• Σχόλιο του χρήστη 'ΤΥΛΙΓΑΔΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ' | 29 Απριλίου 2014, 11:03

    Eίμαι δασκάλα Γενικής Αγωγής και εργαζόμενη σε ένα από τα δυο Παιδιατρικά σχολεία της Αττικής .Ο εκπαιδευτικός στόχος στα νοσοκομειακά αυτά σχολεία οργανώνεται γύρω από την ιδέα της σχολικής συνέχειας, ώστε ο νοσηλευόμενος μαθητής να διατηρήσει την απαραίτητη μαθησιακή ετοιμότητα για να ενταχθεί ξανά στο κανονικό του σχολικό πρόγραμμα μετά το πέρας της νοσηλείας του. Με βάση τον παραπάνω άξονα , με ποιο κριτήριο στο άρθρο 6 παρ. β γίνεται λόγος για τη μετονομασία τους σε ειδικά σχολεία , όταν τα στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν ότι η πλειοψηφία των παιδιών που νοσηλεύονται είναι μαθητές σχολείων Γενικής Αγωγής; Λίγο παρακάτω στις παραγράφους γ ,δ του ίδιου άρθρου ,γίνεται ξεκάθαρο πως, τα μεν σχολεία των φυλακών δεν αποτελούν μονάδες ειδικής αγωγής (άραγε εκεί οι κρατούντες μαθητές δεν είναι παιδιά με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες; ) και η διδασκαλία στο σπίτι μπορεί να παρέχεται και από εκπαιδευτικό γενικής αγωγής (..υπό προϋποθέσεις..) Εύλογα γεννιούνται σκέψεις και ερωτήματα...