• Σχόλιο του χρήστη 'Έλσα Τσανακτσίδου' | 4 Ιουλίου 2011, 12:09

    Πιο αόριστο και ασαφές άρθρο δεν έχω δει. Κάποια στιγμή θα πρέπει αυτοί που αποφασίζουν για τα θέματα της ακαδημαϊκής βιβλιοθήκης , να ρωτήσουν και αυτούς που εργάζονται σ’αυτές και βιώνουν τα προβλήματα και τα αιτήματα αυτής της δουλειάς. Ας μιλήσουν με αυτούς που μιλάνε με τον άμεσα ενδιαφερόμενο, που δεν είναι άλλος από τον φοιτητή, και αφουγκράζονται τις ανάγκες του. Αν μιλάμε για κατάργηση της διανομής των συγγραμμάτων, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση τον ρόλο του διανομέα / «δανειστή» συγγραμμάτων να τον αναλάβει η βιβλιοθήκη. Αυτόν τον ρόλο ας τον αναλάβει κάποια άλλη υπηρεσία. Η βιβλιοθήκη ας μείνει στον ρόλο της που είναι η στήριξη του Προγράμματος Σπουδών του εκπαιδευτικού και του ερευνητικού έργου του Ιδρύματος που υπηρετεί Αυτό προϋποθέτει ποικιλία τίτλων και ξεπερνά κατά πολύ το ένα σύγγραμμα. Το μόνο που χρειάζεται η βιβλιοθήκη είναι να έχει έγκαιρα ένα μικρό αριθμό (3-5 αντίτυπα) των συγγραμμάτων που ορίζονται για το κάθε μάθημα, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί κυρίως αυτούς που δεν δικαιούνται να πάρουν το σύγγραμμα , αλλά και για να υπάρχουν ως αναφορά στη βιβλιοθήκη. Από κει και πέρα ας έχουν οι βιβλιοθήκες τα κονδύλια να αγοράσουν τους «επιπλέουν τίτλους», αυτούς τους τίτλους που προτείνει επικουρικά ο καθηγητής για το μάθημα του, αυτούς τους τίτλους που επιθυμούν οι φοιτητές να έχουν στη βιβλιοθήκη τους, αυτούς τους τίτλους που η βιβλιοθήκη επιλέγει να έχει στη συλλογή της. Άς γεμίσουμε τις βιβλιοθήκες μας με πολλούς διαφορετικούς τίτλους σε ένα αντίτυπο, παρά με τους λίγους τίτλους σε πολλαπλά αντίτυπα.