Αρχική Τεχνολογικό ΛύκειοΠοια είναι η άποψή σας για τη δομή του Τεχνολογικού Λυκείου, και για τις δυνατότητες που προσφέρει για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση;Σχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΧΑΚΗΣ | 25 Ιουνίου 2011, 10:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΧΑΚΗΣ' | 25 Ιουνίου 2011, 10:51

    Το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία της κυρίας Διαμαντοπούλου προς τους δημάρχους της χώρας, τονίζει την αξία της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και παραθέτει παραδείγματα από ευρωπαϊκές χώρες. «Έχει, επίσης, μεγάλη σημασία να δούμε ξανά την αξία της τεχνικής εκπαίδευσης. Ο μέσος όρος των μαθητών στην Ευρώπη είναι 50% στα τεχνικά λύκεια, 50% στα γενικά λύκεια. Στη Γερμανία είναι 70-30, με 70% στα τεχνικά. Στην Ελβετία είναι 75% στα τεχνικά, 25% στα γενικά. Τα τεχνικά σχολεία, τα τεχνολογικά λύκεια - όπως θέλουμε να τα ονομάσουμε - είναι κατ’ εξοχήν ένας χώρος γενικής Παιδείας, που όμως δίνει επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές μετά μπορούν να βρουν δουλειά. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός των παιδιών είναι από τα πιο σημαντικά ζητήματα και βέβαια συνδέεται με τις περιφέρειες. Η κάθε περιφέρεια έχει το δικό της αναπτυξιακό τοπίο. Αυτό πρέπει να συνδεθεί με τις επιλογές που θα γίνουν σε κάθε περιοχή». Δεν αναφέρεται όμως στο κομβικό σημείο, που είναι ο τρόπος κατάταξης των μαθητριών και των μαθητών στους διαφόρους τύπους Λυκείου. Στη Γερμανία για παράδειγμα, στα περισσότερα κρατίδια (είναι ομόσπονδο κράτος) από την Τετάρτη τάξη του Δημοτικού σχολείου γίνεται κατάταξη των παιδιών, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις κλίσεις τους, σε τρία διαφορετικά είδη σχολείου (Gymnasium, Realschule, Hauptschule). Τα παιδιά ανάλογα με τις επιδόσεις τους στη συνέχεια είναι δυνατόν να αλλάξουν τύπο σχολείου. Στα Πανεπιστήμια έχουν τη δυνατότητα να πάνε μόνο τα παιδιά του Gymnasium. Από το Realschule και το Hauptschule οδηγούνται στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Στη Γαλλία επίσης γίνεται κατάταξη των παιδιών στους διαφόρους τύπους Λυκείου στην Τρίτη Γυμνασίου από το Σύλλογο των καθηγητών. Οι Γάλλοι υπερηφανεύονται ότι το σύστημά τους είναι το πιο δημοκρατικό και γι’ αυτό το λόγο υπάρχει μια επιτροπή (La commission d'appel) στην οποία μπορεί να προσφύγουν οι γονείς ενός παιδιού, αν δεν συμφωνούν με το είδος Λυκείου στο οποίο έχει καταταχθεί το παιδί τους. Στην Ελλάδα, ως συνήθως πρωτοτυπούμε. Τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν αν θα πάνε Γενικό Λύκειο ή Επαγγελματικό, με συνέπεια να παρακολουθούν ελάχιστα παιδιά το Επαγγελματικό Λύκειο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σε ένα τμήμα της Α΄ τάξης του Γενικού Λυκείου 25 ατόμων, τα 5 με 10 παιδιά να έχουν τρομακτικές ελλείψεις στα μαθηματικά και τα Ελληνικά, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να γίνει μάθημα υψηλού επιπέδου για το τμήμα. Η κατάσταση συνεχίζεται στις επόμενες τάξεις, αφού για να προαχθεί το παιδί από την πρώτη τάξη πρέπει να έχει μέσο όρο βαθμολογίας 9,45 (πρέπει να κάνει μεγάλη προσπάθεια ένα παιδί για να μείνει στην ίδια τάξη). Είναι τυχαίο άραγε πως χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία είναι οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες της Ευρώπης, ενώ η Ελλάδα έχει πτωχεύσει; (ας σημειωθεί επίσης ότι η χώρα μας είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο, στην οποία τα τελευταία 30 χρόνια δεν υπάρχει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών). Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία επιχειρείται στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι σίγουρα αναποτελεσματική αν δεν προβλέψει ένα τρόπο κατάταξης στα Λύκεια της χώρας. Θα πρέπει να γίνεται στην Τρίτη του Γυμνασίου επιλογή των παιδιών, που πραγματικά μπορούν να φοιτήσουν στο Γενικό Λύκειο και στη συνέχεια να σπουδάσουν στην Ανώτατη εκπαίδευση και τα υπόλοιπα παιδιά θα πρέπει να συνεχίζουν την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτισή τους σε σύγχρονα τεχνολογικά Λύκεια. Είμαι σίγουρος ότι ο λαϊκισμός που επικρατεί, δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή της πρότασής μου με συνέπεια την αποτυχία σε μεγάλο βαθμό της μεταρρύθμισης, εξ αιτίας αυτού και μόνο του λόγου.