• Σχόλιο του χρήστη 'Νεκταρία' | 3 Δεκεμβρίου 2009, 14:38

    Όπως πολύ σωστά ανέφερε ένας συνάδελφος, όποιος επιχειρεί αλλαγές πρέπει να βάζει τον εαυτό του στη θέση του άλλου. Ποιός από αυτούς που αποφασίζουν για τις τύχες των εκαπιδευτικών θα ήθελε να είναι στη θέση τους; Ποιός μπορεί να αποφασίσει χωρίς να έχει μπει ούτε μια ώρα σε διδακτική αίθουσα; Όχι με την προνομιακή ιδιότητα του/της υπουργού κάνοντας διάλογο επικοινωνιακού χαρακτήρα στο φως της δημοσιότητας, αλλά αντιμετωπίζοντας τη σκληρή και ψυχοφθόρα καθημερινότητα της τάξης. Το σχολείο δεν είναι παίξε-γέλασε... Δυστυχώς σπάνια γίνονται στην Ελλάδα υπουργοί που γνωρίζουν την πραγματικότητα του σχολείου και για τους οποίους η εκπαίδευση δεν είναι απλά στατιστικές. Θυμάμαι με πολλή συμπάθεια τον κ. Ευθυμίου. Κρίμα που έχουν καταντήσει εξαίρεση οι υπουργοί Παιδείας που δεν απαξιώνουν τους εκπαιδευτικούς. Αν η διαβούλευση δε γίνεται για τα μάτια του κόσμου, θα ήθελα πραγματικά να απευθύνω την έκκληση στην κ. Διαμαντοπούλου να μην ακολουθήσει το παράδειγμα της προκατόχου της που δε "μασούσε". Οι έλληνες πολίτες στήριξαν ελπίδες στην κυβέρνηση, της οποίας είναι μέλος, για ουσιαστικό σεβασμό του πολίτη και των δικαιωμάτων του. Και οι εκπαιδευτικοί πολίτες είναι... Η στάση του ΥΠΕΠΘ δείχνει (ελπίζω ολόψυχα να κάνω λάθος) μια αντίληψη διοίκησης που δε συνάδει καθόλου με το προεκλογικό ΜΑΖΙ του κυρίου Παπανδρέου.