• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξανδρος Γιολτζόγλου' | 6 Αυγούστου 2016, 17:12

    Δεν καταλαβαίνω ποιά ανισότητα υπάρχει μεταξύ των δασκάλων ειδικής αγωγής και των δασκάλων με μεταπτυχιακά. Οι μεν διάλεξαν να ασχοληθούν με την ειδική αγωγή και μόνο ενώ οι δε αφού διάλεξαν πρώτα να εργαστούν στην γενική αγωγή(χωρίς βέβαια να υπάρχει αποκατάσταση)έκαναν στροφή και διάλεξαν την ειδική αγωγή για να δουλέψουν, χρησιμοποιώντας παραθυράκια. Όπως είναι γνωστό μόνο στην Ελλάδα ένα μεταπτυχιακό δίνει και επαγγελματικά δικαιώματα. Το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σου δίνει περαιτέρω γνώσεις σε ένα αντικείμενο και όχι εργασιακά δικαιώματα!Αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα. Όπως γίνεται σαφές ένας επαγγελματίας που έχει επιμορφωθεί 2 χρόνια σε ένα πανεπιστήμιο επί πληρωμής δεν μπορεί να έχει τις ίδιες απαιτήσεις με κάποιον που έχει σπουδάσει το αντικείμενο 4 χρόνια. Είναι βέβαιο ότι πλέον κανένας δεν σκέφτεται τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Με αυτό το νομοσχέδιο καλούνται πάλι άνθρωποι με ελάχιστες ή και μηδαμινές γνώσεις πάνω στον κλάδο να εργαστούν σε αυτον, π.χ μόνιμοι οι οποίοι δεν θα βρουν θέσεις σε σχολεία ή αναπληρωτές με εκπαιδευτικά αγνώστου προελεύσεως. Κανείς δεν σκέφτεται τα παιδιά, αλλά όλοι σκέφτονται τον μόνιμο δάσκαλο που δεν θα βρει θέση στο σχολείο, να τον βολέψουμε στην ειδική αγωγή χωρίς βέβαια τις απαραίτητες γνώσεις, ή να βολέψουμε την μεγάλη βιομηχανία των μεταπτυχιακών. Τέλος θα θελα να πω ότι η ειδική αγωγή είναι ένας πολύ δύσκολος κλάδος. Ακόμα και οι απόφοιτοι των τμημάτων λαμβάνουμε συνεχόμενα πληροφορίες γνώσεις και ενημερωνόμαστε για πράγματα και καταστάσεις δύσκολες. Είναι ένας κλάδος με πολλες γνώσεις. Συναντάμε ακόμα περιπτώσεις σπάνιες που συναντώνται για πρώτη φορά. Πως λοιπόν άνθρωποι με λίγες ή μηδαμινές γνώσεις θα τα καταφέρουν; Μήπως "κάψουμε" τα παιδιά αυτά στον βωμό της δουλείας και του βολέματος;