• ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΥΤΙΣΜΟΥ (ΕΟΔΑΦ) Το σχέδιο νόμου για την Ειδική Αγωγή όχι μόνο δεν φαίνεται να προσπαθεί να τηρήσει στοιχειωδώς τις «Αρχές, Διαδικασίες και Μέσα Καλής Νομοθέτησης» (το ν.4048/2012 (ΦΕΚ 34/τΑ΄/-23-02-2014) αλλά παραβιάζει τις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα ατόμων με αναπηρία - αυτισμό για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, επαγγελματική εκπαίδευση και αποκατάσταση καθώς και τα συνταγματικά δικαιώματα των γονέων των παιδιών αυτών. Το νομοσχέδιο του Υ.ΠΑΙ.Θ. δεν μετονομάζει την «ειδική αγωγή» σύμφωνα με την ορολογία της Διεθνούς σύμβασης ατόμων με αναπηρία «Εκπαίδευση της ενσωμάτωσης ατόμων με αναπηρία», παρόλο που πρόσφατα δεσμεύτηκε ρητά από την Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής να σταματήσει να χρησιμοποιεί τον όρο ειδική αγωγή. Είναι ανησυχητικό ότι το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου θα έχει σοβαρές μακροχρόνιες θεσμικές αρνητικές συνέπειες στην εκπαίδευση των ατόμων με αυτισμό και θα εκθέσει διεθνώς τη χώρα. Σαφώς δεν επιδιώκει να αναμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο εκπαίδευσης ή να του δώσει κατεύθυνση με βάση την Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ΟΗΕ 2006(Επικύρωση ν. 4074/2012). Δεν παραγνωρίζει απλά τις διατάξεις της που δεσμεύουν τη χώρα και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου» (Σύνταγμα Ελλάδας: Οργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας, Άρθρο 28η). Όλες οι γνωματεύσεις των ΚΕΔΔΥ και των Ιατροπαιδαγωγικών Κέντρων για τους μαθητές με αυτισμό, έχουν μόνιμη ισχύ» (άρθρο 4) που ενισχύει τον απόλυτο και οριστικό διαχωρισμό ακόμη και όταν γίνεται από λάθος και μη επαρκή στελέχωση. Σαφώς παραβιάζει τη Διεθνή Σύμβαση για το δικαίωμα της Εκπαίδευσης (άρθρο 24) που είναι αναφαίρετο δικαίωμα ισότιμο με το δικαίωμα της υγείας (άρθρο 25) και την γενική αρχή της για «σεβασμό των εξελισσόμενων ικανοτήτων των παιδιών με αναπηρίες» (άρθρο 3 της Σύμβασης). Επί πλέον, δεν σχεδιάζει τα μέτρα υποστήριξης της εκπαίδευσης παιδιών στο αυτιστικό φάσμα, με βάση τον «καθολικό σχεδιασμό» όπως τον ορίζει η Σύμβαση - άρθρο 2 . Η εκπαίδευση των ατόμων με αυτισμό αποτελεί ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ζήτημα μείζονος κοινωνικής σημασίας για το οποίο απαιτείται στη νομοθέτηση όχι μόνο η συμμετοχή στελεχών με διοικητική -συνδικαλιστική εμπειρία αλλά και επιστημονικών επαγγελματικών φορέων που ασχολούνται επί δεκαετίες με τον αυτισμό και κυρίως των θεσμικών οργάνων που εκπροσωπούν τα άτομα με αυτισμό, τα οποία τεχνιέντος και από πρόθεση "αγνοήθηκαν". Για όλους τους ανωτέρω λόγους ζητείται η απόσυρση των προτάσεων του ΥΠΑΙΘ για την ειδική εκπαίδευση και η κατάρτιση νέου που θα λαμβάνει υπόψη τις προτάσεις της Εθνικής Ομοσπονδίας Αυτισμού που αποτελει κυρίαρχο αίτημα των 200.000 οικογενειών με παιδιά στο ΑΦ και του ψηφίσματος των 8.000 υπογραφών που έχουν επανηλλειμένα κατατεθεί στο ΥΠΑΙΘ, το γραφείο Πρωθυπουργού, τη Βουλή και όλες τις αρμόδιες επιτροπές.