• Σχόλιο του χρήστη 'Λευϊτικός Αντώνης' | 30 Ιουνίου 2011, 16:52

    Προσπερνώντας τα γενικά (σημαντικά, σημαντικότατα!) για τα οποία, όμως, πολλά μπορεί κανείς να λέει και επί της ουσίας να μην αλλάζει ποτέ τίποτα, θέλω να κάνω μια μικρή αναφορά στο κατ' εμέ αυτονόητο: όταν μιλάμε για γενικές γνώσεις, που πράγματι είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ουσία της λέξης "παιδεία", πρέπει οι γνώσεις αυτές να είναι και να φαίνονται τέτοιες όχι μόνο στα μάτια πχ του μαθηματικού ή φυσικού (αν πρόκειται αντίστοιχα για μαθηματικά-φυσική) αλλά προπαντός στα μάτια ανθρώπων που δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ πολυωνυμικές εξισώσεις ανωτέρου βαθμού ή τον τύπο της ειδικής αντίστασης και, φυσικά, στα μάτια των μαθητών. Σε όλες τις περί τα παιδαγωγικά επιμορφώσεις-ημερίδες-διαλέξεις που έχει τύχει να συμμετάσχω επαναλαμβάνεται (και πολύ σωστά) ως επωδός η υποχρέωση του εκπαιδευτικού σε αυτοκριτική ως προς την προσέγγιση-κινητοποίηση των μαθητών. Αν ο μαθητής αδιαφορεί για το μάθημα, το πιθανότερο είναι ότι φταίει το μάθημα. Άρα ποιος; πάντα ο καθηγητής; Αναρωτιέμαι αν οι συνάδελφοι που είναι επιφορτισμένοι με την κατάρτιση των αναλυτικών προγραμμάτων και την προώθηση/έγκριση των αντίστοιχων συγγραμμάτων κάνουν ποτέ τη δική τους αυτοκριτική. Δεν μου φαίνεται πιθανό ότι τα παιδιά μου πρέπει να διδάσκονται την ίδια φυσική που έκανα εγώ πριν τριάντα χρόνια και μάλιστα ανεξάρτητα απ' το αν προορίζονται για ηλεκτρολόγοι, για γραφίστες ή για βρεφοκόμοι. Αυτή ισοπέδωση δεν μου "κάνει" σε ισότητα. Μάλλον σε ωχαδερφισμό.