίου 2025, 08:29




Στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου δεν προβλέπεται καμία ρύθμιση που να αφορά την αναγνώριση της προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα για τους μόνιμους υπαλλήλους της ΕΡΤ Α.Ε., ακόμη και όταν η εμπειρία αυτή είναι αποδεδειγμένα συναφής με την ειδικότητα και τα καθήκοντα της θέσης. Το ζήτημα αυτό αφορά κατά κύριο λόγο το προσωπικό που προσλήφθηκε μέσω του διαγωνισμού της ΝΕΡΙΤ, για το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί η επαγγελματική του εμπειρία, σε αντίθεση με τους υπαλλήλους που εντάχθηκαν στην ΕΡΤ με τις διατάξεις του νόμου Παυλόπουλου, στους οποίους έχει προσμετρηθεί τόσο η ιδιωτική προϋπηρεσία όσο και η περίοδος απασχόλησης ως συμβασιούχων στην ΕΡΤ. Η διαφορετική αυτή αντιμετώπιση δημιουργεί άνιση κατάσταση μεταξύ εργαζομένων που υπηρετούν στην ίδια επιχείρηση, με την ίδια εργασιακή σχέση, το ίδιο αντικείμενο και τα ίδια ουσιαστικά καθήκοντα. Η μοναδική διαφοροποίηση εντοπίζεται στη διαδικασία μέσω της οποίας προσελήφθησαν, γεγονός που δεν συνιστά αντικειμενικό ή εύλογο κριτήριο διαφοροποίησης. Η πρακτική αυτή αντίκειται στην αρχή της ίσης μεταχείρισης, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 4 του Συντάγματος, καθώς και στην αρχή της αξιοκρατίας και της ίσης αμοιβής για εργασία ίσης αξίας του άρθρου 22 Συντ. Παράλληλα, η μη αναγνώριση της συναφούς προϋπηρεσίας για ορισμένη κατηγορία υπαλλήλων παραβιάζει βασικές αρχές του διοικητικού δικαίου, και ιδίως την αρχή της χρηστής διοίκησης, η οποία επιβάλλει την ομοιόμορφη και δίκαιη εφαρμογή των κανόνων δικαίου σε πρόσωπα που τελούν υπό παρόμοιες συνθήκες, καθώς και την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, σύμφωνα με την οποία οι υπάλληλοι που διαθέτουν αποδεδειγμένη συναφή εμπειρία έχουν εύλογη προσδοκία ότι αυτή θα αναγνωριστεί κατά τρόπο ισότιμο. Η υφιστάμενη ρύθμιση οδηγεί, συνεπώς, στη δημιουργία δύο κατηγοριών εργαζομένων εντός του ίδιου οργανισμού, με διαφορετικά δικαιώματα ως προς τη μισθολογική και υπηρεσιακή εξέλιξη, χωρίς να υφίσταται αντικειμενική και επαρκής αιτιολόγηση, σε αντίθεση και με τις προβλέψεις του ενωσιακού δικαίου για την ίση μεταχείριση και την ίση αμοιβή.