• ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΗΔ. ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 1.Άρθρο 6.πργρ 1β «Παράλληλη στήριξη δέχεται κάθε μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί ν’ ανταποκριθεί στα πλαίσια διαφοροποιημένης διδασκαλίας στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας.» ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ «Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών» Η ένταξη στο γενικό «σχολείο για όλους» δεν μπορεί να εξαρτάται από ακαδημαϊκές μόνο επιδόσεις και προσδοκίες αλλά κυρίως από τον προσδοκώμενο βαθμό κοινωνικής ενσωμάτωσης, που αποδεδειγμένα για τα παιδιά με ΔΑΦ επηρεάζεται καταλυτικά από τον συγχρωτισμό τους με νευροτυπικούς συνομηλίκους. (Lord et al 2002, Volkmar et al. 2009, ASA 2010). Η διαφοροποιημένη διδασκαλία και οι εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές προσαρμογές ματαιώνονται εάν η αξιολόγηση και η εξέταση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι αντίστοιχη ή ίδια με αυτή των τυπικών συμμαθητών τους. 1. Άρθρο 6.πργρ 1β ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ «Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού Ωραρίου» Οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, σύμφωνα με το DSM-V (2013) είναι σοβαρές νευροψυχιατρικές-αναπτυξιακές καταστάσεις, που διαρκούν ολόκληρη τη ζωή . Χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερες γνωστικές αποκλίσεις στην επεξεργασία πληροφοριών, στην ικανότητα ρύθμισης της προσοχής και στη μάθηση, που επηρεάζουν σοβαρά τις πιο σημαντικές κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες, την οργάνωση - προσαρμογή της συμπεριφοράς και τη λειτουργικότητα στην καθημερινή ζωή (Frith 1989, Wing 1996, Volkmar et al. 2009). Οι μαθητές με ΔΑΦ ,ΥΛΑ ενώ με την συνεχή εκπαίδευση παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση (Schopler et al. 1995, Jordan & Powell 1995)είναι ταυτόχρονα ανα πάσα στιγμή ευάλωτοι στις προκλήσεις και απαιτήσεις (ακαδημαϊκές, κοινωνικές, επικοινωνιακές, ψυχοσυναισθηματικές, αισθητηριακές ) του σχολικού περιβάλλοντος. Συνεπώς είναι αδύνατος ο προκαθορισμένος διαχωρισμός του σχολικού ωραρίου σε διάστημα, όπου δε χρήζουν υποστήριξης ,διότι η έκπτωση των δεξιοτήτων τους είναι ποιοτική ανάλογα με τις εκάστοτε διαμορφούμενες συνθήκες και όχι ποσοτική. 2. Άρθρο 6.πργρ 1β ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη Δεν μπορεί σ’ ένα σχολείο να παραβρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών των τάξεων παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, εκτός εάν αυτό προκύπτει από απολύτως δικαιολογημένη εισήγηση των ΚΕΔΔΥ. παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ. Κορυφαίοι ερευνητές και κλινικοί σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν ότι η εξειδικευμένη, εντατική εκπαιδευτική παρέμβαση είναι η πιο σημαντική πηγή βελτίωσης, όταν εστιάζεται στις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών και των εφήβων με αυτισμό (Volkmar et al. 2009, Wing 1996). Ο αποκλεισμός δυνατότητας ενός μαθητή από παροχή ΠΣ κατάλληλης για τις εκπαιδευτικές του ανάγκες, μόνο και μόνο επειδή έχει την ατυχία να φοιτά σε σχολείο με ΤΕ είναι πασιφανώς άδικος, μη νόμιμος και αντιφατικός προς τις παραδοχές του ίδιου του νόμου για «ίσες ευκαιρίες» (άρθρο 1 πργρ.1). Το ίδιο ισχύει και όταν στο ίδιο σχολείο φοιτά σε άλλη τάξη άλλος μαθητής με ΥΛΑ και ΠΣ. Οι εκπαιδευτικές ανάγκες ενός μαθητή για ΠΣ δεν μπορεί να αντικατασταθούν με ΤΕ. Παράλληλα οι διεθνώς αναγνωρισμένες ΔΑΦ ως δια βίου, χρόνιες παθήσεις (DSM-V(2013),Υ.Α . Αριθμ.Φ.11321/οικ.31102/1870/31.10.2013(ΦΕΚΒ’ 2906/18-11-2013) και η αναγνώριση της περιόδου της εφηβείας ως μια απαιτητική φάση της ζωής του ανθρώπου, ως προς τις ανάγκες του, που καθορίζει την γνωστική, συναισθηματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξή του [Beilin, H. (1992). Ματσαγγούρας (1998) Erikson (1950), Piaget (1954)], καθιστούν εντελώς αβάσιμη επιστημονικά την στέρηση ΠΣ για τους μαθητές με ΔΑΦ στο ΓΕΛ, διαφοροποιώντας τους μάλιστα στερητικά έναντι μαθητών με προβλήματα κώφωσης και όρασης αλλά και όλων των μαθητών που λαμβάνουν δωρεάν δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο ΓΕΛ. 4.Άρθρο 6.πργρ 1β ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται σε σχολική μονάδα και όχι αποκλειστικά σε μαθητή Για τον προσδιορισμό του ιδιαίτερου γνωστικού προφίλ κάθε μαθητή με ΔΑΦ είναι αναγκαία η γνώση ελλειμμάτων της «θεωρίας του νου»(Happe 1994), κεντρικής συνοχής (Frith 1989), εκτελεστικές λειτουργίες (Ozonoff1995) , αισθητηριακής ολοκλήρωσης (Bogdashina, 2003) και διδακτικών μεθόδων ABA, (Γενά 2002), TEACCH(Collia-Faherty 1999). Συνεπώς είναι επιβεβλημένη η επιλογή και τοποθέτηση εκπαιδευτικού εαε για ΠΣ σε μαθητή με ΥΛΑ, εξειδικευμένου στις ΔΑΦ (μεταπτυχιακό/προϋπηρεσία), η οποία θα αναφέρεται σε πίνακες διορισμού τους, όπως προβλέπεται στο παρόν νομοσχέδιο, για τους εξειδικευμένους στην Νοηματική γλώσσα και στην Braille.(Άρθρο 7 πργρ.1και 21πργρ.8) Άρθρο 6.πργρ 1β «Την ευθύνη των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη σε κάθε εκδήλωση και στα διαλλείματα έχει σε κάθε περίπτωση όπως και για όλους τους μαθητές το σχολείο και η ΠΣ» Με βάση τις κοινωνικούς περιορισμούς που βιώνει ο μαθητής με ΔΑΦ ιδιαίτερα σε συνθήκες αυξημένων κοινωνικών απαιτήσεων, όπως εκδηλώσεις και διαλείμματα, είναι αναγκαία η υποστήριξή του και η καθοδήγησή του, με σκοπό και την εκπαίδευσή του ,από την ΠΣ. Tα παιδιά με ΔΑΦ στην επαφή με τους συνομηλίκους τους, μπορούν να διδαχτούν να αλληλεπιδρούν, να παίρνουν πρωτοβουλίες ώστε να εμπλέκονται σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και κατάλληλο παιχνίδι (Belchic/ Harris, 1994). Παρεμβάσεις μέσω παιχνιδιού για την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης: συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες μαθητών με ΥΛΑ και παιδιών τυπικής ανάπτυξης που λειτουργούν ως πρότυπο και παρέχουν βοήθεια για τις κατάλληλες συμπεριφορές (Odom&Strain,1986). 3. Άρθρο4παργρ.2 ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ «Η αξιολόγηση πραγματοποιείται από διεπιστημονική ομάδα…» έναν εργοθεραπευτή (ΠΕ29), έναν φυσιοθεραπευτή (ΠΕ28) 4. Άρθρο13παργρ.3 ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ «Σε όλα τα ανωτέρω ΚΕΔΔΥ τοποθετείται και υπηρετεί το εξής Εκπαιδευτικό Προσωπικό ΕΠ), ΕΕΠ και Διοικητικό Προσωπικό (ΔΠ)» 5. ΠΕ60.50 ή ΠΕ61 – Νηπιαγωγών ΠΕ70.50 ή ΠΕ71 – Δασκάλων ΠΕ02.50 – Φιλολόγων ΠΕ03.50 – Μαθηματικών ΠΕ26 ή ΠΕ21 – Λογοθεραπευτών ΠΕ24 – Παιδοψυχιάτρων ή ΠΕ35 – Παιδιάτρων με εξειδίκευση στην Παιδονευρολογία ή Νευρολόγων με εξειδίκευση στην Παιδονευρολογία ΠΕ23 – Ψυχολόγων ΠΕ25-Σχολικών Νοσηλευτών ΠΕ28 Φυσιοθεραπευτών ΠΕ29- Εργοθεραπευτών ΠΕ30 – Κοινωνικών Λειτουργών ΠΕ31 Ειδικών στη Νοηματική Γλώσσα/Επαγγελματικό Προσανατολισμό Τυφλών/Δεξιότητες Καθημερινής Διαβίωσης και Κινητικότητας Τυφλών ΔΕ – Διοικητικών” 6. άρθρο4 πργρ3γ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ «ΚΕΔΔΥ έχουν την αποκλειστική και δεσμευτική αρμοδιότητα αναφορικά με την κατάταξη, εγγραφή, μετεγγραφή και φοίτηση στην κατάλληλη σχολική μονάδα, καθώς και για το κατάλληλο πλαίσιο υποστήριξης στο γενικό σχολείο… Όπου υπάρχει διαφωνία με τους γονείς ή κηδεμόνες του μαθητή δύνανται να προσφύγουν σε Δευτεροβάθμια ΕΔΕΑ της οποίας η απόφαση είναι οριστική.» τήρηση Πρωτόκολλου Συνεργασίας ανάμεσα στους γονείς και τους παραπάνω φορείς (ΚΕΔΔΥ,ΕΔΕΑ,ΕΔΕΑΥ,ΣΔ) 7. άρθρο9 πργρ7 ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ «Ο Σ.Δ. κάθε σχολικής μονάδας γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης μπορεί τεκμηριωμένα να αποφασίζει για την παραπομπή μαθητών για αξιολόγηση ή επαναξιολόγηση στο οικείο ΚΕΔΔΥ» τήρηση Πρωτόκολλου Συνεργασίας ανάμεσα στους γονείς και τους παραπάνω φορείς (ΚΕΔΔΥ,ΕΔΕΑ,ΕΔΕΑΥ,ΣΔ) Απαιτείται, η σύνταξη και υποχρεωτική τήρηση Πρωτόκολλου Συνεργασίας ανάμεσα στους γονείς και τους παραπάνω φορείς (ΚΕΔΔΥ,ΕΔΕΑ,ΕΔΕΑΥ,ΣΔ) κατά τις παραπάνω διαδικασίες, με στόχο την επίτευξη ομόφωνων αποφάσεων και σε κάθε περίπτωση την διασφάλιση αμερόληπτων προς το συμφέρον του μαθητή δράσεων. Σε κάθε περίπτωση για να επιτύχουν διαδικασίες ένταξης του μαθητή σε κάθε πλαίσιο, απαιτείται η θετική στάση των γονέων, η συμφωνία τους, η ενεργή συμμετοχή τους (Σούλης 2002) 8. άρθρο 6πργρ 4 ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ «Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το Ε.ΚΕ. ΠΙΣ., μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση, αυτισμό, ΔΑΦ και σύνοδες αναπηρίες.» Να δίνεται η δυνατότητα παροχής Κατάρτισης και Συμβουλευτικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών και σε άτομα με ΔΑΦ.